Ontkoppeld!!

Deel 4♡

Pov Eline (zus van Emma)
"Moet ze niet allang al wakker zijn?" Vraag ik aan Rafael, mijn vriend.

"Misschien liep haar werk uit en was ze pas heel laat thuis?"

"Eén uur namiddags uit bed komen is wel erg laat. Ze is normaal maximaal 12 uur al uit bed." Ik sta op. "Ik ga toch even kijken of ze oké is."

Mijn woorden nakomend, loop ik naar boven. Zachtjes open ik de deur. "Emma?" Het verbaasd me dat het licht is in de kamer. Het verbaasd me echter nog meer dat Emma er niet is. "Emma?" Vraag ik weer. Ik kijk de kamer rond. Het gordijn is open en de doos die ik gisteravond op haar bed had gezet staat er nogsteeds. Ze is niet thuis geweest. Schiet er door mijn hoofd.

Gehaast loop ik door naar beneden waar ik Layla, de beste vriendin van Emma, tegenkom. "Layla!" Zeg ik tegen haar. "Heb jij Emma gezien?"

"Nee, hoezo?" Vraagt ze terwijl ze haar mobiel neerlegt.

"Ze is niet thuis geweest vannacht."

Layla kijkt me gedesoriënteerd aan. "Heb je ruzie met haar? Je bent toch niet weer over die inrichting begonnen?"

Ik schud mijn hoofd. Ik snap dat Layla dat denkt, Emma is namelijk al vaker weggelopen na een ruzie.

"Ze gaat vaker 's nachts weg zonder te zeggen waarheen. Misschien slaapt ze bij haar collega, of die mysterieuze gozer waarvan ze onkent dat hij bestaat."

"Dat heeft ze niet aangegeven." Ik pak mijn mobiel. "Ik bel haar wel." Nadat ik haar nummer op heb gezocht klik ik op bellen. Net op het moment dat ik van plan ben om op te hangen, wordt er opgenomen.

"Hello?" Hoor ik een mannenstem.

"Uhm.. Hey. Who are you? And why do you have my sister her phone?" Ik zet mijn mobiel op luidspreker zodat Layla mee kan luisteren.

"I'm Gus." Hoor ik aan de andere kant. "I found this phone on the sidewalk."

Deze worden laten mijn lichaam trillen. Emma zou nooit weg gaan zonder mobiel. "Where?" Vraag ik.

"Railroad avenue, near Wilcox park."

"Dat is haar looproute." Zegt Layla. "Are you there right now?" Vraagt ze.

"Yes, I walked by when the phone was ringing."

"Stay there, we will be there in five minutes." Commandeert ze de man.

"Thank you!" Zeg ik snel tegen de man voor ik ophang en achter Layla aan loop.

Pov Emma
"Nee." Zeg ik resoluut. "Ik ga níet met jóu in een bed liggen."

"Ja." Antwoordt hij op dezelfde toon. "Dat ga je wel."

"Nee." Zeg ik koppig. Ik sla mijn armen over elkaar.

Hij kijkt me geërgerd aan. "Ik geef je drie tellen."

"Je kunt dreigen wat je wil maar dat werkt niet."

"Één." Telt hij.

"Nee, het werkt niet."

"Twee."

Een klein angstig gevoel kruipt door mijn lichaam. Wat zou hij doen bij drie?

"Laatste kans, babe."

Twijfelend schud ik mijn hoofd.

"Oké." Hij staat op en loopt mijn kant op. Ik volg elke stap die hij zet. "Je hebt één laatste kans om nu, vrijwillig, naar dat verdomde bed te lopen."

Weer schud ik mijn hoofd. Nu ik hem toch al boos heb gemaakt, kan ik het beter gelijk afmaken. Hoewel ik bang ben voor wat hij gaat doen.

Voor ik het weet grijpt hij mijn arm vast. Hij probeert me richting het bed te slepen maar ik zet mijn voeten stevig tegen de grond en leun naar achter.