მელანქოლია

თავი 7

დიტოსთან ერთად მივედი ხელგადახვეული და იქვე დავეყრდენი კედელს. დიტო არ მომშორებია და ისევ იგივე პოზიციაში იყო ჩემთან.
-დღეს რავქნათ?- კესარიამ დაარღვია დუმილი.
-რავი დავლიოთ რაა
-დიტო შენ სულ დალევაზე როგორ ფიქრობ?
-მეკიარა შენდაქალს კითხე ეგ-თავით ჩემსკენ ანიშნა.
- მე რაშუაში ვარ?
-ანა უნივერსიტეტამდე გიცნობდი ხომარ დაგავიწყდა?
-მერე?
- რაღა მერე? სულ ჩუმად იყავი და როცა სასმელი შეგეხებოდა ყველას გამოწოდებულ ხელს თანხმდებოდი. რომარგიცნობდე ვიტყოდი ატეხელი ბოზია თქო.-ჩაიცინა.
საშინელო დამცირება და წყენა ვიგრძენი. არმომწონდა ჩემზე ასე რომ საუბრობდნენ. კანკალმა ამიტანა. სიტყვა ბოზი ჩემს მიმართებაში პირველად გამოიყენეს.
სუნთქვა გამიხშირდა და თავი მორცხვად დაბლა დავხარე. ერთწამში დამინგრია მთელი იმიჯი.
სანამ პასუხის გაცემისთვის ვემზადებოდი სიტყვებს ვუყრიდი თავს. პირი გავაღე თუარა დავმუნჯდი.
-დიტო ყოველთვის ვიცოდი რომ ყლე იყავი მაგრამ ასე თუ შეტოპავდი არმეგონა. ანას ნაცნობობით fლექსაობას რომ მოვეშვათ სიტუაციის გაანალიზება გიჭირს როგორც პატარა სირს. სანამ რამეს იტყვი ცოტა დაფიქრდი და ყლესავით ნუ იქცევი. შენთუ ყველა იაფფასიან ნაშას უწვები რადგან კაიტიპები არ გაძლევენ აღარ უნდა იღებდე ხმას ანაზე. იცოდე სად რაუნდა თქვა- წყნარი ტონით ჩაერთო მათე ლაპარაკში. თავი დაცულად ვიგრძენი მაგრამ შერცხვენილი უფრო გამოვედი. დიტო პატარა კნუტივით შეიშმუშნა. მინდოდა მიწა გახეთქიყო და შიგ ჩავეტანე.
ამდენ მზერას ვეღარ გავუძელი და ცალკე გავედი.
იქვე ახლოს მოფარებულში ჩამოკიდებულ ჰამაკში ჩავწექი და დაწყნარება ვცადე. ნუნებიდან სისხლიღა მდიოდა. როცა ვმწარდები თავს ასე ვიტანჯავ. ლამაზ ხედს გავყურებდი და ძლივს ვსუნთქავდი.
-ხომიცი რო ყლეა, ყურადღება არ მიაქციო.-მათეს ხმა გავიგონე. უკან მომიდგა და მხრებზე ჩამეჭიდა.
- თავს საშინლად ვგრძნობ.
-დიტოს გამო თავის დატანჯვა რა აფსულდია.-ჩაიცინა, წინ დამიდგა და ჩაიმუხლა. ცდილობდა თვალებში ჩაეხედა მაგრამ არშემეძლო მისთვუს მეყურა.
- როცა არიცი რაგრძნობაა გაჩუმდი-ძლიერად ამოვიკვნესე. წინ გადმოიწია და ლოყასთან ჩამოგორებული ცრემლი მომწმინდა.
- ვიცი, ვიცი რაგეძნობაცაა როცა შენს დამცირებას ცდილობენ. მაგრამ მე შენზე ძლიერი გამოვდექი და პირდაპირ დავასისხლიანე გაქცევის მაგივრად.
-რავქნა, მივიდე და ვცემო?
-თუგინდა მევცემ- კვლავ ჩაიცინა. როცა თვალებში ჩავხედე გულწრფელი ჩანდა. თავი მეც სიცილით გავაქნიე.
-ნუ სულელობ- ჩემი მტევანი თავის ხელებში მოიქცია.
-წამოდი მაგარ ადგილს გაჩვენებ.-ჰამაკიდან წამომაფრინა და პასუხს არ დალოდებია ისე წავიდა გასასველისკენ.
-სად მივდივართ?
-ნახავ.