Unicode~
"Ms. Hutch ပျောက်သွားလို့ဆို"
အနောက်ကနေ တစ်စွန်းတစ်စကြားရတဲ့အသံတွေ... ရုတ်ရုတ်သဲသဲလူစုဆီကပင်။
Ms. Hutch.. ခုနကတင် သူနဲ့ စကားပြောနေသေးတာမလား။
အရှေ့က ချာတိတ်က နားမလည်သလို ပြူးကြောင်ကြောင်အကြည့်နဲ့ သူ့ကို ကြည့်နေသည်။ ဒီအကြည့်ကို သူမြင်ဖူးသည်။
ဘယ်တုန်းက မြင်ဖူးခဲ့တာပါလိမ့်၊ သူ့မှတ်ဉာဏ်အပိုင်းအစတွေကို ဆက်ကြည့်ရင်း အဖြေရှာသည်။
ယုန်ဖြူလေး...ယုန်ဖြူလေးကို သတ်တုန်းကပင်။ ယုန်ဖြူလေးကို သတ်မိပြီး ပြောင်းလဲသွားတဲ့ အကြည့်ပုံစံ။
'သေသွားပြီလားဟင်' ဆို၍ပင် သူ့ကို မေးခဲ့သေးသည်။
"ချာ..ချာတိတ်..မ မဟုတ်မှလွဲရော..."
မဖြစ်ပါစေနဲ့...သူထင်သလို မဟုတ်ပါစေနဲ့ အတန်တန်ဆုတောင်းနေမိသည်။ ချာတိတ်ရဲ့ ပင်ကိုစိတ်လေးက ဖြူစင်သည်။ သူ့ရဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာကို သူကိုယ်တိုင်ထပ်တိုးအောင်သာ မလုပ်ရင် ကုသဖို့ပိုလွယ်လိမ့်မည်။
"သူသေသွားပြီလားဟင်"
ချာတိတ်သူ့ခန္ဓါကိုယ်ကို ဖယ်ပြီး တစ်ခုခုကို ပြသည်။ ကိုယ့်ဆုတောင်း မပြည့်ခဲ့ပါ။
ရင်ထဲတင်းကြပ်စွာသော ခံစားချက်ကြောင့် အချိန်ပုပ်ခံလို့မဖြစ်..
ချာတိတ်ရှေ့က Ms. Hutchရဲ့ ရုပ်အလောင်းကို Hutchမိသားစုဝင် ဒါမှမဟုတ် အတ္တလန်တာက မည်သူမဆိုသာ မြင်သွားမည်ဆိုလျှင်...
"ချာတိတ် ထ..ကိုယ်တို့အခု ပြေးမှဖြစ်မယ်"
"ဘာလို့လဲဟင် သူက အိပ်နေတာပါ"
"နှင်းဆီရာ..။ ကိုယ့်ကို ခွင့်ပြုနော်"
ပုံ့ပုံ့ကလေးထိုင်နေသော နှင်းဆီကို ပွေ့ချီပြီး ခန်းမရဲ့ အနောက်ခြံပေါက်ကနေ ပြေးထွက်ရသည်။ ခန်းမ အနောက်ပေါက်ရှိ လမ်းကြားက ကျဥ်းကျဥ်းလေး လူပြတ်သည်။
လမ်းလျှောက်ပြန်ဖို့ကလည်း အိမ်က ဝေးလွန်းသည်။
"ချာတိတ် ဒီမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်စောင့်နေနော်။ ကိုယ်အရှေ့ပေါက်ကနေ မြင်းယူလာခဲ့မယ်"
CZYTASZ
𝑨 𝑹𝒐𝒔𝒆 𝑶𝒇 𝑮𝒆𝒐𝒓𝒈𝒊𝒂 🥀
FanfictionTo my one and only Rose of Georgia... A devastated story between a traumatized boy and a psychiatrist during the American Civil War. Something as deep as ocean was formed between them. Recommended song - That should be me by Justin Bieber ...
