Κεφάλαιο 3ο

40 9 51
                                    

Μετά από πέντε εξαντλητικές ώρες μαθημάτων και αμέτρητες σημειώσεις στο τάμπλετ, βρίσκομαι στο κυλικείο μαζί με την Βαλέρια και σχολιάζουμε για διάφορα περιστατικά κατά την διάρκεια της διάλεξης.

《Παρατήρησες πως με κοιτούσε ο Μάρκος καθώς έλεγα την σωστή απάντηση στο ευρωπαϊκό δίκαιο; Πάω στοίχημα ότι είναι τσιμπημένος μαζί μου.》Αναφέρει χαμηλόφωνα η κολλητή μου καθώς μασουλάει μια μπαγκέτα με κοτόπουλο.
《Πιο πιθανό είναι απλώς να είναι νευριασμένος μαζί σου..》Ανταπαντάω για να αντικρίσω το ξαφνιασμένο της βλέμμα.
《Δεν ξέρεις από έρωτες αθώο μου κορίτσι. Εγώ είμαι σίγουρη πως καίγεται για μένα!》Η Βαλέρια παίρνει μια δραματική έκφραση και σύντομα οι δυο μας ξεσπάμε στα γέλια.

《Σε λίγη ώρα θα εμφανιστεί ο Σταύρος.. και τολμω να πω πως νιώθω νευρική.. δεν ξέρω πως να φερθώ μετά το βραδινό φιλί. Εννοώ δεν είναι ξεκάθαρο αν έχουμε σχέση ή όχι. Λες να τον ρωτήσω;》Ρωτάω για να λάβω ένα δολοφονικό βλέμμα από την κολλητή μου.
《Αυτά αγάπη μου δεν τα ρωτάς, είναι αυτονόητα. Θα καταλάβεις αρκεί να είσαι αρκετά χαλαρή ώστε να του δώσεις χώρο να φερθεί αναλόγως..!》Μου τονίζει η φίλη μου λες και εξηγεί σε κάποια πως να βάφεται και ξεφυσάω απαλά.

Πώς να είμαι χαλαρή αν δεν γνωρίζω τις προθέσεις του απέναντι μου, αν δεν είμαι σίγουρη για το τι είδους σχέση έχουμε αναπτύξει; Πράγματι η Βαλέρια γνωρίζει παραπάνω από όσα εγώ στις σχέσεις οπότε απλώς θα πρέπει να την εμπιστευτώ.

《Εμ Λυδιάκι δεν θέλω να σε ταράξω άδικα... αλλά αυτός δεν είναι εκείνος ο ηλίθιος συμμαθητής μας που σου έκανε την ζωη πατίνι ώσπου να έρθω;》Το σώμα μου παγώνει, καταπίνω στραβά και ολόκληρη η κορμοστασιά μου βρίσκεται σε υπερδιέγερση. Παίρνω γρήγορες και κοφτές αναπνοές και γυρίζω προς την κατεύθυνση που μου υποδεικνύει η κολλητή μου μόνο και μόνο για να αντικρίσω έναν Σωτήρη να καπνίζει και να κοιτάζει τον πίνακα οδηγιών της σχολής.

Τα νεύρα μου σπάζουν, ένας πρωτόγνωρος θυμός ξεχύνεται μεσα μου." Τι δουλειά έχει εδώ και πώς τολμάει να πατάει το πόδι του στην σχολή μου;" Αναρωτιέμαι σιωπηλά και δαγκώνω το χείλος μου.

Δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου και πλέον πράττω παρορμητικά. Φτάνω μπροστά του και του χτυπάω τον ώμο με νεύρο. Εκείνος γυρίζει ξαφνιασμένος προς τα εμένα και η απορία ζωγραφίζει τα χαρακτηριστικά του.

《Πώς τολμάς να έρχεσαι στην σχολή μου μετά από όσα έγιναν το πρωί; Τι άλλο θα κάνεις για να με ταράξεις; Δεν καταλαβαίνεις ότι με ενοχλεί και μόνη η παρουσία σου εδώ; Είσαι ανεπιθύμητος!》Φροντίζω να κρατήσω τον τόνο μυ σε σχετικά ήρεμα πλαίσια για να μην γίνω περίγελος της σχολής εξαιτίας του.
《Τι πρόβλημα έχεις; Δεν σου ανήκει το κτίριο εγώ ήρθα..》
《Μωρό μου εδώ είμαι. Συγγνώμη που σε έβαλα σε κόπο!》Μία ψιλόλιγνη κοπέλα με ξανθά μακριά και κυμματιστά μαλλιά εμφανίζεται μπροστά μας και αγκαλιάζει τον Σωτήρη. Έπειτα στρέφει το βλέμμα της επάνω μου και αφού με σκανάρει ολόκληρη με ένα ύφος αποδοκιμασίας ξεστομίζει: 《Ποια είναι η κοπέλα; Μην μου πεις από κομματικές παρατάξεις! Να χαρείς δεν ενδιαφερόμαστε!》

Γιατί με έσωσες;Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα