მელანქოლია

თავი 9

დაბლა კურსელებთან ერთად ვიჯექი. ყველა ჩუმად იყო მომაბეზრებელი პახმელიისგან.
-თავი მისკდებაა
-თოკე ყველას გვისკდება თავი.
-ყველაზე მეტი მედავლიე ბაია.
-ნუხარ ასეთი დარწმუნებული.
-აუ თქვენი კინკლაობაღა მაკლდა გაჩუმდით ბლიად.
-მათე შენი და ანას კინკლაობის მერე ეს რატომ გიკვირს.
-პახმელია მაქვს დედამოტყნული.
-ყველას გვაქ.-დავიწუწუნე და თავი უკან გადავაგდე.
ისევ სიჩუმე ჩამოწვა, ყველა რაღაცაზე ფიქრობდა და ცივ ნაბეღლავს იხუტებდა.
ჩუმი ბგერები მელანომ დაახშო.
-ანააა-ყვირილით ჩამოფრინდა.
არაფერი ეტყობოდა პახმელიის ისე დავარვანობდა.
მხრებზე ჩამაფრინდა და სახე ახლოს მომიტანა.
-ადექი ჩაიცვი.
-რატო რახდება.
-ცოტნეს უნდა ჩვენთან შეხვედრა.
ცოტნეს ხსენებაზე რეაქცია აღარ მქონდა. არვიცი რატომ მაგრამ მათესკენ გამექცა თვალი. მომაკლავი მზერით მიყურებდა, რამაც დამძაბა.
არმინდოდა რომ კურსელებს შეემჩნიათ და აღარ ვიუარე.
-წამოდი მალეე.-მკლავზე ჩაჭიდულმა გამაქანა ჩემს ოთახში.
ვიფიქრე უბრალოდ გამოვეწყობი თქო, მაგრამ მილე იმდენად ლამაზი იყო არმინდოდა დავჩრდილებოდი და მეც კოხტად გამოვეწყე.
დაბლა სიცილით ჩადიოდა, მეკი ვდუმდი. თვალებით კულულას ვეძევდი მაგრამ არ ჩანდა.
კაფეში წამიყვანა. ცოტნეს მაღალი სილუეტი ეგრევე ვიცანი.
-ვაა გოგოშკებოოო-ხელებ გაშილილი წამოვიდა ჩვენკენ.
-თქვენ უფრო ლამაზდებით თუ მე ვგიჟდები?- ხელზე ნაზად მაკოცა და გვერდით დამისვა.
-ცოტნე დაკაცებულხარ- მელანო მასთან ფლირტს ცდილობდა, მეკი ვდუმდი.
მათ განუწყვეტლივ ჭიკჭის ვეღარ ვუძლებდი.
-მე წავალ რა- დავიწუწუნე და წამოვდექი.
-სად მიდიხარ ახლა არ მოხვედი?
-რაღაც საქმე მაქ ნუგაგიტყდებათ.-გადავკოცნე და წამოვედი.
გარსეინება გადავწყვიტე. უცნაურია რომ მათეს გამო სხვა ბიჭებთან დამოკიდებულება შემეცვალა. თითქოს მათ ისე ვეღარ ვუყურებ როგორც კულულას.
ბნელდებოდა. ბათუმის განათებულ ქუჩებში მივრსეინობდი. ბრეტელებიან კაბაში ხორკლებმა დამაყარა ცივი ნიავისგან. მზე ღრუბლებში ჩაკარგულიყო, ესეეგი წვიმას აპირებდა და სასტუმროსკენ წავედი.
ფეხები მტკიოდა მაღალქუსლიანების გამო. კაფეში ასეთ ვიდზე რატომ წავედი? მითუმეტეს თუ ცოტნე მაგრად მეკიდა. როგორცკი შევედი ჟრიამული დამხვდა და სხეულიც თავისით დაიმუხტა.
-მელანო სადაა?- კესო გამომესარჩლა ყალბი ღიმილით.
