"က်န္႔ေကာ.. စိတ္လႈပ္႐ွားေနလား။ အားလုံးအဆင္ေျပတယ္ ဘာမွမစိုးရိမ္နဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္လုံး႐ွိတယ္..။"
အိမ္ႏွင့္နီးကပ္လာသည္ႏွင့္ ပို၍ၿငိမ္သက္သြားသည့္ ေ႐ွာင္က်န္႔လက္ဖမိုးေလးကို ကားေမာင္းေနရင္း ၀မ္ရိေပၚ ဆြဲယူလိုက္ကာ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ အိမ္ေတာ္ျပန္ခရီးျဖစ္သည္။ ဘာလိုလိုႏွင့္ သူ လုံကန္မွာ တစ္လေလာက္ၾကာသြားခဲ့သည္။
ေပက်င္းေရာက္သည္ႏွင့္ ၀မ္ရိေပၚ၏အိမ္ကိုအရင္သြားမည္ဟုဆိုလာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ စိတ္ပူကာ ၿငိမ္သက္ေနပုံရေသာေၾကာင့္ ၀မ္ရိေပၚ ႏွစ္သိမ့္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"အင္း.. ကိုယ္နည္းနည္း ၀မ္ပါးနဲ႔ မားကို မ်က္ႏွာပူလို႔...။"
၀မ္ဖိုးဖိုး၏ သေဘာထားကိုေ႐ွာင္က်န္႔သိၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ၀မ္ရိေပၚ၏မိဘမ်ား၏သေဘာထားကိုလည္း သိထားသူျဖစ္သည္။ ၀မ္ရိေပၚမွ အဆင္ေျပတယ္ေျပာသည့္တိုင္ စိတ္ပူေနမိ၏။ သူ႕တို႔ဖက္မွ ခါးခါးသီးသီးဆိုလွ်င္ေတာင္ ေ႐ွာင္က်န္႔ ဖက္မွအဆင္ေျပသည္အထိလက္ခံေအာင္ ေျပာဆိုရမွာျဖစ္သည္။
................
" ဖိုးဖိုး... ပါး မား .. သားေရာက္ၿပီ..။"
ကားေပၚမွဆင္းသည္ႏွင့္ ၀မ္ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔လက္ကို ဆြဲကာ အိမ္ထဲ၀င္ခဲ့လိုက္သည္။ သူတို႔ျပန္လာၿပီဟု ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားထားေသာ္လည္း ဘယ္ခ်ိန္ေရာက္မွန္းမသိ၍ ထြက္မႀကိဳၾကျခင္းျဖစ္မည္။ လုံကန္မွ သူတို႔ မေန႔ေန႔လည္ ကတည္းမွထြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကားကို သက္ေတာင္သက္သာ ေမာင္းလာခဲ့ၿပီးလမ္း၌ တစ္ညအိပ္ခဲ့ေသးသည္။
"သားေလး.. ျပန္လာၿပီလား။ မားက သားတို႔ေရာက္မယ္ဆိုလို႔ ႀကိဳက္တတ္တာေလးေတြ ေကြၽးခ်င္လို႔ စီစဥ္ေနတာ..။"
ေမယင္းသားျဖစ္သူအသံေၾကာင့္ Kitchen room ထဲမွ အေျပးထြက္လာကာ ေျပာလိုက္သည္။ ၾကည္႐ႊင္ေနသည့္ သားျဖစ္သူမ်က္ႏွာသည္ အေတာ္ပင္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနပုံရ၏။
"မား သတိရေနတာ...။"
၀မ္ရိေပၚ မားကိုဖက္ကာ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ေမႊးၾကဴလိုက္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
YOU ARE READING
The Edge of Shored (Completed)
FanfictionThe Notebook season 2ကို အပိုင်းအနည်းငယ်ပဲဖြစ်ဖြစ်ရေးပေးပါလို့ တောင်းဆိုထားကြလို့ ဒီတစ်ခါကိုယ်က စာဖတ်သူလေးတွေကို အလိုလိုက်ပါ့မယ်။ သဘာဝလွန်ဖြစ်ရပ်လေးဖန်တီးထားပါတယ်။ The Edge Of Shored လို့နာမည်ပေးထားပါတယ်။ YiZhan လေးပါနော်။ကြိုးစားထားတာလေးကိုနှစ်သက်...
