Γιατί με έσωσες;

26

Παρασυρμένη από το συναίσθημα και έχοντας αφήσει στην άκρη την λογική και τους ενδοιασμούς, φιλώ με πάθος τον Σωτήρη σαν να είναι το τελευταίο φιλί που θα δώσω ποτέ σε κάποιον. Είμαι διατεθειμένη να προσφέρω τα πάντα σε αυτόν τον άνθρωπο που πράγματι φαίνεται να έχει αλλάξει και να έχει μετανιώσει για το παρελθόν. Τον νιώθω να αποτραβιέται και να με κοιτάζει με ένα αχνό χαμόγελο, αρκετά απόμακρο και ενοχικό. Το λιγοστό φως που εισέρχεται από το παράθυρο μου επιτρέπει να διακρίνω τις εκφράσεις του καθώς και αυτός τις δικές μου.

«Τι έπαθες; Δεν σου άρεσε; Δεν το ήθελες;» Ρωτώ δειλά ενώ παλεύω να κρύψω την ντροπή που έχει ζωγραφίσει κάθε σπιθαμή του προσώπου μου.
«Ήταν υπέροχο και εάν δεν το ήθελα δεν θα βρισκόμουν καν εδώ γλυκιά μου..» Κάπου μέσα μου το νιώθω, θα υπάρχει ένα αλλά. «Αλλά έχεις πιει, έχεις σχέση και είσαι έντιμος άνθρωπος. Δεν θα εκμεταλλευτώ την αδυναμία σου, την κατάσταση ανάμεσα σε σένα και στον Σταύρο απλά για ν πάρω αυτό που εγώ θέλω. Πριν χρόνια ίσως και να το έκανα, τώρα όμως έχω αλλάξει για τα καλά. Και στο αποδεικνύω καθημερινά.» Μου χαϊδεύει με στοργή τα μαλλιά μου και μπλέκει το δάχτυλο του σε μία τούφα με προσοχή.

«Μπορεί απλά να μην με θες..» Μουρμουρίζω γεμάτη απογοήτευση και παρατηρώ το γυμνασμένο σώμα του. Αυτός είναι ένας πλούσιος νεαρός, με αγγελικά χαρακτηριστικά, υπέροχο κορμί και πρόθυμος να αλλάξει τον χαρακτήρα του. Για ποιον λόγο να ασχοληθεί μαζί μου; Για ποιον λόγο να δώσει αξία σε μία κατεστραμμένη κοπέλα που το μόνο θετικό που έχει στην ζωή της είναι η επιτυχία της στην σχολή;
«Μόλις οι καταστάσεις φτιάξουν και εάν ποτέ τύχει να διασταυρωθούν οι δρόμοι μας θα σου αποδείξω πως για μένα δεν υπάρχει πιο ταιριαστή κοπέλα.» Ψιθυρίζει και φιλά γλυκά το μέτωπο μου προσφέροντας μου ζεστασιά και ασφάλεια.
«Μόνο εάν το επιτρέψει η μοίρα λοιπόν..» Νεύω άνευρα και κατευθύνομαι στο δωμάτιο μου εξουθενωμένη. Μπλοκάρω τις σκέψεις στο μυαλό μου με το να επαναλαμβάνω ξανά και ξανά τους αγαπημένους μου στίχους ενός τραγουδιού ώσπου να καταλήξω στο αναπαυτικό στρώμα μου και να βυθιστώ στην αγκαλιά του Μορφέα.

[...]

Ο καυτός ήλιος καίει το πρόσωπο μου και το κύμα της θάλασσας σκάει στα πόδια μου προσφέροντας μου ανακούφιση. Παρατηρώ πως φορώ ένα μαγιό χωρίς άλλα υπάρχοντα γύρω μου σε μια περιοχή που δεν αναγνωρίζω. Στριφογυρίζω προκειμένου να αντικρίσω κάτι γνώριμο, ένα σήμα ζωής αλλά ο ήλιος σαν να έρχεται όλο και πιο κοντά μου εμποδίζοντας με να κινηθώ. Η αποπνικτική ατμόσφαιρα με ζαλίζει ελαφρώς και προκειμένου να κρατήσω την ισορροπία μου γαντζώνω τα πόδια μου στην αμμουδιά. Σύντομα, όμως, και αυτή αρχίζει να καίει σαν υπαρκτή φωτιά που ξεσκίζει την σάρκα μου. Κραυγάζω όμως η φωνή δεν βγαίνει από τα ξερά χείλη μου. Νιώθω ανίκανη να αντιδράσω με αποτέλεσμα να πέσω προς τα πίσω, στην καταγάλανη θάλασσα και στα ορμητικά κύματα μόνο και μόνο για να ανακουφιστώ. Επιπλέω για λίγο στην αλμυρή επιφάνεια των κυμάτων και κάθε εκατοστό του σώματος μου χαλαρώνει σταδιακά. Οι σκέψεις μου έχουν μπει σε σίγαση και το ίδιο και τα συναισθήματα μου. Μα πού βρίσκομαι; Μήπως ονειρεύομαι; Η ατμόσφαιρα αλλάζει στο δευτερόλεπτο και παγωμένη βροχή ξεχύνεται από τα γκρίζα σύννεφα που αντικατέστησαν τον λαμπρό ήλιο. Οι σταγόνες βροχής μαστιγώνουν το πρόσωπο μου ενώ τα ταραχώδη κύματα γδέρνουν την πλάτη μου ενώ ο βυθός υποχωρεί και πλέον δεν πατώ σταθερά. Ίσα ίσα βυθίζομαι όλο και πιο πολύ, τα χέρια μου μετά βίας με κρατούν στην επιφάνεια. Και τότε τον βλέπω ως από μηχανής Θεό να πλησιάζει φορώντας τα λευκά ρούχα του για να με σώσει. Τα κυανά του μάτια με καθησυχάζουν και τα χρυσαφένια μαλλιά του μοιάζουν με θετική αύρα. Απλώνει το χέρι του προς το μέρος μου και μιμούμαι την κίνηση του, μάταια. Όσο και εάν προσπαθώ να ενώσω τα χέρια μας υπάρχει κάτι σαν τείχος ανάμεσα μας. Το όνομα Σωτήρης εμφανίζεται στο μυαλό μου και εξαφανίζεται τόσο ξαφνικά όπως εμφανίστηκε, ενώ η αντρική μορφή επιπλέει νεκρή βαμμένη στο αίμα με ένα μαχαίρι στην καρδιά και την θέση της έχει πάρει κάποιος άλλος. Αυτός καταφέρνει να με πάρει κοντά του και την στιγμή που έχω σχεδόν σωθεί στην αγκαλιά του, τα χέρια του ανοίγουν και πέφτω ολόκληρη στον βυθό ενώ ένας αόρατος βράχος στέκεται από πάνω μου και εγώ χάνω τις αισθήσεις μου στην προσπάθεια να σωθώ..