Never Thought

Chap 12

Meisi (PoV)

"Hehe, diba po masarap?" Nakangiting tanong nito habang nakatingin sakin na kumakain.

"Can you please shut up? Ano naman kung masarap to?" Mataray na tanong ko pabalik.

"Eh... ako po nag deliver nyan eh."

"Nagde-deliver ka lang naman pala pero kung makatanong kala mo naman ikaw yung nagluto." She just lower her head.

I keep on eating the food but then I notice that this dumb infront of me just keep on looking down.

Did... did I offened her or something?

Malamang! Imbis na magpasalamat ka dahil nilibre ka ng dinilever nyang foods hindi mo man lang sinagot ng maayus yung tao.

My guilty mind said. Damn it!

"Ang sarap pala nito noh." Kunwaring sabi ko pero masarap naman talaga.

"Talaga ma'am? Haha, masarap po talaga yan ma'am dahil yung nagluto nyan ay si manang flores."

Nagkwento pa sya ng nag kwento. Hays, heto na nga ba sinasabi ko eh. Yung kadaldalan nya talaga!

"Gusto nyo po ba dalhan pa kita nito bukas?" Umiling lang ako bago uminom ng tubig.

Nitong mga nakaraang araw, mas lalo ko pang nakikilala ang kadaldalan nitong isang to kasi palagi syang nakikisama sakin. Hindi naman sa nagpapa sipsip sya kasi sa nakikita ko, sa lahat ng teachers.. parang sakin lang sya ganito, parang sakin lang sya komportable. Hindi ko alam kung natural lang ba yung ugali nyang jolly at friendly sa lahat. She even help me to carry my things bago ako makalabas sa classroom nila o di kaya makita nya ako sa hallway. Tapos nagugulat nalang ako na dinadalhan nya ako ng foods minsan sa office ko at sasabay na kumain sakin kahit na hindi ko sinabi. Nitong martes lang sinabi nya sakin na nag start na raw syang magtrabaho dahil may pag iipunan daw sya, kaya nitong araw rin ay nilibre nya ako sa mga pagkaing dinidiliver nya.

"Please don't give me foods again, mababawasan sweldo mo nyan."

"Ayus lang po."

"Ms. Monverde, no." Ngumuso naman ito gaya ng palaging habit nya.

Tch. That habit of hers is like a child who sulk at the corner.

"Katulad po kayo ng mga friends ko. Sinabi ko na na ililibre ko sila palagi sa deliver kong foods pero hindi sila pumayag dahil nakababawas raw po sa sweldo."

"Exactly, kaya makinig ka nalang."

She was about to answer but my phone rings so I quickly grab it and answer the call.

"He--"

"HELLO LOVE!"

Agad kong nilayo ang phone ko sa tenga nang marinig ang malakas na boses ni saviel. Damn this man! Why does he have to be this loud and hyper everytime he called?! He is annoying! What does he needs this time?!

"What do you want saviel?!" I ask boringly.

"Love, I just missed you.." napaikot ako ng mata. "Ilang weeks na kitang hindi nakita eh.. parang gusto ko na tuloy umuwi agad."

"Don't ever do that idiot! Tsaka pwede bang mag focus ka nalang dyan sa work mo at wag kang tawag ng tawag?" I ask annoyingly.

He's at japan right now for his big project at ilang weeks narin sya don na ikina-salamat ko naman para wala na munang mangulit sa araw ko. But because of his annoying self, kahit sa tawag kinukulit parin ako nito.