MAHKÚM

10.Bölüm

Karşımda kızın saçları neredeyse hepsi elimdeydi. Sevim denen salak bağıra bağıra ağlayıp, yardım isterken; ben Sevimin üstüne çıkıp onu ayaklarımda ezmeye çalışıyordum. Kızda ellerini bedenine sarmış öylece yardım bekliyordu.

"Ne diyordun lan sen az önce bana. Bir daha de."

"Bırak beni Karahan, Gülsüm teyze."

"Kızım seni benim elimden kimse alamaz. Kimsenin bana eziyet etmesine izin vermeyeceğim. Hiç kimsenin." Ben ayaklarımla kızın karnını ezerken, belimde hissettiğim elle bir anda havalandım. Karahan beni kucağına almış durdurmaya çalışırken ben hala Sevime vurmaya çalışıyordum.

"Tamam Miray dur, hadi."

"Lan bırak beni, bırak!"Karahanın kollarından kurtulmaya çalışıyordum. O kadar çıldırmıştım ve dolmuştum ki artık krizi geçiriyordum.

"Miray sakin ol. Dur artık."

"Bırak da şu sürtüğü gebertiyim."

"Miray dedim!"

Beni sıkıca tuttu ve peşinden sürüklemeye basladı, hala Sevime bağırıp duruyordum. Odaya girdiğimizde Karahan kollarımdan sıkıca tutup yatağın kenarına oturttu.

"Sakin ol tamam mı? Hadi."

Nefes nefese kalmıştım. Gözlerimden istemsizce yaşlar firar ediyordu. Ellerimi çekiştirsem de daha sıkı tutup kendi büyük ellerine hapis etti.

"Ne oldu, anlat bana."sesi sakin çıkıyordu, anlayışlı davranmaya çalışıyordu. Ama her an o da benim gibi patlayabilirdi. Evine gelen misafirini dövmüştüm sonuçta.

"Yok bir şey hallettim ben."

"Onu gördüm,hallettiğini. Ama ben az önce ki hareketinin nedenini merak ediyorum."

"Yok bir şey dedim ya uzatma."

"Miray hadi ne oldu. Ne oldu da bu kadar sinirlendin."

"Kimse beni aşağılayamaz tamam mı? Yeter artık, bıktım hepinizden. Kimsenin yüzünü görmek istemiyorum,kimseye tahammülüm kalmadı. Anladın mı?" Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum, bir yandan da hala söyleniyordum.

"Tamam, tamam sormadım. Ağlama. Miray, hadi ağlama. Bak bir şey demiyorum, sormuyorum da." Beni yatıştırmaya çalışıyordu. Hem duygu patlaması yaşıyordum, hemde sırtım alev alev yanıyordu sanki. Kendimi fazla zorlamıştım.

"Sırtım yanıyor."diye tekrar ağlamaya başladım. Üç yaşında ki çocuktan farkım yoktu şuan, ama salak kız yüzünden sinirim bozulmuştu.

"Tamam sen bekle beni, ben hemen geliyorum."dedi ve odadan çıktı.

Bende üstümde ki tişörtü çıkardım, banyodan havlu alıp soğuk suyla ıslattım. Sırtıma sardım. Belki geçer.

Bir süre öyle bekledim, çok da fayda etmedi ama yine de rahatlamıştı beni. Odanın kapısı hızla açılıp, aynı hızda geri kapandı. Karahan hemen yanıma geldi.

"Sargılarını ıslatmışsın."

"Açıyor zaten,sen gelene kadar acıdan ölücektim. Ayrıca sen niye geliyorsun, Uzay bakmıyor muydu artık bana.Git sen."dedim. Yine o alışık olduğum nefesini sesli verdi.

"Çocuk gibisin."diye mırıldandı.

"Ve sende benim bakıcım değilsin."maden beni çocuk olarak görüyordu gözünde, o zaman benimle ilgilenmesine de gerek yok.

"Tamam Miray.Seninle inatlaşmayacağım. Bugün ki kavga kotanı doldurdun bence."

"Şunu hatırlatma, yine geliyorlar bana."Güldü. "Aa o güler miydi ya."