Chapter 22: Scathed

25 3 0
                                    

A month had past. I visited the hospital more often than before, hindi dahil sa gusto ko kundi dahil lumalala na ang atake ng sakit ko. Kung kailan patapos na ang taon, saka naman naging abala ang lahat.

They're busy, yet didn't fail to pay me a visit, kahit ilang minuto lang ang pagbisita. Darlene have a hectic schedule, so as the other kaya ako lang ang naiwang nakatengga sa aming tatlo, ang pinagkaiba lang ay ang inaakto ni Paolo.

There's a time that he started messing with me. He frequently went to my classroom asking if I'm doing well before leaving again. Sometimes when I forget about my medicines, I didn't expect that he's keeping some on his belongings at sesermonan ako na akala mo nanay ko. 

My phone is always busy as well. The sound of the notifying messages from him makes my ears ring, it's so annoying. Kapag hindi ko nasagot ni isa sa mga iyun, makikita ko na siyang aali-aligid, sisilip sa kwarto, sa art club at kung saan pa man. He'll even sneak when I'm using the comfort room and will start laughing about it. After all those annoying acts he did, I just decided to ignore it because it's too tiring. It really is a bad idea to let him be with Professor Jed, he's a bad influence.

"Mo'nin'..." The first word I heard after the hospital room door sprang open. Bumisita ulit siya.

I'm sketching something on my pad habang nakasandal sa headboard ng hospital bed. I spent my whole day and night here before I'll be discharged the day after tomorrow.

"Galing mo rin pala magsketch..." Namamangha niyang sambit bago agawin sa akin ang pad at maupo sa tabi ko.

"Who do you think I am?" I brag and he just chuckle while fixated. He's oddly silent, indulging in staring at the sketched beach. There's something off about him, his eyes were gloomy.

"What happened?" Tanong ko na ikinalingon niya. Those gloomy eyes amusingly disappeared, napalitan ng nakalolokong tingin.

"Do'n ba sa mga activities? Huwag kang mag-alala, naibigay ko ng kompleto kay Master Jed..." mayabang na sagot niya. It's not what I mean though.

"Kamusta ang papa m---"

"Nga pala, may pinadalang files si Master Jed, check mo raw...ASAP..." Aniya bago tumayo at mag-unat ng mga braso. I sighed and just open the files he handed. Maybe it's just me who think that much.

Minutes had past nang magbukas uli ang pinto ng kwarto at pumasok si Darlene. It's the first time that they visited nang magkasabay. She started avoiding his path dahil naiirita ito sa pang-aasar ni Paolo.

"Paano ba 'yan Miss Mistress? Nauna sa'yo ang legal na asawa..." Panimulang asar nito na ikinaismid lang ng isa. Here they are again...

"Dapat nagtext ka sa'kin Gabi, na andito yang mongoloid na 'yan. Aawayin na naman ako niyan..." Reklamo niya at akmang lalapit sa akin nang bigla siyang harangin ni Paolo.

"Yah~ not my husbandu~" at yumakap si Paolo sa braso ko.

"A.L.I.S.D.Y.A.N." may mga diing pagsambit ni Darlene at hinila palayo si Paolo.

"Yah~ yah~" sabay halakhak nito na para bang wala ng bukas. Nagbangayan na naman sila sa harap ko kaya't nagpagting na naman ang mga tainga ko. I snapped and raise my left foot, kicking Paolo off the bed kaya't paupo siyang nahulog sa white tiled floor.

"OUT!" Nauubos pasensiya kong sigaw sa dalawa. Hindi ako mamamatay sa cancer kundi sa high blood sa dalawang 'to.

"Ito naman, sakit sa pwet nun..." Nakanguso niyang reklamo habang hinihimas ang pang-upo niya. Tumawa ulit ito bago nagmamadaling lumabas ng pinto dahil aambahan kong batuhin ng pad ko.

I stare at Darlene na hindi pa rin gumagalaw sa kinatatayuan niya. I move my head and eyes, gesturing her out but she looked at me with pleading eyes and a pouting lip. I wanted to smile but I refrain myself to do so. I looked at her blankly kaya't wala na siyang nagawa kundi magdabog at maglakad palabas.

PAINTED CANVAS (Under Revision)Where stories live. Discover now