Mazi, her mutlu oldukları anda ruhlarının peşinde olan bir katil gibi onlarla olucaktı. Her şeye rağmen birlikte olabilirler miydi? Kapıdan çıktığımda, gerçekler yüzüme sert bir tokat olarak indi. Geçmiş ve gelecek arasında, ince bir çizgide yolculu...
Umarım iyisinizdir. Yine sağlık sebepleri yüzünden geciken bir bölümdü. Özürlerimi diliyorum, sizi bekletmeden bölüme almak istiyorum.
Sınır: 600 Vote 800 Yorum
Bölümün sonunda sizi bekliyor olacağım, konuşmak için. Bana buradan da yazabilirsiniz.
Lütfen yorum yapın, olur mu? Rica ediyorum. Bana iyi geliyorlar. Her satırda yorum görmek istiyorum. Satır aralarında buluşalım.🫀🫀
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Anka İzgi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Lütfen bu bölüm benimle buradaysanız, bana bir emoji bırakır mısınız?🫀
22.BÖLÜM "RUHLARIN DÜĞÜMÜ
Gecenin siyahlığı, üzerimize çökerken, onun gözlerinden başka bir noktaya bakarsam, ölecekmiş gibi hissediyordum. Boğazımdan başlayan acı bir his, parmak uçlarıma kadar gezindi. Gözlerinde, bir suçlunun idam edilmesi gereken halatlar sanki beni belimden sararak ona çekiyordu. Gözyaşları, yanaklarımı ıslatmaya devam ederken soğuk rüzgar yanaklarımı üşütüyordu. Parmaklarını kaldırırken, hızla yanaklarımdaki gözyaşlarını temizledi. Yanaklarıma yayılan ıslaklık beni rahatsız etse de, onun parmaklarının varlığı huzur bulmama yeterli oldu.
"Bikeç'in ruhu, Anka'nın varlığıyla iyileşiyor."
Bu sözünden sonra, bana hissetmem gereken ağır gelirken, gözlerimi yavaşça yumdum. Derince, yutkunurken tekrarladım. Bikeç'in ruhu Anka'nın varlığıyla iyileşiyor. Bu cümle, hafızamda asla silinmeyecek olan bir cümleydi. Hafımın en özel köşesinde, hep saklayacaktım. Ruhumu iyileştiren oydu asıl. Kendi güzel kalbiyle, ruhumdaki tüm açıkları iyileştiriyordu. Gözlerimin kapalı olmasına rağmen, elimi kaldırarak parmaklarımı kollarına bastırdım.
"Gözlerini açmayacak mısın, göstermeyecek misin bana bebek gözlerini?" Dedi, kolundaki, kollarımı tutup parmaklarını bileklerime geçirerek. Sözleri bana yeterli olurken gözlerimi usulca aralayarak ona gülümsedim.
