Unwanted Marriage

Chapter 24

Kinagabihan, hindi na kami nagpansinan ni Minjeong. Dito na kami tumuloy at natulog. We'll be using the guest room. Nung una ayaw pa ni Minjeong kasi baka maging uncomfortable daw sakin pero pumayag nalang ako.

"I'll sleep dito sa lapag, dyan ka na sa kama." sabi niya. Masyadong malamig ang sahig nila Yeji.

"Uhmm no, okay lang naman tumabi ka. Malamig yung sahig." Sagot ko.

"It's okay." hindi na ko nakasagot dahil nagtalukbong na siya ng kumot. Tinignan ko pa siya.

Makalipas ang ilang minuto, hindi pa rin ako makatulog. I tried to see Minjeong pero nakita kong gumalaw ito kaya agad akong napapikit para magkunwareng tulog. I can feel her na tumayo.

She sat sa may corner ng bed at lumapit sakin.

"Ang ganda mo pa din..."

She sighed "Sorry I wasn't able to tell you the truth. I just want you to be safe..."

"Ito na siguro yung time para sumuko na ko. I waited for you, Karina. I waited for four years." she said at nararamdaman ko namang nanginginig na yung boses niya. She's about to cry. Please, no.

"Sorry kasi pag uwi mo nakita mo pa rin ako. I wasn't supposed to show up pero hindi ko talaga mapigilan lalo ikaw na yung makikita ko."

She patted my head and gave me forehead kisses.

"I'll keep you safe, everyday."

And with that she left the room. I don't know kung saan siya pupunta pero my mind been longing for this.

"Please, don't go..." I whispered.

——————

"Karina! Gising ka na pala. Tara na kumain ng breakfast. Minjeong prepared all of these." Ryujin said at nakita ko naman ang mga pagkain. Mukhang masarap. Hinanap ko si Minjeong pero hindi ko ito makita. Tumingin pa ko sa kusina.

"She left kaninang madaling araw." Yeji said.

"Ganun ba?"

"She's going to work daw, baka mabusy this day."

"Ah..."

"Karina" tinawag ako ni Ryujin.

"What is it?"

"Wala. Kain na tayo!"

Umuwi na din naman ako after ko kila Yeji. I thought walang work si Minjeong ngayon?

Teka bakit ko na naman siya iniisip.

Sumilip ako sandali sa bahay niya. Walang tao.

"If you're looking for her, nasa restaurant siya." nagulat naman ako nang biglang may nagsalita. It was Heejin.

"Oh Heejin, napadaan ka?"

"Papunta ako kila Minjeong para ibigay tong mga hiniram kong gamit sakanya."

"Ah"

"Kamusta kayo? Nagkausap na ba kayo?" tanong niya.

Umiling ako "No, wala na naman kasi siyang dapat pang sabihin. Tapos na kami noon palang."

"That's the thing, Karina. Tapos na yet you didn't even try to listen to her."

"What do you mean?" Nagkibit balikat siya.

"I have to go, see you Karina!"

Hindi ko alam kung anong meron. Lahat ng mga kaibigan ko tinatanong ako kung nakinig na ba ako sakanya. What are they trying to say?

Nakita ko naman ang sasakyan ni Minjeong. Pauwi na siya. Bumaba siya ng kotse pero hindi niya napansin ang presensya ko. I looked at her pero nakita kong medyo maputla siya.