Unicode~
၁၈၆၂ ခုနှစ်ရဲ့ နွေဦးတစ်ရက်မှာ ဝါရှင်တန်လမ်းကအိမ်ကြီးဆီ မဖိတ်ခေါ်ဘဲ ရောက်လာသူ။
Taehyung တစ်ယောက် အပူရုပ်ကို ဟန်လုပ်နေရသည်။
ဒါလူက သူ့အတိတ်ကို တစ်စွန်းတစမြေလှန်သကဲ့သို့ ရှိသည်။ ရောက်လာသည့်အချိန်ကလည်း ပြည်နယ် အစိုးရရဲ့ ဘတ်ဂျက်ပိတ်ချိန်မှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်။
တပ်အတွက် လက်နက်တွေသွင်းဖို့ ဆေးရုံအတွက် ဆေးဝါးတွေ သွင်းဖို့ ပြည်နယ်အစိုးရငွေလိုနေသည်။ ဒီအချိန်မှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ရောက်လာတာပင်။
"ဦးလေးက ဒီကို ဘာလုပ်ဖို့လဲ"
"Joannaကိုလည်း လာကြည့်ရင်း Suzanကိုလည်း လာကြည့်ပေးတာပါကွာ...Clarkတို့က မှာလိုက်တယ်လေ"
"ဒါပဲလား"
တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လူကြီးတစ်ယောက်လို ပြန်ပြောလာသော Taehyungကို Aiden ရှိန်သွားတယ်ဆိုတာတော့ ဝန်ခံရမည်။
အရင်ကလည်း မပြုံးမရယ် မျက်နှာသေဆိုပေမယ့် အခုလို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်မဟုတ်...ဒေါသအရိပ်အငွေ့တွေ၊ စိတ်မထိန်းနိုင်ချင်တွေ ရောယှက်နေခဲ့သည်။
ယခုလောလောဆယ် သူမျက်နှာချင်းဆိုင်နေရတဲ့ Taehyungက စိတ်ကစဥ့်ကလျား ဖြစ်တတ်သူနဲ့မတူ... အကောင်းပကတိအတိုင်း။
ယခင်က အကောင်းပကတိဖြစ်လာဖို့မျှော်လင့်ပြီး ဒေါက်တာ Jeonကို အကူအညီတောင်းခဲ့တယ်ဆိုပေမယ့် အကောင်းပကတိပုံစံက ခုလိုပုံစံဖြစ်ဖို့ မျှော်လင့်ခဲ့တာမဟုတ်။
"ငါ့တူနဲ့ စီးပွားရေးကိစ္စပြောစရာလည်း ရှိလို့ပါ"
"ပြောလေ"
"အင်း...ဦးလေးက ငါ့တူရဲ့ အုပ်ထိန်းသူလိုလည်း ဖြစ်နေပြီမလား။ နှင်းဆီမြိုင်ကို ဦးလေးထိန်းသိမ်းခဲ့တာလည်း ငါ့တူတစ်သက်ပါပဲ"
ဦးလေးAiden ပြောသမျှကို Kim Taehyung ဟားတိုက်ရယ်ပစ်ချင်နေပြီ။
သူ့ဦးလေးက သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်တဲ့နေရာမှာ သူမတူအောင်တော်သည်...ဒါကြောင့်လည်း လူတိုင်းက လေးစားချစ်ခင်နေကြတာပင်။
YOU ARE READING
𝑨 𝑹𝒐𝒔𝒆 𝑶𝒇 𝑮𝒆𝒐𝒓𝒈𝒊𝒂 🥀
FanfictionTo my one and only Rose of Georgia... A devastated story between a traumatized boy and a psychiatrist during the American Civil War. Something as deep as ocean was formed between them. Recommended song - That should be me by Justin Bieber ...
