Bakınız sevgili okur, hayat çok tuhaftır.
Bir an öncesine dek bu hayattan istediği her şeyi elde etmiş, genç ve başarılı bir kadınken, yalnızca ufak bir kalp atımı içinde, tüm bunları kaybedebilirsiniz.
Mesela ben.
Ben bu sabah dünyanın en mutlu kad...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
•cam kırıkları•
Elbisem üzerime yapışmıştı.
Açık sarı kumaşı tenimden ayırıp elimle yelpaze yaparken karşımda kollarına yağ süren Ahu'ya baktım. Sırtını Başak'a yağlattığı için şişte tavuk gibi parlıyordu şu anda.
"Firuze sırtımı kremler misin?"
Yanımda oturan Başak'a döndüm. Tek eliyle sırtına güneş kremi sürmeye çalışıyordu. Elinden şişeyi alıp sırtına kremden döktüm.
"Ahu buradan nereye geçeriz?"
"Işık'ın sevgilisi yeni mekan açmış sahile. Oraya gideriz diye düşünmüştüm ama şimdi Işık görmemişinin muhabbetini de çekemem."
"Aldatmamış mıydı o çocuk onu?"
"Eskortla da aldatmazsın bu devirde..."
"Vizyonsuz, kemiksiz ayı."
"Bana geçeriz." dedim Başak'ın sırtından başka bir yere bakmadan. Başak omzunun üzerinden bana baktı. "Eve mi?"
Artık bana ait olmayan evime, evet.
"Ay ne o öyle emekli gibi?"
Bunu diyen tabii ki Ahu'ydu. Yan tarafımızdaki şezlongda oturmuş yağlanmaya devam ediyordu.
"Hayatım o yağı biraz abarttın sanki..." dedi Başak gözlerini kısarak. Çiçekli bikinisi ve iki yandan örülü saçlarıyla çocuğa benziyordu.
"Sen de biraz abartsan keşke Başak." Bana dönüp limon sarısı askılı elbiseme burun kıvırdı. "Sen de soyunsan mı Firuze? Elinde bir gazeten eksik, yazlıkçı teyzelere döndün iyice..."
Ekstra huysuzluğuna aldırmadım.
Ahu ilk onunla paylaştığım İstanbul'a dönme kararımdan hoşnut değildi. Aral'dan kaçtığımı düşünüyordu ama yanılıyordu. Aral'dan kaçtığım falan yoktu.
Ben sadece kendi evimdeki son yazı günü gününe yaşayıp her günün Mudanya'daki son yaz günüm olduğunu bilerek üzülmek istemiyordum.
Yıllarca yaşadığım evimde son günlerimi hüzünle geçiremezdim.
Tabii bir de Aral vardı.
Ev satılınca onunla aramdaki incecik bağ tamamen kopacaktı ve o sadece ismini bildiğim bir tanıdığa dönüşecekti. Belki de doğrusu budur diyordu içimden bir ses. Ev onunla aramda bağdı, o gidince Aral da tamamen çıkardı hayatımdan. Biterdi.
Başak İstanbul'a dönme kararımı ondan daha iyi karşılamıştı, muhtemelen Aral'dan haberi olmadığı için.
Benim için iyi olacağını düşünüyordu. Ben de öyle umuyordum.