-დარჩა-მოკლე პასუხი მოვუხაზე და ოთახში ავედი დასასვენებლად.
კარები შევაღე და შუქი ავანთე. ერთი სული მქონდა როდის ჩავწვებოდი.
-კარგად გაერთე?- შუქის ანთების თანავე მათე შემეგება საწოლზე მჯდარი.
-შამაშინე. კი კაი იყო.-არვიცი რატომ მოვატყუე მაგრამ, მისი გამწარება მსურდა.
-რატომ წახვედი?- ჩემკსენ ნელი ნაბიჯებით დაიწყო სვლა.
-მინდოდა.
-არა არგინდოდა.
-მათე რაგინდა?
- როგორ გაბედე მასთან წასვლა იმ ღამის შემდეგ?- კედელთან მიმიწყვდია ისე რომ არ მეხებოდა.
-ეს უბრალოდ ვნება და გართობა იყო.
-უბეალოდ გართობა?-ჩაიცინა და ტუჩზე იკბინა.- ნუთუ ასეთი ხარ ანა.
-როგორი?
- გრძნობებზე მოთამაშე.
-არ ითვლება. შენ ჩემდამი არანაირი გრძნობა არგაქ და არც გული გეტკინებოდა ჩემს სიტყვებზე. ხომ ასეა.- ცინიკურად გავუღიმე და საწოლისკენ წავედი.
-ჩემმაგივრად ლაპარაკობ?
-ფაქტებს ვუსვამ ხაზს.
-სასაცილო ხარ.-"ჩაიცინა და რამოდენიმე წამიანი პაუზის შემდეგ განაგრძო-კაი ეგრე იყოს,
ცოტნე მომიკითხე.
ოთახიდან გავიდა ისე რომ უკანაც არ მოუხედავს.
ის რა ეჭვიანობდა? ან რატომ არ დამენთანხმა როცა გრძნობები ვახსენე.
მეორე დღეს. მთელი დღე უბრალოდ ვიწექი და არაფერს ვაკეთებდი. დღეს უეჭველი წავიდოდით კლუბში. მაგრამ მანამდე ზღვაში ცურაობა მინდა.
-მთელი დღე უნდა ეგდო?-ბაია უკმაყოფილო სახით შემოვიდა დაუკაკუნებლად.
-მცხელა და ენერგია არმაქვს.
-კარგი რაა აქ დასაწოლად ხომარ ჩამოვედით.
-ზღვაზე მინდა გასვლა.
-ხოდა გავიდეთ. თბილისში ფითქინა კანით ვერ დავბრუნდები, პონტი არაა.-საწოლიდან წამომაფრინა და კარადისკენ მიმაგდო.
-შემომძახე როცა მოემზადები.- მომაძახა და გაფრინდა.
ძლივს დაადგა ჩემს წითელ საცურაო კოსტუმს ჩაცმის დრო.
გრილი კრემისფერი სარაფანი გადავიცვი და ბაიასთანაც შევედი.
შევედი და რა დამხვდა. ბაია თორნიკეს კალთაში იჯდა და ტუჩებზე ეალერსებოდა.
-რაჯანდაბაა
-მომენტი გაგვიფუჭე ანა-თორნიკემ უკმაყოფილოდ დამიღრინა.
-აქედან დაიკარგე, ზღვაზე გვინდა წასვლა და თქვენი სექსის გამო აქ არ გადავდებ.
-ამას როგორ უძლებთ?- მოღუშული სახით გავიდა.
-აბაა კაი კოცნა იცის?-აწითლებული ბაიას გამოტეხვა დავიწყე.
-ჯანდაბაა.. გამორჩეული.
-წამოეთრიე მოდი.
ეხლა დავამუღამე რო ბაიასთან მუდმივად პადრუჩ გაყრილი დავდივარ.
-საით გოგოშკებო.
-ბიჭების სამოთხეში.
-პლიაჟზე მიდიხართ და გვტეხავთ?
-დიტო თუგინდა წამოდი.
-დიახაც წამოვალ. ხალხო ზღვაზე წავედითთ.