Eyes of Imperfection | Sixth of Ace: Coast

Eyes XV

Above all, keep loving one another earnestly, since love covers a multitude of sins.
~1 Peter 4:8

~*~

Ika-Labing Limang Kabanata

TODAY is Sunday morning, a day after our social experiment went viral. I woke up because of the sun rays entering my room.

Nagbawi ako ngayon ng tulog dahil sobrang aga kong nagising kahapon at nagpuyat pa ako. Nakakapagtaka nga kung bakit wala pa sa akin nangyayaring masama dahil sirang sira na ang sleeping schedule ko.

Siyempre, ang morning routine ko tuwing walang pasok ay i-check ang aking mga social media accounts at magbasa ng Wattpad, kaya naman iyon ang ginawa ko. Sabog na sabog pa rin ang notif ko sa mga public accounts ko dahil sa vlog.

I think what happened to us is a blessing in disguise na rin kung maituturing. Why? Because it opens many doors for us. Unti unti na kaming nakikilala sa vlogging world at nagkaroon pa ako ng chance na makausap ang isa ngayon sa favorite author ko.

Actually, feeling ko nga close and friend na kami ni talahulugan. Siyempre after kong mahimasmasan kahapon sa kilig, nag-reply ako sa kaniya at humaba na ang conversation namin sa inbox ko sa Wattpad.

Hindi lang pala siya magandang sumulat ng Wattpad stories, mabait, approchable, at higit sa lahat ay humble. I badly want to see him in person and praise him for everything, but he's not yet ready to have a face reveal. I respect him and I know it is also for his privacy. 

I just didn't expect that mapapansin at makakausap ko siya. Iba talaga ang kilig kapag undiscovered author ang pumasin sa iyo.

Napatigil lamang ako sa pag-i-scroll sa aking cellphone nang mapunta ako sa instagram. I saw a post about my brother and they are on a yacht together with my parents. They are looks so elegant and enjoy the event.

Napangiti na lamang ako ng mapakla. Pang-ilang beses na ito ngayong buwan, ngunit hindi ko pa rin maiwasan ang maging bitter. I already used to not be with them all the time, but it still hurt.

Bakit hindi nila ako sinasama sa mga ganitong selebrasyon? Just simply because of the past and they can't move on to that. I already regretting what happened, but my family cannot accept it.

Bumuntong hininga na lamang ako at bumalik na lang ako sa aking Wattpad, the safe place of mine. Sana pala ay hindi na lang ako umalis sa app na ito at nagbasa na lang. 

An hour after using my phone, I finally decided to go out to my bed and eat breakfast. Kumakalam na ang tiyan ko, ngunit bago ako bumaba, nag-ayos muna ako ng aking sarili.

Dinatnan ko si Ate Kisse na naghahain na sa kusina. Tinulungan ko siya at sabay na kaming dalawa na kumain. This is just a normal day for us two.

Hindi ko na lang brining up ang aking nakita kanina sa IG since ayoko itong pag-usapan. I just want to remove all the negative stuff on my mind right now. Ayaw ko munang magpaka-nega since maraming magagandang bagay ang dumadating sa akin ngayon.

"Ate Kisse, iikot lang ako sa circle. Gusto kong lumanghap ng sariwang hangin," paalam ko sa kaniya pagkatapos naming kumain.

That's true. Gusto kong mag-unwind muna at ayokong magkulong maghapon sa kuwarto.