Chapter 28

3.2K 164 36
                                    

Chapter 28

Gaddiel have been undergoing therapy because of his trauma and today's his last day in the clinic. He was smiling since the morning. Hanggang ngayon na pauwi na kami galing sa celebration para sa kanya ay hindi parin iyon nawawala.

Pero habang tumatagal... his smile... it's becoming unnatural.

"Stop it," saway ko nang hindi ko na mapigilan.

"Hmm?" clueless, he look at me. I was driving while he's at my passenger's seat.

"Your smile, stop that. You look annoying."

Para siyang batang inapi na nawala ang ngiti sa labi at napanguso nalang.

"You're leaving tomorrow, Lia..." he muttered unconsciously. "You're going for your dream... I s-should be happy. But..." It's raining outside. I saw him draw a sad face on the window of my car. "I want to be happy b-but I'm not, Lia." he said honestly.

My chest throbbed for him. We spent our summer happily. Alam ng mga magulang namin ang plano namin. I'll train in Paris and Gaddiel will study law here in Philippines. His parents are so kind and understanding, they didn't judge me for the path I choose. They're actually as proud as my parents to me.

Halos dito na kami ni Gaddiel tumira sa sasakyan kong regalo ni Dad noong 18th birthday ko. We go on road trip everyday and tried my extreme hobbies.

"I'll visit when your first sem ends, Gaddiel." Itinigil ko ang sasakyan sa stop light at nilingon si Gaddiel na nakasandal sa bintana ng sasakyan. "Okay?"

"Okay,"

Umangat ang kilay ko dahil nagda-drama talaga siya. Tapos na tayo sa drama Gaddiel!

Itong minor na to pa-baby!

I licked my bottom lip before I maneuver the car again. Napansin kong mas lumakas ang ulan. Wala namang bagyo pero bakit parang sumasabay ang gabing ito sa drama ni Gaddiel?

"Should we spend the night in hotel?" I asked Gaddiel because it's really raining hard. Madulas ang daan at baka maaksidente pa kami.

Wala sa sariling tumango si Gaddiel. "Okay,"

Tumango rin ako ngunit napakunot noo nang biglang ma realize ang sinabi.

Napabaling muli ako kay Gaddiel na walang ideya sa madumi kong utak. Shit. Sorry na, Gaddiel.

Umiling-iling ako bago naghanap ng hotel sa daan.

"Y-you should call your parents, Gaddiel. Baka mag-alala sila," Tumikhim ako.

Masunurin niyang inilabas ang phone at tinawagan ang Mommy niya.

"Hello, Mom-- w-we're okay. That's what Lia said actually. Hmm, okay, Mom." Napalingon sakin si Gaddiel. "Yes, Tita. Lia is driving. Opo. Kayo rin po." Then he put his phone back to his pocket.

"Nasa resto parin sila," Gaddiel stated.

"Sabi nila mag-hotel tayo?" I said, trying to sound serious.

Tumango-tango si Gaddiel. I pursed my lips. Ako lang pala ang dirty minded dito.

Sa huli ay nakakita rin kami ng hotel. Agad kaming nag check in. Nagulat pa si Gaddiel nang isang room lang ang kinuha ko. Late reaction ka Gaddiel, late?

"Uuwi din tayo mamaya pag tumila na ang ulan." sabi ko sa kanya nang makapasok kami sa room namin. It's not VIP pero malaki na iyon para sa amin. The bed is queen size at kita ang cityscape sa malaking glass na bintana. May sariling dining area at malaki rin ang comfort room.

his innocenceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon