Siberin Kraliçesi

#5#

Hastaneye askeri araç tahsis etmeleri her ne kadar tuhafıma gitse de sorgulamadım. Ön koltuğa annem ve babam oturduğunda arka koltuğa da küçük ikizler ve Cengiz binmişti.

Atilla arka bölmenin kapısını açınca sorgulamadan binip köşeye yerleştim. Atilla da binip kapıyı içerden kapattığında babam motoru çalıştırdı.

Tıngır mıngır giderken arka bölmenin ön taraflarla hiçbir bağlantısını görememiştim. Taa ki kapının üstte ki iki köşesinde bulunan minik çıkıntıları görene kadar. Gizli kamera mı? Evet.

Umursamadan kendi telefonumu çıkardım. Atilla telefonumu çıkardığımı gördükten sonra zaten o da beni umursamamış, kendisi de telefonunu çıkarmıştı.

Ekibime kısa bir açıklama yapıp gün içinde haber vereceğimden başka birşey yazamamıştım. Ve hâlâ haber veremediğim ekibime haber versem iyi olacaktı. Klasik wp grubu tabii ki.

Hızlıca olayları her ne kadar fazla ayrıntıya girmemeye çalışsam da fazlasıyla betimleyici bir şekilde anlatan bir mesaj yazıp 3 gruba attım.

Grupların biri araştırma grubuydu. İsim soyisim, fotoğraf veya herhangi bir betimlemeyle anlatılan kişiyi yada ne isteniyorsa, hem ülke çapında hemde dünya çapında bulabilen efsanevi bir ekip.

Diğer grup bir saldırı grubuydu. Dünyanın son teknolojik en iyi silahlarını üreten, istediğim bölgeye, istediğim sürede ulaşmasını sağlayan efsanevi gruplarımdan biriydi.

Son grupsa bir istihbârat grubuydu ve binlerce üyesi vardı. Tüm dünyayı bölgelere ayırmış ve bu bölgelere, o bölgelerde bulunan MİT'in üst düzey gizli ajanlarıyla iş birliği yaparak bölgelerin kontrolünü sağlamıştım.

Sahip olduğum bu üç grubun kendi içlerinde tabii ki goygoy şamata grupları da vardı, buna izin vermiştim.

Gruptakiler benim kim olduğumu bilmiyordu, isteseler bulurlardı gibi bir düşünceniz de olmasın. Zirâ tabii ki sicilimi temizliyordum, ama şu zamana kadar araştırdıklarında - ki araştırdılar - buldukları tek sonuç, 6 yaşında yanarak ölen bir kız çocuğunun cesedi oluyor.

Hava alanına gelene kadar gruplardaki mesajları incelemiştim. Ülke güvenliğini ilgilendirmeyen mesajların gruplara atılmasını yasaklamıştım. Ama en ufak bir bilginin de grupta bulunması gerekliydi. Herhangi aynı timdeki birkaç kişi veya timin tamamının bir grupta olduğu da oluyordu. Bu yüzden aralarında anlaşıp sadece bir kişi bildiriyordu.

Yakalanan terör mensuplarının bilgileri, kurtarılan askerlerin öncesi-sonrası hâlleri, kurtarılamayan askerlerin cenaze törenlerinden bir kare, kurtarılan sivillerle bir fotoğraf, temizledikleri sahalardan birer zafer fotoğrafları...

Ve çok daha fazlası, çok çok daha fazlası mevcuttu bu grupta. İyisiyle kötüsüyle her haberi paylaşıyorduk.

Sülâle grupları gibi, evet.

Araba durduğunda incelediğim mesajlardan kafamı kaldırdım. Kapı açılıp Cengiz gözüktü, arkasından da kalabalık. Göz devirip elimdeki telefonu kilitleyerek içimdeki sweatin cebine attım. Kalabalık = sıkılmak

Umursamadan arabadan indiğimde Turan'ın bu taraftan demesiyle dediği yöne yöneldik. Ama tabii ki bir günümüz normal geçebilir mi? Hayır!

"Tomris hanım-"

"Tek kelime etme!"

Annemin gazeteciyi anında susturmasını gazeteci de dahil hepimiz şaşkınca izlerken annem babamın elinden çekiştirerek götürmeye başladı. Abilerle bakışıp arkalarından yetiştik.