Everything Is Under Control (ONGOING)

Chapter Eight

LaVerde

Mabilis na natapos ang dinner namin ni tita at ngayon ay nag reready ako dito sa guestroom. Nakaka tuwa nga dahil ipinaayos talaga ito ni tita para sa akin. Talagang plano niya na dito ako lagi matulog sa kanila... How I wish pumayag si mommy, alam ko namang binoblock mail ni tita ang nanay ko kaya napapa payag niya iyon sa mga kagustuhan niya.

Plano na namin umalis papunta sa LaVerde. Excited ako ngayon dahil hindi ito katulad ng mga normal na lakad ko noon sa lugar na iyon dahil kasama ko ang mga pinsan ko.

Muntik na nga naming hindi mapapayag si Karen na sumama sa amin kung hindi lang siya pinilit ni kuya Kose. Nalaman ko kasi na introvert pala ang taong iyon at unlike kuya, palagi lang itong nasa bahay at nagbabasa ng mga libro.

Naka harap ako ngayon sa isang malaking salamin dito sa bathroom. I'm wearing plain white hoodie and I just partner it with micro mini cycling shorts and a pair of sneakers. Wearing too class outfits specially in public area is not my thing at isa pa, LaVerde lang naman ang pupuntan namin. Kung tutuusin ay parang pagmamay ari na rin naming mga Laddaran ang lugar na iyon dahil sa laki ng shares na binili ni daddy sa lugar na iyon para lang makapag operate.

Pinapabayaan ko na ang buhok ko na nakalugay habang 'no makeup' look naman ang inachieve ko sa mukha ko. For sure marami na naman akong nakikita doon na common 'friends' kuno at ayoko namang mag mukha akong canvas na maraming nilagay na pintura.

Nang makuntento na ako ay saka na ako lumabas sa bathroom. Ayos na rin ang dadalhin kong gamit, kaya sinakbit ko nalang sa balikat ko ang quilted sling bag ko at nag punta na sa living room.

Pag karating ko doon ay si Karen pa lang ang nakita ko, nakasuot siya ng plain dark camisetas shirt na tinernohan niya ng shorts at boat shoes. Nakaka tuwa dahil simple lang naman ang suot ni Karen pero ang lakas ng dating niya. Well Laddaran things.

"Asan si Kuya?" Tanong ko. Bahagya akong sumulyap sa wristwatch ko, malapit na mag 9. "Hindi parin ba siya tapos?"

"Palagi siyang matagal kumilos." Inip na sagot sa akin ni Karen.

Napa iling nalang ako, ganon din kami nung mga bata kami. Everytime na may pupuntahan kaming mag pipinsan si kuya Kose lagi ang napaka tagal kumilos. Kahit siya ang unang pumasok sa bathroom para maligo ay siya pa rin talaga ang huling matatapos.

"Napaka inpatient nyo naman."

Napatingin kaming dalawa ni Karen sa hagdan ng biglang nag salita doon ang taong hinihintay namin. Bumaba siya mula roon habang tinutupi ang manggas ng black polo na suot niya hanggang siko at ang tatlong botones naman noon ay naka bukas na siyang nag rereveal sa kanyang gold cross necklace. Etong taong to, mahilig talaga siya mag display sa public. Yung behavior niya parang nasa middle class lang.

"Your so tagal." Kunwari pag arte ko.

Sumimangot siya sa amin pag ka lapit, "Mag ka sunod lang tayo."

"Ano, tara na?" Tanong naman sa amin ni Karen.

"Here's the key!" Biglang ibinato ni kuya Kose kay Karen ang susi. "Ikaw na mag drive, tinatamad ako."

"I'm not in the mood too." Pabatong ibinalik din iyon ni Karen sa kanya.

"Sige na, minsan lang naman e."

"Sinama mo ba ako para may driver ka?"

"Yes." Pang aasar pa ni kuya kaya napa iling nalang ako.

Mabilis kong inagaw sa kanila ang susi kaya nagulat sila. "I'll drive."

Ngumisi ako ng makita ko ang pag ka bigla nila dahil sa sinabi ko. Hindi pa nila ako nakikitang mag maneho and I swear, magugustuhan nila iyon.

"You can drive na, Reila?" Karen asked me.