მელანქოლია

თავი 5

სახლში აფორიაქებული შევარდი. მისი შეხების გახსენებაზე გული კიდევ უფრო და უფრო სწრაფად იწყებდა ფეთქვას.
დაძინებას ვცდილობდი მაგრამ, არ გამომდუოდა. მათეს თავბრუდამხვევი სხეული და სურნელი მიტრიალებდა გონებაში.
ვერვიჯერებდი რომ ბიჭს რომელიც ყველას ისე ექცევა როგორც მე, ჩემი პირველი კოცნა მივუძღვენი.
ამ გაქცევით რა გავაკეთე ვითომ? დავუმტკიცე სხვებს არ ვგავართქო?
ახხ რავიცი რავიცი...
ფიქრებზე ხტომით თავზეც დამათენდა.
მგონი ნელ-ნელა ვეჩვეოდი ჩემს ჩაშავებულ თვალებს.
შავი კროპ ტოპი მოვირგე და ჯინსის კრემისფერი ქვედაბოლო ამოვიცვი. მოკლე იყო. მაგრამ არა ისეთი რო გამვლელს აუდგეს.

ჩანთა მოვიკიდე და უნიში წავედი.
ვიცოდი რომ მათეს ვნახავდი. თავს უხერხულად ვგრძნობდი. რატომ ვგრძნობდი თავა უხერხულად?.
შიგნით შევდიოდი და ვფიქრობდი ვინ ან რატომ სცემა ასე თქო.

სტადიონისკენ გავიხედე. მათეს ვეძებდი თვალებით. ვერვიპოე კულულა.
როგორცკი შენობაში შევედი ღრმად ამოვისუნთქე და პირველი ლექციისკენ გავემართე.
მოულოდნელად ბაია მწვდა ხელში და გოგონების საპირფარეშოში გამაქანა.
აქ ყოველთვის ერთი და იგივეა.
სარკესთან მდგომი გოგოები, რომლებიც მაკიაჟს ისწორებენ.
გაქანებული პაკეტების გახსნის ხრიჭინი, და ჩემი სადაქალო.
სარკესთან ტუჩებ გამოპრუწულები იდგნენ და კვლავ სარკის სელფს იღებდნენ.
-სად ჯანდაბაში ხარ ამდენხანს? მოდიი.- მაღალი ტონით მითხრა კესომ და გვერდით მიმიყენა.
-მალე პოზები.
სიცილით და დიპლომატიური ღიმილით ვიყურებდოდი, ჯერ კამერაში შემდეგ სარკეში.
მილიონო სელფის შემდეგ როგორციქნა გამოვედით ყველა ერთად და ძლივს წავედით სიცილით ლექციისკენ.
თანაბარი ტემბრით სიარული.-ეს მნიშვნელოვანია სადაქალოსთვის.
მოდი ამ ჩათლახებზე მოგიყვებით ცოტას.
ჩვენს ვითომ და სასტავში 5ნი ვართ.
მე, ბაია,კესარია, მილენა და სოფია.
მე ხომ იცით როგორიც ვარ?. ჩუმჩუმელა საოდუმლოებებით სავსე ზარდახშა.
ბაია- ამაყი მაგრამ თან საკმაოდ თბილი გოგოა. ყოველთვის შარმს დაატარებს და პონტი არაა რომ ყურადღების ცენტრში არიყოს. გასაკვირი არცაა, მისი მკერდი და საჯდომი მართლაც რომ იდეალურია.
კესარია- ქალი ტვივინს ტყვნა. ყოველთვის ყველაზე აქვს იმფორმაცია. შანტაჟის ოსტასია. დოხუია თაყანისმცემლები ყავს და გრძნობებზე მოთამაშე ბოზია. ქერა თმით და მუქი შავი თვალებით.
მილენა- აი ამაზე უნა თქვან ტრიპაჩიაო. არა ნაკლებ გრძნობებზე მოთამაშეა. ბულინგიც სჩვევია. რომ შეხედო ვერიფიქრებ რომ ასეთია, იმდენად საყვარელი სახე აქვს.
დაა ბოლოს
სოფია- რომ არა მისი გრძელი ფეხები და კურნოსა ცხვირი, ალბათ ჩვენთან არ იქნებოდა. მეტის მეტად განსხვავებულია. ძირითადად ჩუმათაა. ვერიტანს ბულინგს და მისი ხუჭუჭა წითური თმა მუდამ დასავარცხნია. არც მიკვირს. რაღახნაირად არისტოკრატული გოგოა. მაგრამ მასთან ურთერთობა მაინც სასიამოვნოა.