PAINTED CANVAS (Under Revision)

Chapter 5: Lose

I know in just a second, I will feel her lips that'll touch mine. But that second didn't came. Lumipas ang ilang segundo pero wala akong nararamdamang pagdampi.

"GWOOKK!" I heard from her at naamoy ko ang nakakasulasok na amoy.

Agad akong napamulat and my eyes widen. She puked!

I hold my breath as she continued vomiting on my jacket. Gusto kong himatayin, nanghihina ako...

"Uy E-eve, bakit ka nang-iwan do--- ANAK NG MAYONNAISE!"

I feel like something is taking my soul now...

"Darlene si Eve yan! Hindi siya cubicle!!!" naisigaw ni Paolo at mabilis na inilayo si Darlene sa harap ko.

Padabog akong naglalakad at nauna na sa dalawa dahil sa sobrang inis.

"E-eve. H-hoy, nahihilo pa ako eh..."

"Tsk, bahala kayo. Magsama kayong dalawa." asar kong pagkakasabi at mas lalong naglakad ng mabilis.

"Eve naman. A-ang bigat ni Darlene baka matumba kami..." anya sa nagmamakaawang tono.

I faced them. Hirap na hirap na naglalakad si Paolo habang buhat sa likod si Darlene na nakatulog pagkatapos akong sukahan. Sobrang nakakainis!

"Who even decided to get drunk? It's not my fault, so you two, be responsible for your actions..." I said and turned my back away.

"Eve! Have mercy!"

Tsk, hindi na lang sana ako sumama. I stink. Kumapit ang amoy ng suka niya sa suot kong puting shirt. Here I thought that it'll be a kiss but ended up a vomit.

I don't even know where am I pissed. Dahil ba nasukahan niya ako o hindi natuloy ang--- tsk, nevermind.

Of course, I'm pissed because she puked on my jacket. I should have known that we must not expect things especially if it's too good to be true, we will end up so disappointed in the end.

May mangilan ngilan kaming nakasalubong at panay ang tingin nila sa gawi namin. It's so bothersome that people keep on minding someone's business.

Tiningnan ko ulit ang dalawa. Nakahawak na si Paolo sa isang lamp post para kumuha ng suporta.

I heard some people started murmuring on the corner. Nakakaasar, sobrang nakakainis ang mga taong pinag-uusapan ang ganap ng iba.

I sighed deeply. I need to get out, this suffocates me.

Agad akong bumalik at nilapitan si Paolo. Just this once, Eve...

"Put her on my back" I said and kneel down.

Paolo just chuckled at agad nang inilipat sa akin si Darlene. I sighed deeply before I stood up and compose myself.

"Dalhin mo 'to"

Inihagis ko sa mukha ni Paolo ang gray na jacket ko.

"Anak ng mayo naman Eve, nawala na kalasingan ko dahil kanina. Wag mo na dagdagan nitong amoy ng jacket mo. Napakabaho!" reklamo niya at sumunod na sa amin.

Rinig ko ang bahagyang paghilik ni Darlene sa tenga ko.

"What now? Did vomiting on me gave you comfort to sleep so deeply now?" tanong ko sa natutulog na babaeng to. Kung pwede lang 'tong ihagis, ginawa ko na.

Nakarating kami kaagad sa apartment building. Mabuti at malapit lang ang karaoke house mula rito, just a walking distance.

"Balak mo bang sa apartment mo patulugin si Darlene?" tanong niya na ngayon ay medyo nahimasmasan na sa kalasingan.