Chapter 31: A Man's Thing

13 2 0
                                    


"Trust between men is not just
an empty illusion." - Osamu Dazai
(from the story, Run Melos)

[Special Quote]

I'm gasping for air after punching him. I clenched my jaw, trying to hold back my anger. Ngayon ay hawak niya ang panga at hindi makapaniwala na sinuntok ko siya.

After split seconds, I didn't anticipated his attack, punching me back that made me fall on the floor. Sobrang sakit nun at ramdam ko ang pagdaloy ng dugo mula sa pumutok na ibabang labi ko. Kaagad akong tumayo at gagantihan sana siya ng isa pang suntok but the people around stopped us. I hissed in annoyance as some pulled me away.

"Hindi ko alam, na marunong din palang sumuntok ang aso, maliban sa pagkahol..." I ridiculed before licking my lip, tasting the blood on it.

"Aba't g*go ka pala eh!" at susugurin pa sana ako ng isang suntok nang biglang dumating si Darlene at sumigaw.

"Theo! Anong nangyare?!" she exclaimed at hinila palayo ang lalaking iyun. The guy grimaced and glared at me bago nanahimik.

Hindi ko na inintindi ang lalaki at agad na hinarap si Darlene.

"Darlene, let's tal---"

"Ano na naman ba'to Eve?!" sigaw niya at napahilamos sa mukha out of frustration. Parang umurong ang dila ko after seeing how done she is. Galit ang mayroon sa mata niya at tila pagod na pagod na sa mga nangyayari. One more thing is, calling me by my real name, not by the name she used to call me. Hindi ako sanay.

"Kung pumunta ka lang dito para manggulo, pakiusap... p-please lang..." hindi na niya natapos pa ang sasabihin but I knew what she meant. 

Alam kong iniisip niya ngayon na wala akong ibang ginawa kundi saktan at bigyan siya ng sakit ng ulo... but that's not what I intend now.

The other staff members and casts escorted that guy to the backstage. She's about to follow, that's why I called her and tried to hold her arm, pero hindi ko na nagawa ng magsalita ulit siya.

"Let's talk kapag natuto ka nang hindi magpalamon sa galit mo. Pero magagawa mo ba 'yun? Parang imposible..." aniya, bago tumalikod at iwan ako.

I felt like my chest was stabbed because of the pain inflicted by her words. I clench my fist, she didn't even let me speak.

"A-are you okay?" tanong ng babaeng isa sa mga umawat sa amin.

"I am not, so please, leave me alone..." I uttered then walked away.

Her furious eyes and disappointed look. Her words that cuts like a double blade, I wonder if she'll ever forgive me, lalo kapag nalaman niya ang mga nangyare noong nakaraan, maging ang malaking kasalanang nagawa ko…

Wala akong ibang ginawa kundi ang magkulong sa kwarto pagkatapos nun. I was leaning against the headboard of my bed and staring at nowhere when suddenly, I felt something warm run down from my nostrils. 

Kinapa ko ito gamit ang mga daliri ng kanang kamay ko. That warm liquid continuous to flow, dropping on my shirt's collar. It was blood...

Nagmamadali akong pumasok sa loob ng banyo and start cleansing it at the bathroom sink. Nang hindi matigil ang pagdurugo, I lift my chin looking up to prevent it from flowing. Matapos ng ilang minuto, huminto na sa pagdurugo ang ilong ko. I sighed deeply, and look at the mirror.

PAINTED CANVAS (Under Revision)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang