მელანქოლია

თავი 13

დილით უამრავი გამოტოვებული ზარი და მესიჯი დამხვდა მათესგან. სხვაგვარად არც ველოდი, სხვაგვარად არ შეიძლებოდა. ალბათ სახლშიც მომაკითხავდა, ტექსტიც კი ვიცი რასაც მეტყოდა, შესაძლოა იქეთაც დავედანაშაულებინე, რომ დავადანაშაულე, თუმცა მისი ხმის გაგონება ნამდვილად არ მინდოდა. შინაგანად უკვე მეზიზღებოდა მისი სახის ყოველი ნაკვთი. ის თაფლისფერი დიდი თვალები, ღიმილის დროს ლოყაზე პატარა ნაჩხვლეტი და ჭორფლები. მის მიმართ ნდობა წამებში გაქრა და იმ წამს ვიგრძენი როგორ გახდა მანამდე კარგად ნაცნობი, ჩემი გრძნობების დიდი ნაწილის მფლობელი, უბრალო უცნობი. სულ რაღაც ათ წამში, ან შესაძლოა უფრო ნაკლებშიც კი, ჩემთვის ყველაზე მიმდობი ადამიანი უცხო გახდა. მის მიმართ გრძნობები კი უკვალოდ გაიფანტა შემოდგომის ფოთლებივით.
მე იმ დღეს მისი დიდი ნაწილი ჩამოვიშორე, თუმცა მისი აჩრდილი დიდი ხანი არ ტოვებდა ჩემს გონებას. მან დიდი კვალი დატოვა ჩემს ცხოვრებაში და საღ გონებაზეც ვერ შემივსია ის ბზარები ჩემს სხეულში.

უნიში დასტრესილი მივედი, მაგრამ არ ვიმჩნევდი.
სრული აყალმაყალი დამხვდა. ზოგი ერთმანეთს ლანძღავდა, ზოგი კი ტიროდა.
ეიფროია მომაწვა. სამაგიეროს რომ უხდი და იმას იღებ რაც გინდა საკაიფო გრძნობაა. ყველა კუხიდან სიტყვა მელანქოლია მესმოდა.
ლექციის ოთახში შეუმჩნევლად შევედი.
დამშვიდებები და ტირილისგან მკვნესარე ხალხი თავს მაბეზრებდა.
გიჟივით შემოვარდა მათე.
ჩემკემ სწრაფრი ნაბიჯებით წამოვოდა. მკაცრი სახე ჰქონდა.
ხელზე ჩამებღაუჭა და გარეთ ცალკე გამათრია.
ძლიერი სუნთქვისგან ნესტოები უფართოვდებოდა.
წარბებ შეკრული მიყურებდა. ალბათ ბიჭი რომ ვიყო აქვე მომკლავდა.
-რატომ გამიკეთე ასეთი რაღაც.
-თამაშში აგყევი.
-რომელ.თამაშში ანა!? გითხარი მე არ გამიბაზრებია თქო ეს დედამოტყნული რატომ არ გესმისს
-აზრი აღარ აქვს.
- დედაჩემზე მაინხ როგორ დაწერე. მე ხომ გენდე და ჩემი განცდა გაგიზიარე.
-უკვე გვიანია მაგაზე საუბარი.
-კარგი თამაშს ვაგრძელებთ.- უკან ოთახში შემათრია და ცენტრში დამაყენა.
-მელანქოლიას პატრონი არ გაინტერესებთ!? მოდი ტაში დავუკრათ ყველამ ანა ბერიძსა. თქვენი ცხოვრების დამგრევს.-თავი ჩავქინდრე მაგრამ თვალები მაინც მეპარებოდა ხალხისკენ. ყველა ზიზღით და გაფართოებული თვალებით მიყურებდა.
ჩემკენ ტატო განრისხებული წამოვიდა. რომელზეც მეწერა რომ შიდსი აწ და ისე წვება ხალხთან რომ არ აფრთხილებს.
ისეთი მზერით მოდიოდა მეგონა მომკლავდა.
- შენი დედავატირე მე.- უკვე მოახლოვებული იყო და სილის გასაწნავად ემზადებოდა. სხეული უკვე მიხურდა და დარტყმისთვის ვემზადებოდი. მათე გადაუდგა წინ.
-უკანნ!!- მკვლელი მზერით უყურებდა და გარეთ გაიყვანა.
ათასგვარი სალანძღავი სიტყვა მესმოდა. უკვე ყველას ვძულდი. აღარ შემეძლო ამის ატანა. ვეღარ გავაგრძელებდი. მინდოდა გავმქრალიყავი და ასეც გადავწყვიტე. ხვალ აუცილებლად ბათუმში მოვტყდებოდი მამიდაჩემთან. ოღონდ აქაურობას მოვწყვეტოდი.
სკოლის უკან გავედი დასამშვიდებლად და მოწევა დავიწყე.
მალე ის საზიზღარიც გამოჩნდა. წყნარი სახე ჰქონდა. როგორც ჩანს დამშვიდებული იყო.
ყურადღება არ მივაქციე ისე დამიდგა გვერდით. ისე იქცეოდა თითქოს არაფერი მომხდარა. თითქოს მისი ცხოვრებით არ მეთამაშა.
-სიგარეტს რატოეწევი ? ხოიცირო ვერვიტან- არ ვიცოდი.
-ეხლა ვერიტან ? როგორშეცვალე
-მგონი კითხვადაგისვი!
-ძალიან გაინტერესებს ამ კითხვის პასუხი? საერთოდ რისგამო ეწევიან სიგარეტს ნერვიულობის გამო
-რაგაქვს ახალგაზრდა გოგოს სანერვიულო- სარკასტულად იღიმოდა. მგონი ჩემი უბედურება უხაროდა.
-არიცი ხო?
-ვახხ ანაა.
-კარგი დაიკიდე.
-კაი მაგას დავიკიდებ. შენ ის მითხარი ჩემს სიტყვებზე თუ დაფიქრდი.
-არა
-ისმაინც მითხარი გიყვარვარ თუ არა
-რააზრიაქ მაგისთქმას ?
-აზრი როარქონდეს არ შეგეკითხებოდი
-მაგკითხვაზე პასუხს ნუმოელი ჩემგან
-ესეიგი გიყვარვარ
-ვერგძნობ რომ არა?
-მე შენზე ვგიჟდები შენკი სიყვარულს ყოველთვის ირონიიით და ცინიზმით მპასუხობ რაუნდავიგრძნო ან რაუნდა გავიგო?
-მეხოუკვე გითხარი
-რა რამითხარი სულაც არუნდა გამოგტეხოდი.
- შენგონია ვერგავიგებდი? მოწონება სულ სხვაა, მაინც მოგბეზრდებოდი როგორც სხვა ყველა დანარჩენი მოგბეზრდა.
-შეენ? შენ არასდროს არ მომბეზრდები
-რავიცირო იგივეს არეუბნებოდი მათაც
-ისევ იგივე ?
-რაშუაშია შენ ხო გინდოდა გვესაუბრა ამაზე, ხოდა ჩვენც ვსაუბრობთ
-ხოდა გავაგრძელოთ
- მაშინ თამაშისას ვინ იგულისხმე?
-მე შენ გეკითხები რამეს მაგ თემაზე? ასევე არუნდა დაგაინტერესოს ჩემიცხოვრება.- დადუმდა მაგრამ უცებ იხეთქა-
გოგო მე ვინავარ ვერგავიგე გეუბნები ეს დედა აფეთქებული მიყვარხარმეთქი და შენკიდე ნერვებს რატომიშლი
-დამშვიდდი შენი პანიკები არმჭირდება მე ხვალ მივდივარ და აქ დასრულდება ჩვენსშორის ყველაფერი თითქოსდა არც ვიცნობდით ერთმანეთს
-და შენ მე ეგრე მიცნობ?რაგგონია რო დაგივიწყებ? გოგო შენგემოზე ნუატრიალებ ყველაფერ
-უბრალოდ გეუბნები რეალურს
-ეხლა ვწრმუნდები რო მართლა არგიყვარვარ
-უი მართლაა, როგორ?
-შენი საუბრიდან გაომდინარე
- უბრალოდ ვერვიქნებით ერთად და მორჩა
-კარგი ეგრე იყოს შენ დაგიჯერებ ვნახავთ რო წახვალ როგორ გაძლებ ჩემს გარეშე
- წავედი...
-მე მიყვარხარ და შენ არგჯერა- მაინც აგრძელებდა თავის საუბარს თანაც მის სიყვარულზე მინდოდა მეყვირა რომ მეზიზღებოდა ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მაგრამ არშემეძლო.
მინდოდა სინანულის გარეშე წავსულიყავი. იმ თემაზე არ მელაპარაკებოდა. მიკვკრდა რომ არც იმჩნევდა.

