Unwanted Marriage

Chapter 23

Panay ang tingin sakin ni Minjeong everytime na nagsasabi ng cut ang direktor. They don't want to disappoint me siguro.

Nilingon ko si Minjeong "What?"

"Nothing."

"Then stop staring at me."

"I'm not, tinitignan ko yung screen beside you..." Napatingin naman ako dito. Ah. Napahiya ako hehehe.

"Okay."

"Why? Gusto mo bang titigan kita? Kahit di mo naman sabihin gagawin ko naman." Omayghad paano ako magsusurvive dito?

"Diba may work ka pa? Bakit hindi ka nalang pumunta don?"

"Ako yung may ari. Hawak ko sarili kong oras. Saka okay na ko dito, thanks to Minju. I wouldn't miss you."

Hindi ko siya sinagot sa sinabi niya. Masyado nang awkward para sakin.

"AND CUT!"

Nagpalakpakan naman sila. Finally, nakatapos din kami sa unang shoot.

"Here." inabutan ako ni Minjeong ng tubig at pagkain.

"No thanks, may canteen naman."

Hindi siya nagsalita kaya tumayo nalang ako at pumuntang canteen.

"Karina, where's Minjeong?" tanong sakin ni Minju.

"Naiwan siguro sa shooting site." sagot ko.

"Ah. How does it feel?" bigla niyang tanong.

"Ang alin?"

"Yung makita at makasama siya ulit?"

Napatawa ako "Anong klaseng tanong naman yan, Minju?" wala naman akong ibang nararamdaman. As what I've said, I already moved on.

"Bagay pa rin kayo."

"Noon lang yun, Minju."

"What if hinihintay ka pa rin niya this day?"

Ako? Hihintayin ni Minjeong? Imposible. Nagawa niya nga ako lokohin at saktan.

Para saan pa at hihintayin niya ako?

"Imposible. Niloko at sinaktan niya ako kaya malabong hintayin niya ako. Saka para saan pa? Diba may Somi na siya?"

"We're not together." bigla namang dumating si Minjeong.

Kami kami lang ata ang andito sa canteen. Halos lahat ng crew lumabas para sa resto kumain.

"What are you doing here?"

"What are you doing here?" tanong niya sakin pabalik. Inirapan ko lang siya.

"Karina, never kaming nagkaroon ng relasyon ni Somi." Tss. Ano to? Magsisinungaling ka na naman?

"Minjeong please tama na! It's been four years already, wag mo nang ibalik yung alaalang sinaktan mo ko." Minju held my hand to calm me down.

"I just did it for your safety."

"Safety? Bakit may nagtatangka ba sa buhay ko? Wala naman diba?"

"Karina listen to me."

"Wala na tayong dapat pag usapan Minjeong. You're just a stranger for me." I said and left. Ito yung ayaw ko sa sarili ko e. Yung magiguilty ako after kong magsabi ng masasakit na salita.

Sinundan ako ni Minju.

"Karina, why don't you listen to her?" mahinahong tanong ni Minju.

"Minju let's forget what happened today. I'm here for work and not for the past."