Ontkoppeld!!

Deel 12♡

Pov Emma
"Nee, ik ben voor de anderen." Hoor ik een stem in de verte zeggen.

"Ben je gek? Zij spelen zo slecht." Ik schrik heel even van hoe dichtbij deze stem klinkt. Ik herken hem wel, het is Enzo.

"Ze hebben gewoon pech gehad met tegenspelers."

"Jeah right." Enzo lacht. Ik hoor het niet, ik voel het.

Wacht, zit ik op zijn schoot? Nu pas voel ik zijn armen om me heen. Gelijk schiet mijn hartslag omhoog. Sst, rustig blijven. Ook merk ik dat de tape weg is. Hoe heeft hij dat eraf gehaald zonder dat ik wakker werd? Dat lijkt me haast onmogelijk.

Een harde klap trekt mijn aandacht. "Waarom is Wesley zo boos?" Hoor ik weer een andere stem zeggen. Is dat Kevin?

"Dat is een lang en hilarisch verhaal."

Enzo gromt. Ik voel de trilling in zijn borst. "Ik zweer het, als ze me nog een keer irriteert mag ze een dagje bij hem doorbrengen."

Nieuwsgierig blijf ik luisteren.

"Welsey gaat haar vermoorden als je dat doet."

"Dan is dat maar zo."

Mijn ademhaling versnelt. Gaat hij me alleen laten met Wesley? "Nee!" Zeg ik geschrokken.

Kevin, Enzo en blijkbaar Dex kijken me verbaasd aan. "Ben je al lang wakker?"

"Nee." Lieg ik. Ik herinner me dat ik op Enzo zijn schoot zit en sta snel op. Maar hij trekt me al gauw weer terug. Hij kijkt me boos aan.

"Wat er vanmiddag is gebeurd is onacceptabel." Begint hij. Hij kijkt me boos aan. "Vertel maar eens wat je fout hebt gedaan."

"Uhmm.. Wesley is fijngevoelig voor geluid?"

"Naha. Fout antwoord. Probeer nog een keer."

Een zucht verlaat mijn mond wat een kneep in mijn been van Enzo oplevert. Ik brom zacht iets. "Verlangen naar vrijheid wordt niet geaccepteerd."

"Hmm." Enzo lijkt na te denken. "Begint er op te lijken alleen verkeerde formulering." Hij kijkt me met een intense blik aan. "Laatste poging."

"Oké." Mompel ik zacht. "Ik bond je aan het bed vast en rende weg." Ik zeg het zacht, hopend dat hij niet heel boos gaat worden. Alsof dit de eerste keer is dat hij dit hoort.

"En?" Vraagt hij.

"En daar ben je boos om..?"

"Nee." Hij schudt zijn hoofd. "Ik bedoel, ja, ik ben er boos over, maar je zou nog iets anders zeggen."

Ik weet wat hij bedoelt, hij wil dat ik mijn excuses aanbied. Nou, excuses my ass. "Volgensmij niet hoor."

"Ohnee? Volgens mij wel." Hij lacht vals. "Het is één woord."

"Na-ha." Ik schud mijn hoofd.

"Kom op, babe."

"Oké, prima. Het spijt me voor je moeder dat ze geen abortus heeft gepleegd."

"Wat?"

Ik sta op, maar hij trekt me terug. "Wat zei je?"

"Ik zei dat het me spijt."

Enzo kijkt me boos aan. "Hé!" Komt Dex tussenbeide, voor Enzo iets kan doen. "Ze heeft wel sorry gezegd."

"Oke. Fijn." Hij negeert bewust de opmerking over zijn moeder. "Nu we daarover op één lijn zitten.." Enzo draait mijn gezicht naar zich toe. "Er moeten duidelijkere afspraken komen."

Een zucht verlaat mijn mond. We zitten niet op één lijn, we zitten op zíjn lijn. De zíjne. En wat die afspraken betreft, die kan hij lekker over boord gooien. Ik ben geen muppet die hij kan bezitten.