მელანქოლია

თავი 2

მასთან თავაწეული მივდიოდი მაგრამ, ფეხები მაინც უკან მრჩებოდა.
როგორცკი სტადიონზე შევედი ყველას ყურადღება მივიქციე, მაგრამ მათესი არ.
-ანაბელლ დღეს არგინდა სადმე წავიდეთ?-ტატო რომელიც ბიჭებთან ერთად იდგა ღიმილით მეამბორებოდა.
-აქედან დამეკარგე ტატო-უხეშად მივუგდე რადგან, მთლად გადასარევი ურთიერთობა არმქონდა.
მისი რეაქციისთვის ყურადღებაც არ მიმიქცევია ისე მივედი მოდებაძესთან.
არც სიახლოვისას მოუქცევია ყურადღება.
უკან ამოვუდექი და ტკბილი ხმით ვცადე დალაპარაკება.
-რასშვები მათუშშ
-ვერხედავ?-კვლავ არ გამოუხედავს ისე აგრძელებდა კალათში ბურთის დამიზნებას,ასეთი მკაცრი და უხეში პასუხი რაიყო ვითომ.
-ზრდილობის გამო გკითხე ვაჟბატონო-ტონი გავამკაცრე
-ან მითხარი რაგინდა ანკიდევ აქედან დამეკარგე ანა-ანას საკმაოდ სასიამოვნოდ იძახდა მაგრამ წინ რაც თქვა არ მესიამოვნა,ნაბიჭვარი.
-რა უჟმური ხარ,არშეიძლება ისე მოვიდე!?-ჩემკენ შემოტრიალდა ბურთი ხელში დაიჭირა.
-შენნაირი გოგოები პროსტაზე არმიდიან სხვებთან.-მკაცრი სახე ჰქონდა,რას მერჩოდა ეს სირიკო არვიცი.
-ჩემნაირი როგორი?
-ტრიპაჭი და თავმომწონე,ფუ როგორ მეზიზღებით შენ და შენი ვითომ პოპულალური სასტავი.
-ჯერერთი ჩემი სიტრიპაჩე სად დაინახე, არასდროს გვისაუბრია, მერე მეორე ისე ნუ ლაპარაკობ ჩემ სასტავზე თითქოს რომელიეს სთხოვე და არ მოგცა.-ხელები გადავაჯვარედინე და ჩემჭკუაში ვითომ მოგებული ამაყად დაცდექი, მანკი ჩაიცინა.
-აი ხო ხედავ ეგრევე ვითომ კაი ტიპი გამოიყვანე შენი დაქალი,რაში მჭირდება მაგათი საწოლში შეთრევა. აი აქუკვე ნაღდად ჩამჭრა.
-ამას დამიხედეთ რაა, კაი ჩემ სიტრიპაჩეზე რა პასუხი გაქ? რაიყო ჩუმად მითვალთვალებ და ჩემს შესწავლას ცდილობ?-ბურთი კალათში მოისროლა, წინ საშინლად ახლო დამიდგა და დოინჯი შემოირტყა.
- რა შესწავლა გინდა, მანახე შენი მეგობარი და გეტყვი ვინახარ შენო..-ნერვები ამეშალა და შეტენვიდან თავდასხმაზე გადავედი.
- ნაბიჭვარო, შენგან განსხვავებით მე სახელი მაინც არმაქ გატეხილი მთელ უნივერსიტეტში და არცარავინ ჭორაობს ჩემზე.-სახე შეეცვალა.პირზე ხელი ავიფარე რადგან მივხვდი რომ ეს არუნდა მეთქვა მისი ფეთქებადი ხასიათის გამო.
- ჩემზე ვინმე ჭორაობს?-ხმა დაუბოხდა,წარბები შეკრა და ისე მოიწია მის გახურებულ სუნთქვას ვგრძნლბდი სახესთან. შემეშინდა, მახსოვს ადრე როგორ სცემა დასისხლიანებამდე ბიჭი ზედმეტი ენის ტლიკინის გამო.
- უნდა წავიდე.-პასუხი აღარ მქონდა და უბრალოდ გაქრობა მინდოდა იქიდან.  წასასვლელად შევტრიალდი და რამოდენიმე ნაბიჯის გადადგმის შემდეგ ჩამავლო ხელი მკლავზე.დამაჟრიალა, მივხვდი რადონის დარხეული მქონდა და ისიც მივხვდი რომ, მაგარი პიზდეცის მოკლე შინაარსი და შესავალი იყო ეს ნაბიჯი.
- პასუხი გამეცი ანა!-მისკენ შემატრიალა და სხეულზე მიმიკრა.ყბა ჰქონდა დაჭიმული და ვენები კიდევ უფრო ამობურცული.
- მათე მოდებაძე ხელები გასწიე.-ისე დავუღრინე თითქოს რამეს შეცვლიდა.
- ფერი არ გადევს, შეგაშინე?-ხელი გამიშვა, უკან დაიწია და სიცილი დაიწყო.
- იდიოტი ხარ!
- ნაბიჭვარი აღარ? როგორ გამითამამდი.
- გააჯვი რა-უაკნ შემოვტრიალდი და დაძაბულობის დამალვა ვცადე. ხელები გადავაჯვარედინე და თავდახრილი წავედი რკინის კლეტკებიანი მწვანე კარისკენ.
- ცნობისთვის ჯერ არ დაგვისრულებია ტრიპაჩო-უკნიდან მომაძახა და თამაში გააგრძელა.