🌀Chapter (18)🌀

313 15 2
                                    

*Zawgyi*

ေရႊသာယာ (၄)ရပ္ကြက္ေလး၏ အရုဏ္တက္မနက္ခင္းေလးသည္ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းလွစြာ။ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း၏ကုလားတက္ေခါက္သံႏွင့္အတူ ၾကက္ဖတြန္သံမ်ားအား တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထၾကားရသည္မွလြဲ၍ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အရာရာသည္ လွဳပ္ရွားမွဳမရွိစြာ ျငိမ္သက္လ်က္ရွိေခ်သည္။

ႏွစ္ထပ္အုတ္သားအိမ္ေလး၏အေပၚထပ္ အိပ္ခန္းေလးထဲတြင္ေတာ့ သံကုတင္ထက္မွာ အိပ္ေမာက်စြာ အိပ္စက္ေနၾကသည့္ ေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး။ေကာင္ေလးက ဦးေလးၾကီး၏ရင္အုပ္ေနရာကို ေခါင္းအံုးသဖြယ္ ေနရာယူလို့ ဦးေလးၾကီးကေတာ့ ေကာင္ေလး၏ ခါးဖိုင့္ဖိုင့္ေလးအား ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ထားရင္း အိပ္စက္အနားယူလ်က္ရွိေနၾကသည္။

"ၾကက္ဖတြန္ေနျပီေလ။ထၾကစို့ အဘိုးၾကီး"

ခါးေအာက္ပိုင္းမွနာက်င္မွဳအား တက်စ္က်စ္ႏွင့္စုတ္သပ္လိုက္ရင္း အဘိုးၾကီး၏ပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလွဳပ္ရမ္းလိုက္ကာ ဒိုဒို အိပ္ရာမွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းထလိုက္ေလသည္။အဘိုးၾကီးကေတာ့ အခုထိကိုမနိုးနိုင္ေသးေခ်။ညတုန္းက မြတ္သိပ္စြာ ေသာင္းက်န္းထားတာမို့ အိပ္ေပ်ာ္လ်က္ရွိေနတုန္းပင္။

"ထေတာ့လို့။တကယ္မနိုးတာလား။အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား"

ဒိုဒို ေျပာလိုက္ေတာ့မွ အဘိုးၾကီး၏ခႏၶာကိုယ္က လွဳပ္လွဳပ္ရြရြျဖစ္လာကာ ဒိုဒို့၏ခါးအား လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ျပန္ဆြဲယူရင္း အိပ္ရာေပၚ ျပန္လွဲအိပ္ေစသည္။

"ေတာ္ျပီ။ကြ်န္ေတာ္မအိပ္ေတာ့ဘူး။အိပ္ရာထေတာ့မယ္"

ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ မရဘဲ အဘိုးၾကီးက အားပါပါႏွင့္ အိပ္ရာေပၚ ျပန္ဆြဲခ်ေနတာမို့ ဒိုဒို့မွာ အိပ္ရာေပၚ ျပန္လဲက်ရေတာ့သည္။ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ ဝသည္ပဲဆိုဆို အဘိုးၾကီး၏စိတ္အားထက္သန္ေနေသာ အားအင္တို့အား မယွဥ္နိုင္ပါေလ။

"အိပ္ပါဦးကြာ။အေစာၾကီးပဲရွိေသးတယ္။ဒီေန့ ဆိုင္ႏွစ္ဆိုင္လံုး မထြက္ေတာ့ဘူးကြာ။ပိတ္လိုက္ေတာ့"

"ပိတ္လို့ရမလား။တစ္ေန့စာ ဆံုးရွံဳးတာေပါ့။မပိတ္ပါဘူး။ဆိုင္သြားဖြင့္ၾကမယ္ေလေနာ္"

​လေလျင်​မျောတဲ့ ချစ်စကြာ{Completed}Where stories live. Discover now