Save Us

Chapter 23: Abante

Saktong pagsikat ng araw ay ang siyang pag-apak nila First sa Junior Building. Bakas na ang pagod sa mukha nilang tatlo dulot ng walang tulugan nilang pakikipagsapalaran  sa labas para lang makarating kaagad dito. Panibagong pasilyo na ang binaybay nila ngayon at ilang liko na lamang ang aabutin bago sila tuluyang makarating sa room ng Aries.

"T-tigil muna tayo. F-feel ko malapit na akong m-matsugi," untag ni Dillon saka lumingkis sa tubo ng corridor. Halos ibaon niya na rin ang mukha sa kaniyang mga braso dahil pakiramdam niya ay mauubusan na siya ng hangin dulot ng walang humpay na pagtakbo.
"We spent almost e-eleven hours running and fighting those d-dumbasses. A-at nandito na rin naman tayo kaya baka pwedeng huminto muna tayo k-kahit saglit." Pakiusap niya pa bago nilagay ang kamay sa kaniyang likod at doon hirap na hirap na nag-unat.

"Ano, bilhan na ba kita ng lola remedios?" Singit ni Kimber. Prente lamang itong nakasandal sa pader habang abala ang kamay sa  pag-aayos ng mga hawak niyang dartpins. Halos maligo na ang dalaga sa pawis at kapansin-pansin din ang maitim na parte sa ibaba ng kaniyang mata bunga ng pagod at  pagpupuyat. Ngunit sa halip na maghabol ng hininga tulad ni Dillon, ay nanatili pa rin ang kalmadong itsura ng dalaga na tila ba hindi natinag ang katawan nito sa kabila ng lahat ng nangyari.

"You k-know what? You're so mean talaga." Naiinis na sikmat ng kaibigan ngunit hindi man lang naapektuhan ang kausap.

Ilang segundo pa ang lumipas at tanging mga mabibigat lamang nilang paghinga ang siyang maririnig. Nahinto lamang ang katahimikang namutawi sa kanilang tatlo nang may biglaang nakaagaw ng kanilang pansin. Sabay-sabay silang napatingala sa langit nang biglaang umalingawngaw ang tunog ng helicopters na siyang tuloy-tuloy ang lipad patungo sa mismong siyudad.

"I think, they are now planning to start a war." Wala sa wisyong naibanggit ni Kimber habang tinitignan ang papalayong pigura ng mga choppers. Kaagad namang namilog ang mata ni Dillon saka tarantang napalingon sa gawi niya.

"Did you just said a freaking w—"

"Yes, this is the very first time na may dumaang apache helicopter sa lugar natin. Aware nama yata kayo kung para saan ang chopper na iyon di'ba? If my hunch is right, they are now trying to figure out the whole perimeter para alam nila kung papaano sila kikilos." Paliwanag ng kaibigan at doon muling inayos ang hawak niyang dartpins. 

"War agad? Hindi ba pwedeng tinitignan lang nila kung may survivors ba sa school kaya mababa iyong lipad nila?" Kontra ng kaibigan dahilan kung bakit umiling si Kimber.

"The way how those creatures react on the field. I am  sure na hindi na iyon mga tao  sa mata ng mga sundalong nakasakay doon."

"Kung pinaplano na nga nilang magsimula ng giyera para patayin ang mga zombies. Hindi malabong isipin na maiipit tayo rito." Singit ni First nang hindi inaalis ang tingin sa malawak na quadrangle.

"That's why we have to move fast, kailangang mahanap natin sila kaagad." Gatong ni Kimber at doon na siya sumenyas kay Dillon. Labag sa loob ng kaibigan ang tumayo at sumunod dahil hindi pa nga ito tuluyang nakakabawi. Sandali pa siyang binigyan ng nagbabantang tingin ng dalaga kaya wala na siyang nagawa pa kundi ang kumilos ayon sa gusto nito.

Bagot na bagot siyang umayos ng tayo saka muling dumukot ng pins sa quiver niya at minadali iyong inipit sa kaniyang daliri. Akmang lalakad na sana sila nang bigla namang magsilitawan sa kabilang dulo ng pasilyo ang panibagong horde ng zombies. Halatang galing pa ito sa ibang parte ng eskwelahan at tila sinundan nito ang tunog ng helicopters kaya napunta ang mga ito rito.

"Oh shit. Not again." Naiusal ni Dillon bago dahan-dahang umatras. Kitang-kita niya kung paano nagsiwala ang mga zombies nang tuluyan na nga nilang maagaw ang atensyon ng mga iyon.