Founded[Complete]✓

29

Unicode

Chapter-29 ခံစားချက်မရှိခဲ့ဘူး

၀မ်းဗိုက်နာကျင်မှုနဲ့အတူ နိုးထလာရသောမေဇွန်တစ်ယောက်ဘေးမှအိပ်နေတဲ့ လူကိုကြည့်မိလိုက်တယ်

"မာမီ"

"အင် အင်းသမီး နိုးပြီလား?"

"အင်း "

ဆရာ၀န်တွေလာစစ်ဆေးပြီး ပြန်သွားကြတယ်
ထို့နောက်ရဲတွေ‌ေမးခွန်းအချို့လာစစ်မေးကြတယ်
ညလည်း ရောက်ပြီးမိုးချုပ်သွားတယ် အခုထိ မိုးသခင်ကိုမတွေ့ရပေ။

"မာမီ မိုးကို တွေ့မိလား"

"အင်? သမီးပြောမှမတွေ့မိဘူးရယ် အဲ့ဒ်ကောင်မလေး‌ကလေ သူ့ကြောင့်ဖြစ်တာကိုတခါမှလာမတွေ့ဘူး တကယ်မကောင်းတဲ့ကောင်မလေး "

"အဲ မာမီရယ် မိုး မအားလို့နေမှာပေါ့ အဲ့လိုမပြောပါနဲ့"

"အေးအေးနောက်မှ အလုပ်မအားလို့ဆိုပြီး နင့်ကိုပစ်ပြီးနောက်တစ်ယောက်တွဲသွားလိမ့်မယ်"

ထို့နောက်ရေ‌နွေးထည့်ရန်မာမီဟာထွက်သွားလေတော့တယ်။
မေဇွန် ဖုန်းကိုယူလိုက်ပြီးမိုးသခင်ဆီဖုန်းဆက်လိုက်တော့

/လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောဖုန်းမှာလိုင်းမအားသေး
ပါသဖြင့်‌ခေတ္တစောင့်ဆိုင်းပြီးမှပြန်လည်ခေါ်ဆိုပါရှင်/

"လိုင်းမအားတာဘယ်သူနဲ့ပြောနေတာလဲ?"

နောက်နာရီ၀က်ခြားပြီး အကြိမ်ပေါင်းများစွာခေါ်သော်လည်း မအားသေးပင်

"ဘလော့ထားတာလား???"

...
ရုံးခန်းထဲစာရွက်တွေကိုကြည့်နေရင်း ရုံးခန်းတံခါးဟာပွင့်လာခဲ့တယ်

မိုးသခင်အပေါ်ကိုမော့ကြည့်တော့ အလင်းရှင်နဲ့ ကြယ်တံခွန်ပင် နှစ်ယောက်သား ရီမောပျော်ရွှင်စွာ

"ကဲ ရိုမယ်ဆို အခြားအခန်းသွား အလုပ်လုပ်ဖို့လာတာဆိုရင် ကျေးဇူးပြုပြီးမရိုကြပါနဲ့"

"အဟီး ခွန့်ကိုမြင်ရင် အကိုမနေနိုင်တာသိရဲ့သားနဲ့"

မိုးသခင်ကြယ်တံခွန်ဘက်လှည့်လိုက်ရင်း