I Fell In love With A Romualdez (Unedited)

Chapter 54.1: Si Imelda.

Continuation...

(FEM POV)

Nasa leyte ako ngayon, di alam ng asawa ko na pupuntahan ko sila, I took the time off since sa trabaho kasi miss na miss ko na yung pamilya.

Eversince they stayed in Leyte, wala ng maingay sa bahay at wala na ring magulo. Sumama na rin si mommy kay Imelda, ayaw na ata sa akin, kasi buong buhay niya, kasama niya na raw ako. Gusto rin niya maksama mga apo niya.

Nang makarating na ako sa bahay namin ay dumaretso na ako sa kwarto namin. I slowly opened the door at nakita ko ang dalawang Imelda ko at ang little Ferdie ko na natutulog sa kama.

I was so happy to see them, I miss them so much na napatingala nalang ako dahil biglang may tumulo na luha sa aking mga mata.

I slowly walk towards sa side ni Imee to kiss them at nung hinalikan ko na si Imelda sa cheeks niya ay nagising naman siya at nagulat ng makita ako.

I made a quiet sign, baka magising ang mga bata. She looked at me smiling at hinatak ako sa aking leeg, di na ako nakatikod pa at nasubsub ang mukha ko sa unan na hinihigaan niya.

"Miss na miss ako ng asawa ko ah?" bulong na tanong ko nalang sa kanya.

"Want me to carry you out of here?" tanong ko ulit.

"No, dito ka lang muna sa tabi ko at yayakapin na muna kita." Sabi lang niya. Di na ako umangal at tumabi na sa kanya.

"I'm sorry mahal kung natagalan ako." Paumanhin ko sa kanya. I hugged her back and my lips stayed at her cheeks.

We stayed at that position for quite a while then afterwards we decided to go out of the room at magluto ng afternoon snack.

Sinamahan ko naman si Imelda, kahit nasa lamesa lang ako nakaupo at pinagmasdan siya kasi di niya ako pinapatulong dahil alam naman niya na di ko rin maalam Gawain sa kusina.

Dumating naman si mommy and I kissed her on the cheeks, we excused ourselves from the kitchen at nag usap naman kami sa labas kung saan naglakad kami sa may tabing dagat.

"Ferdinand, you already know how's Imelda's status is, right?" tanong ni mommy.

"I know mommy, I've been thinking about it since the beginning, since I married her." Sagot ko.

"You know what I observed when we are staying here. She was so happy and quite at peace than in San Juan." Sabi ni Mommy.

"Imelda, does not like politics, my." Sabi ko.

"Being in politics is like being on a war; the difference is that, in war, you fight together for your life to survive, and you already know who's your enemy, and it's someone who is not in the same uniform as yours. While in politics, you can't identify who your enemy is, because you all wear the same suit. You thought your fighting together for the intention of making the country better but then you learned that your fellow senador only think of his selfish desires." Litanya ko.

"Well, kahit sino naman talaga sakim sa power at pera anak, alam na natin yan. Gagawin lahat ng kasalanan gaya ng paninira ng kapwa at pagsisinungaling para maawa ang tao sa kanila. Pero anak, may Panginoon na alam lahat ng kabutihan at kasamaan. Pero hindi iyan ang pinag uusapan natin anak. Si Imelda anak." Sabi naman ni mommy.

"We still haven't talk about anything yet since kakapunta ko lang dito sa Leyte, but once we had the time to talk. Pag-uusapan rin namin yan. Ayaw ko pong mawala ang asawa ko, kaya pumayag ako na umalis na muna sila sa San Juan para makapahinga. I saw her have a nervous breakdown mommy, and I don't want that to happen again." I worriedly said to my mom.