Never Thought

Chap 11

Averi

"I love you, ave.."

He said then continue to kiss me gently but i don't know what's happening to me anymore, parang nawawalan na ako ng ganang mag respond sa mga kisses nya.

He broke the kiss when he felt that I'm not responding to him.

"Are you alright?" Sabay hawak nito sa kabilang pisngi ko para matingnan ko sya.

"H-ha? Ofcourse I am, bat ka nga pala tumigil?"

"Because you're not in the mood to respond. Nong isang araw ka pa nga eh. Is there... any problem? This past few days, you seems like... you seems off. Is there something bothering you?"

May naalala naman ako dahilan para tumaas ang dugo ko papunta sa pisngi. Feeling ko bumibilis rin yung puso ko pag naaalala ko yun.

Naipilig ko naman ang ulo ko sa naisip. Hindi pwede to! Hindi pwede Ave!

"Looks like meron nga." Natigilan naman ako sa sinabi ni merk.

"It's nothing, it's just... School is giving me a hard time plus my modeling career and practicing our final cheer dance for the upcoming compitition." I reason out.

"Ganun ba, wag ka kasing masyadong magpapagod." Sabay ipit nito sa hibla ng buhok ko sa likod ng tenga ko. "Alam mo namang ayokong napapagod ka diba? Please take a rest din minsan." Sabay ngiti nito ng matamis.

I kind of feel excitement whenever he's being this sweet to me. But this past few days... I can't feel it anymore. Oh my God.

I took a deep breath.

Maybe... maybe dahil lang talaga ito sa sunod sunod na ginagawa ko sa school, sa modeling and sa cheer dance practice.

But.. sanay naman rin ako sa ganun. Napagsasabay ko talaga ang mga yun, ni hindi nga ako maka feel ng pagod dahil nage-enjoy ako sa ginagawa ko eh. But right now... damn it!

I don't know why am I acting like this!

"Babe, you're spacing out again."

"Oh, I'm sorry."

"No, don't be. Dala lang talaga yan ng pagod mo. Kaya para mawala yan, labas tayo. Mag cut tayo ng class mamaya at dadalhin kita sa pinaka expensive na lugar para naman mawala yang stress mo kahit papaano."

"Ah di bale na merk--I mean babe." Tch. Hindi patalaga ako sanay na tawagin syang ganun. Hays. "Need ko pang mag- practice mamaya eh, alam mo naman diba."

"I know but just make an excuses, look babe.." sabay hawak nito sa kamay ko. "Kaya ka nae-stress ay dahil yan sa pagsabay sabay ng ginagawa mo, gaya ng binabanggit mo sakin kapag busy ka at hindi nakakapag bigay ng time.. need mong i-maintain yung grades mo, yung possition mo as a top student, need mo pang mag practice ng maigi dahil ikaw ang captain ng cheerleader team, tapos need mo pang maging perfect sa harap ng mga camera dahil dyan sa modeling mo. Babe, ayus lang naman sakin minsan mo lang ako binibigyan ng time eh. Pero ang akin lang wag kang masyadong magpakapagod hmm.."

Napangiti nalang ako rito.

He is really the sweetest. But if I'm being honest, I can't feel anything.. I mean, I felt his love, care and sincerity but.. I can't feel my heart beating so fast like what I've felt from...

Oh my gosh! Nahihibang ka na ave!!

"I have someyhing for you babe."

May kinuha naman ito sa back seat at ibinigay sakin ang paper bag. Tiningnan ko naman ang laman nito at isang magandang flural dress pala.