Never Thought

Chap 15

Meisi

I can't help but to laugh loudly when she just told a funny story that she'd encounter a year ago while she's acting those scenarious.

The way she act was funny! HAHAHAH!

We're still here at veranda while drinking some wine and eat some foods.

Pareho lang din pala kaming hindi mahilig sa crowded places eh, so napagpasyahan ko nalang na mag utos ng isa sa mga kasambahay rito na dalhan nalang kami ng wine at foods tutal may pangdalawang upuan naman rito at maliit na table. Malawak din dito sa veranda at sa baba naman makikita mo talaga ang dami ng tao.

"Tapos ganto yung itsura nya nong mahulog sya ma'am oh." She copied what her friend's reaction when she fell off the ladder so I laugh again.

Oh my gosh, she never fail to make me laugh like this.

"Hooo~ grabe talaga yun" natatawang tugon nito sabay lagok ng alak.

Parang kanina lang iyak ito ng iyak, buti naman tumatawa na sya ngayon dahil kung hindi pagagalitan ko talaga sya.

"Ikaw naman ma'am." Inabot naman nya sakin ang basong nilagyan nya ng wine at kinuha ko naman ito.

"Salamat nga pala sa pagsama sakin ngayon ma'am." Nilapag ko naman ang baso. "Bigla tuloy nawala ang lungkot ko kasi kahit papaano may nakikinig sakin ngayon."

I still can't get over nang malamang si Averi Montesorri pala yung gusto nya. Sabi nito matagal na silang mag bestfriend and it happened na nagkagusto sya ng sobra rito pero nang mag confess sya, na-friend zone lang sya. Kaya nong nalaman nyang sila na ni merk, nasaktan sya kaya iniwasan na nya ito, her bestfriend then confront about that at kinlarify na itigil na nya ang kakaiwas at hanggang mag-kaibigan lang talaga sila, na wala na talaga syang pag-asa.. kaya naman, nong gabing makita ko sya sa daan na na-aksidente, yun yung gabi na yun na nasaktan sya kaya nagpakalasing.

I was actually surprised by myself dahil nakinig talaga ako sa mga kinwento nya kanina. Knowing me, hindi ko naman ugaling makinig sa kwento ng buhay ng iba. But I was really curious kanina kay calliopi and it actually sadden me na nakakaranas pala talaga ng break down na ganun yung mga tao kahit gaano pa sila kamasayahin.

Well, hindi pa naman kasi ako nakakaranas ng ganun kasi usually, ako talaga yung nag bibigay ng ganun sa iba and I kind of... regret it kasi hindi ko man lang inisip yung nararamdaman nila.

"Ma'am?"

"Ah-yes?"

"Di ka naman nakikinig sakin eh." Sabay kamot nito kaya tumawa lang ako.

"I'm sorry, what?"

"Kanina pa ako nag-sasalita dito di ka pala nakikinig, ang sabi ko asan yung boypren mo?"

"Oh, saviel?"

"Hindi yung isa pa.." kumunot naman ang noo ko rito pero ngumiwi lang sya.

"Ayan kasi, sa dami ng boypren mo ma'am parang nalilito ka na kung sino sa kanila tinutukoy ko" sabay tawa nito kaya napaikot nalang ako ng mata.

"Yung ano, yung si... Mr. Ruiz. Diba boyfriend mo po yun? Kahalikan--"

"Stop right there, kid. Nandidiri ako. And pwede ba? He's not my boyfriend. He's not even my type--"

"Eh bakit ko po kayo nadatnan na naghahali--"

"It's a personal reason and it's too private kaya wag mo ng tanungin." Seryosong saad ko.

Kahit kailan talaga napaka-marites nya.

Ngumuso lang ito. "Eh di.. sorry. Nagtatanong lang eh. Pero Ma'am kasi.. nong time na nakita ko kayo nabalitaan ko nalang na nag resign si Mr. Ruiz sa pagtuturo. Alam nyo po ba kung ano nangya--"