BENİM YAZGI'M

~41~

Gözlerimi araladığımda nerde olduğumu anlamaya çalıştım ama pek kolay olmadı. Bursı nere, ben buraya nasıl geldim?

Elimi alnıma koyup düşünmeye başladım. En son eve gidiyordum sonra yolun ortasında bir araba gördüm, yanına gittim bir kadın sesi.

"Hande."

En son gördüğüm Handeydi. Sonra biri beni bayılttı. Nerde olduğumu anlamaya çalıştım ama pek kolay olmadı etraf fazla karanlıktı çünkü. Yerimden kalkıp odanın içinde dolanmaya başladım.

Kapı olduğunu tahmin ettiğim yere uzanıp açmaya çalıştım ama kilitliydi. Kahretsin Hande beni niye kaçırsın ki? Sinirle kapıyı tekmeledim.

"Lanet olsun kimse yok mu? Hande burda olduğunu biliyorum çıkar beni burdan."

Ses gelmemişti. Bir dakika yoksa ben yine aptal bir kabusmu görüyorum. Hızla kapıya yumruk attım.

"Ahh. Acıdı."

Demek ki rüya değilmiş. Offf ben burdan nasıl çıkıcam. Kilit sesi duyduğumda bir kaç adım geriledim. Kapı açıldığında ikinci şokumu yaşıyordum.

"Selim."

Sesim olduğunda cılız çıkmıştı. Yine Handeyle iş birliği yapıp benim hayatımı mahvediyor. Acaba yine işin içinde Rüzgarın annesi de var mı?

Rüzgar, kim bilir şu an beni nasıl merak etmiştir.

"Naber güzelim? Nasılsın bakalım?"

Selimin suratına bir tane geçirmemek için kendimi çok zor tuttum.

"Beni burda ne kadar tutabilceğini sanıyorsun Selim?"

"Benim olana kadar."

Pislik herif.

"O dediğin hiç bir zaman olmayacak adi herif. Ayrıca Rüzgar beni burda bırakmaz bunu düşünemedinmi?"

Pis pis gülemeye başladı.

"Komik olma Yazgı. Rüzgarın seni burda bulması imkansız. Ayrıca bulsa bile benden alması için katil olması gerekiyor. Beni öldürmeden seni benden alamaz. Hiç kimse alamaz."

"Sen öyle san. Sen beni fizana bile götürsen Rüzgar beni bulur, senin gibi adi birine bırakmaz beni. Sen asıl beni bulup senden kurtardıktan sonrasını düşün. Sana neler yapacağını tahmin edemiyorum."

Hızla bana yaklaşıp kolumdan çekti.

"O herif bana hiç bir halt yapamaz Yazgı. Sen eninde sonunda benim olacaksın. Ve hiç kimse buna engel olamayacak."

Kolumu çok sıkıyordu ama belli etmemek için güldüm.

"Delirmişsin sen, hastasın anlıyormusun hasta. Asla senin olmiycam Selim bunu o küçük beynine sok."

Kolumu biraz daha sıktı.

"İster güzellikle, ister zorla. Hiç fark etmez, sen benimsin Yazgı Boran."

"Senin olacağıma ölürüm daha iyi pislik. Bırak kolumu."

Kolumu sertçe itti.

"Neyse sevgilim sen dinlen şimdi, ben birazdan tekrar gelicem yanına."

"Allah belenı versin Selim. Defol git aciz varlık."

Selim gülerek odadan çıkıp kapıyı yeniden kilitledi.

Aaaaaa lanet olsun ben nasıl kurtulucam burdan. Rüzgar yalvarırım bul beni sana çok ihtiyacım var.

RÜZGAR'DAN...