მელანქოლია

თავი 6

ჩემხელა ჩემოდანი გადმოვიღე. კარადა გამოვაღე და ტანსაცმლის თვალიერებას შევუდექი.
სამი სარაფანა ჩავაგდე. დანარჩენი კი სულ ტოპები და შორტები.
კუპალნიკები თავისთავად ნუუ.
თმა როგორც ყოველთვის ჩამოვიშალე და თორნიკეს მოლოდინში საწოლზე გავიშხლართე.
არდააყოვნა და დარეკა.
-ჩამოდი სახლთან ვარ- ბოხი ხმით და მთქნარებით მითხრა. უეჭველი ამასაც ჩემმნაირადააქ ძლისი პრობლემები.
მანქანაზე იყო მიყუდებული და ეწეოდა. ბარგს ძლივს ვერეოდი ჩემი სუსტი სხეულის გადამკიდე,
თრევა თრევით მიმქონდა და როგორციქნა იბოძა ბიჭმა ჩემოდანის გამორთმევა.
-აუუ უკვე წარმომიდგენია როგორ ვირუჯები ჩემი წითელი კუპალნიკით.-ტაშის დაკვირით და ხტუნაობით გავყევი თოკეს მანქანისკენ.
-და როგორ ბანალურად კერავ ბიჭებს შენი საჯდომით-ღიმილით გადმოყო მოდებაძებ თავი წინა ფანჯრიდან.
საპასუხოდ შუბლზე ხელი მივარტყი და სახე დავასერიოზულე.
-სულ რო შუაზე გაიხე მათე მოდებაძე ხასიათს ვერ გამიფუჭებ.
მის უკან დავჯექი, ბაიას და დიტოს გვერდით.
-მაგასაც ვნახავთ-ისე ჩაილაპარაკა მათემ ჩემსკენაც არ გამოუხედავს.

მთელი გზა უბრალოდ სიმღერებს ვღიღინებდით.
მათემ რაღაც გადაულაპარაკა თოკეს და თოკემაც მანქანა გააჩერა.
-რახდება?-ვიკითხე დიდისამბით.
-მეფსია, ხოარ წამოხვალ?
-არა მადლობა მარტოც კარგად დაიჭერ.-ცინიკურად გავუღიმე და მზერა ავარიდე.

2-3 წუთში ისევ მოვიდა და ისე ჩაჯდა ოდნავადაც არ სცხვენოდა.
-წავედით-თქვა კმაყლფილმა
-ამდენი ხანი რასაკეთებდი
-როგამომყოლოდი ნახავდი. შემდეგში დაფიქრდი.- გავღიზიანდი მის ღადაობაზე და მაგრად მოვდე კიდეც თავში.
- რა ტვინი მოტყანით თქვენ. ტომი და ჯერ ხართ თუ რაარი ბოლობოლო
-გზას უყურე შეჩემა თორე განახებ რაარი ტვინის ტყვნას პირდაპირი გაგებით.- დაუღრინა მათემ და ტელეფონში რაღაცის სქროლვა დაიწყო.
ფანჯარას თავი მივადე და თვალები დავხუჭე. ყურში ნაცნობი მელოდია გაისმა.
კულულას ის სიმღერა ჩაერთო რომელზეც ერთ ღამეს ერთად ვიცეკვეთ.
თვალები ნელა გავახილე გაკვირვებისგან.
ვუყურებდი მოდებაძეს რომელიც წინა პატარა სარკიდან გველურად მიცქერდა.
თვალები გადავატრიალე და glimpse of us- ავყევი. ნელა ვღიღინებდი ჩემთვის.
-გაჩუმდი მოსმენა მინდა-ჩემკენ შემოტრიალდა მათე.
-ხოდა გააჯვი და მარტო მოსუმინე- გაღიზიანება ვერ დავმალე. მართლაც რომ მოქმედებდა ჩემს ნერვებზე.
მისი შეტრიალება და ჩემი დამშვიდება ერთი იყო.
ფეხზე ნაზი შეხება ვიგრძენი.
მათეს ქვეშიდან ქონდა ხელი ჩემკენ გადმოწეული და ფეხზე საჩვენებელ თითით მეფერებოდა.
არა! ანა არაყვე მას! არდაგავიწყდეს რატომ გაიქეცი მისი სახლიდან.
ხელზე ვუჩქმიტე და ფეხი გავწიე.
ჩაიცინა, ტუჩები გაილოკა და თავი უკან გადააგდო. ამყველაფერს კი მემაყურებინებდა. თითქოს ჩემი ყურადღების მიქცევა სურდა.
-ანაბელ ბათუმში იცი ვინაა?- ბაიამ წარბების ათამაშებით გადმომხედა.
-ვინ?
-ცოტნე გვარამია გოგო- ყურებამდე იღიმოდა.
-არარსებობსს, კიდევ კაი გამოსასვლელი კაბები წამოვიღეე.

ცოტნე გვარამია ჩემი ერთერთი ნაცნობი გახლავთ, კლუბში გავიცანი და მცირე სიმპატიები დამიტოვა. ჩვეულებრივი ტიპია. ალბათ თავისი უბრალოებით მომხიბლა.

მათემ მუსიკას ბოლომდე აუწია და ბაიას მომაკლავი მზერით გახედა. რადიოსკენ ანიშნა მოსმენა მინდაო და შემდეგ მე გადმომხედა.
თავი ფანჯარას მივადე და ჩამეძინა კიდეც.

მკვეთრმა მოძრაობა გამღივძა.
კულულას ზურგზე ვყავდი შემოჯენილი. და სასტრუმროსკენ მიდიოდა.
ცალი ხელით ჩემი თეძო ეჭირა, ცალითკი ჩემს ჩემოდანს მოათრევდა.
მის თმას ძალიან კარგი სურნელი ჰქონდა, ისეთი რომ მაბრუვებდა.
ოთახში შემიყვანა. ჩემოდანი იქვე მიდო და საწოლზე ნელა დამაწვინა. მისი მზურნველობა მომომწობდა, ამიტომ თვალთმაქცობა გავაგრძელე ვითომ მეძინა. საწოლზე დადებული გადასაფარებელი გადამაფარა და გვერდით მომიჯდა.
ჯერ ჩემს მკლავს თითებს ნაზად აყოლებდა. შემდეგკი თმაში შემიცურა და ნელი მოძრაობით მეფერებოდა. საშინლად მომწონდა მისი შეხება მაგრამ თავის დაკარგვა არმინდოდა და თვალები გავახილე.
როგორცკი შეამჩნია ისე წამოხტა საწოლიდან თითქოს რამეს აშავებდა. კეფაზე ხელი გასივა და სხვაგან გაიხედა.
-არმინდოდა შენი გაღვიძება, მოწესრიგდი და გამოდი.
ოთახიდან გაიძურწა.

ხელზე მის დატოვებულ კვალს ვეფერებოდი.
ოთახიდან ვითომდა თვალების ფშვნეტით გავედი.
-ოხხ ძილის გუდას გაუღვიძია- დიტო შემეგება და ხელგადახვეულმა უკანა ეზოში გამიყვანა სადაც დანარჩენები ისხდნენ.

_______________
პატარა თავისთვის sorry❤