​လေလျင်​မျောတဲ့ ချစ်စကြာ{Completed}

🌀Chapter (10)🌀

*Zawgyi*

အမည္းေရာင္ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးတည္ရွိေသာ ျခံဝိုင္းေလးထဲ ညနက္နက္ၾကီးအခ်ိန္မေတာ္တြင္ လူေတြပ်ားပန္းခတ္အလုပ္ရွဳပ္ေနၾကေလသည္။ျခံဝိုင္းထဲက ပန္းဥယ်ာဥ္ေလးေဘးမွာ စားပြဲဝိုင္းေတြကိုခ်ကာ ၾကက္သြန္ေတြခြာသူကခြာ၊ ဟင္းအိုးကိုေမႊသူကေမႊ၊ပန္းကန္ေတြကို လက္ႏွီးႏွင့္ ေသခ်ာသုတ္သူကသုတ္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနၾက၏။

မနက္ျဖန္ဆုိလွ်င္ ဦးေဖျငိမ္းႏွင့္ ေဒၚေက်ာ့နဒီတို့၏မဂၤလာအခမ္းအနားေန့ျဖစ္သည္။ကမန္းကတန္း ခ်က္ခ်င္းစီစဥ္လိုက္ရေသာပြဲမို့ ကိုယ့္ျခံဝိုင္းထဲမွာသာလုပ္ျဖစ္လိုက္ျပီး ရပ္ကြက္ကအသိမိတ္ေဆြေတြကို စတုဒိသာအလွဴသေဘာ ဖိတ္ၾကားလိုက္သည္။မနက္အရုဏ္တက္တြင္ ဘုန္းၾကီးငါးပါးအား မဂၤလာဦးဆြမ္းေကြ်းကပ္မည္ျဖစ္ျပီး ဧည့္သည္ေတာ္ေတြကေတာ့ အုန္းနို့ေခါက္ဆြဲ စတုဒိသာစားၾကရမည္ျဖစ္သည္။

မနက္ျဖန္က ပြဲေန့ျဖစ္သျဖင့္ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေတြေရာ၊မိန္းကေလးအခ်ိဳ့ပါ လုပ္အားေပးဝိုင္းကူၾကသည္။တစ္ညလံုး အုန္းနို့ေခါက္ဆြဲ ခ်က္ၾကမွာျဖစ္ျပီး အရုဏ္တက္မေရာက္ခင္အထိ ဟင္းရည္အုိးကို မီးအပူ ေတာက္ေလွ်ာက္ေပးထားေတာ့မွာပင္။

သတို့သမီး၏သားေလးမွာလည္း ဟိုေျပးဒီေျပးႏွင့္ အလုပ္ရွဳပ္ေနလ်က္ရွိသည္။စိတ္အားထက္သန္ တက္တက္ၾကြၾကြျဖင့္ လုပ္အားေပးထဲမွာ ဝိုင္းကူလုပ္ေပးေနသည့္ သားေလး၏ျမင္ကြင္းအား အိမ္အေပၚထပ္က မိခင္ျဖစ္သူမွာ လွမ္းေငးၾကည့္ရင္း ျပံဳးေနမိေတာ့သည္။

"ဟယ္..ဦးခ်စ္ခိုင္ၾကီးပါလား။လက္ထဲမွာလည္း အထုပ္ေတြပါလာျပန္ျပီ။ ဘာေတြသယ္လာျပန္တာတုန္း။အားနာစရာၾကီး"

ပါးစပ္မွ "အားနာစရာၾကီး"ဟုဆိုလိုက္ေပမယ့္ လက္ကေတာ့ ဦးခ်စ္ခိုင္လက္ထဲမွအထုပ္ေတြကို ဆြဲယူလိုက္သည့္ ေဒၚေက်ာ့နဒီ။

"မနက္အတြက္ အခ်ိဳပြဲေတြပါ ေဒၚေဒၚ။ဆႏြင္းမကင္း၊ေရႊၾကည္၊ ေက်ာက္ေက်ာ အစံုေပါ့။ေဒၚေဒၚတို့ဆိုင္က မရတဲ့မုန့္ေတြပဲ ေရြးဝယ္လာခဲ့တယ္"

"အယ္..ဟုတ္သား။ကမန္းကတန္းဆိုေတာ့ အခ်ိဳပြဲကိစၥကို စီစဥ္ဖို့ ကြ်န္မ ေမ့ေနတာ။ဦးခ်စ္ခိုင္ ကယ္ေပလို့သာေပါ့။ေက်းဇူးပါ ဦးခ်စ္ခိုင္ၾကီးရယ္။ကြ်န္မ ဦးေႏွာက္က အဲ့လိုပဲ ခဏခဏေမ့ေနတတ္တာ"