-ანა უბრალოდ მინდა გიყვარდე ისე ძლიერ როგორც მე შენ. არაქვს მნიშვნელობა რამდენ ზიზღს იტევს შენი გული, მე მაინც მჯერა რომ პატარა ნაწილი მაინც ვარ შენი ან ოდესმე ვიქნები.

ეს წინადადება ის იყო რამაც ნამდვილად დამაფიქრა, მაგრამ უბრალოდ გავჩუმდი.

- ასე წყნარად რატომ ხარ?
- შენზე ვერ ვბრაზდები
- რატომ
- იმიტომ რომ ერთადერთი ქალი ხარ ვინც ჩემი დამარცხება შეძლო.
- იმ ღამეს ხო გაგაბრთხილე
- მეგომა ხუმრობდი.-პასუხი არ გამიცია და უბრალოდ გასასვლელისკენ მივდიოდი. ისკი უკან მომყვებოდა.- ანუ ჩემი გრძნობები დავაიგნორო?
- მოგიწევს.
-არმინდა
-მაგრამ მოგიწევს.
- სად მიდიხარ?
- ბათუმში.
- მათ არუნდა გაურბოდე, დაიმსახურეს.
- ხომიცი რომ ძლიერი არ ვარ.
- ხარ! საშინლად ძლიერი ხარ თორე ამას არ გაბედავდი. არწახვიდე რა. ჩემთან დარჩი. გპირდები ზედმეტს ვერავინ გაგიბედავს.
- როგორ როცა მეზიზღები.
- ჩემთვის ეგეც საკმარისია.
- შენ ხომ სიყვარულის არ გჯეროდა.
- მაშინ როცა სისხლისგან დაცლას გადამარჩინე. მაშინ ვიგრძენი მუცელში უცნაური რამ. გავიფიქრე, ეს გოგო ჩემი გახდება თქო. მაგრამ დამამრცხე.
- უნდა წახვიდე..
- ხვალ მიდიხარ, ცოატახანი მაინც ვიქნები.
-არ მინდა თქო, წადი.

- კარგი, ისე იქნები როგორც შენ გინდა, მაგრამ იცოდე! იცოდე ანა რომ მე ყოველთვის დაგელოდები... იმასაც დავაიგნორებ რომ შენთან ყოფნის სურვილი მომკლავს, სადაც არ უნდა იყო...  რაც არ უნდა მოხდეს... მინდა იცოდე რომ ჩემი გული მაინც დაგელოდება.

- არ მინდიხარ მათე, წადი.

ეს იყო ის ბოლო სიტყვები რომელიც მათეს ვუთხარი. მას შემდეგ გაუჩინარდა. მეკი ბათუმში წავედი.

_____________
დაელოდეთ შემდეგ თავს❤