Everything Is Under Control (ONGOING)

Chapter Twelve

Vigilant

"Hanggang ngayon nandito pa rin ako, how many times should I tell you na hindi nga sabi ako ang nag vandalism sa hinayupak na parking lot na iyon?" Puno ng galit na wika ng kaharap naming lalaki. Hindi lang kasi ako ang aasikaso sa kanya kundi pati na rin si Messiah at Mike.

Napakagat naman ako ng labi sa aking narinig. Tama naman talaga ang lalaking kaharap namin na hindi nga siya ang gumawa noon, kung di kami ni Dickory. Ang hindi ko lang alam ay kung paano sa kanya napunta ang burdened tungkol sa bagay na ito.

"Hindi naman namin sinasabi na ikaw ang may gawa, nandito ka lang para sa makuha namin ang opinyon mo tungkol sa bagay na ito." Sagot sa kanya ni Mike. "Marami kasing nakapag sabi na ikaw 'daw' ang gumawa ng bagay na iyon."

Ang sarap na talang tampalin ni Mike sa ulo. Hindi siya marnong mag paliwanag.

"Alam nyo, kung sino man ang mga taong nagsasabi ng bagay na iyan... fuck them!"

"Your words." Matigas na babala ko. Sinabi ng ayoko sa taong nagmumura sa harap ko.

"Fuck you!"

Mura niya ulit pero this time ay sa akin na siya nakatingin. Pinag krus ko ang braso ko at tinaasan siya ng kilay, nababanas ako sa lalaking ito ah. Parang nawawala yung awa ko sa kanya kanina.

"One." Nagsimula akong mag biglang. This is a sign of warning at walang kahit na sino ang gugustuhin na maka abot ang bilang ko sa three.

"What? What are you gonna do? Just speak a number? Fuck you and fuck your rules, Realiana!"

"Two." Masyadong matapang ang tao na ito. Sino ba siya?

Kinuha ko ang cellphone ko para hanapin ang detalye tungkol sa kanya. Matagal tagal na rin mag mula nang na curios ako sa isang tao at sa pag kaka tanda ko yung taong huling nakakuha ng interes ko ay matagal na ngayong wala.

Ramdam mong galit na galit pa rin ang tingin sa akin ng lalaki, akala naman niya ay masisindak niya ako ng mga mata nyang mukhang isda. Dumb!

"Poor boy." Komento ni Mike.

"Why?" Narinig ko namang mahinang tanong ni Messiah.

"Walang sino man ang may gustong maka abot sa 'three' ang bilang ng isang Realiana Laddaran."

"Ano ba ang posibleng mangyari?"

"Who knows? Yung huli niyang binilangan hindi na muli nakita ng kahit na sino. Kahit yung mga magulang at kapatid ng taong iyon ay nawala na lang bigla sa industriya."

"So your family have can of foods factory while your sister and brother are both nurse? Interesting." Ngumisi ako habang tinitingnan ang family background ng taong nasa harapan ko.

May access ako sa lahat ng student information ng mga taong nandito sa University namin because why not? I'm Reila Laddaran, kung anong meron ang mga magulang ko ay meron rin ako.

"Don't you dare Reila. Walang kinalaman ang pamilya ko rito!"

"Chill, wala naman akong gagawin sa pamilya mo not unless... gumawa ka ng hindi ko magustuhan." Babala ko sa kanya.

Natahimik siya. Ngayon ay nakikita ko na nakaramdam siya ng pag ka takot sa kanyang sistema. Isa din naman pala siyang duwag.

"A-ano ba t-talagang gusto mo?" Bigla siyang naging maamong tupa kaya mas napa ngisi ako.

"Makipag cooperate ka lang sa amin. Sagutin mo ng maayos lahat ng itatanong namin at pag katapos noon ay maari ka nang maka alis." Seryoso ako sa sinabi ko. Wala rin naman kasi akong balak na bigyan siya ng kahit na anong consequences dahil alam kong wala talaga siyang ginawang mali.