Γιατί με έσωσες;

20

Και τότε η μοίρα αποφάσισε να πράξει διαφορετικά.. σαν αρπακτικό που πετάει ψηλά, σαν τον εχθρό που επιθυμεί να σου προσφέρει έναν αργό και βασανιστικό θάνατο, σαν τον δήθεν φίλο που χαϊδεύει στοργικά την πλάτη σου μόνο και μόνο για να μπήξει το μαχαίρι βαθύτερα.. άφησε το νήμα να ξετυλιχθεί.. ώσπου να το σφίξει ακόμη περισσότερο.

Επαναλαμβάνω νοητά το σχέδιο που με κόπο καταστρώσαμε εγώ και ο Ιάκωβος. Είναι αρκετά απλό εάν αποφασίσω να το ακολουθήσω κατά γράμμα, κανείς δε θα υποψιαστεί τίποτα και οι πληγές στο πρόσωπο μου θα σβήσουν σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Αλλά υπήρξαν..

Ο Σταύρος ακόμη δεν έχει έρθει να με επισκεφθεί, φοβάται ίσως να αντικρίσει τον ματωμένο χάρτη που αποτύπωσε επάνω στο πρόσωπό μου. Από την άλλη θέλω όσο τίποτα άλλο να έρθει, να παρατηρήσω τα μάτια του για να διακρίνω εάν υπάρχει έστω ένα ίχνος μεταμέλειας και αγάπης. Υπήρξε άραγε ποτέ;

Σφίγγω την κούπα όλο και περισσότερο στο χέρι μου και ασυναίσθητα απελευθερώνω τους λυγμούς που στέκονταν εμπόδιο στον λαιμό μου. Σε δευτερόλεπτα νιώθω τις στιβαρές παλάμες του Ιάκωβου να ακουμπούν τους ώμους μου.
《Βαθιές αναπνοές. Είσαι ασφαλής. Εισπνοή.  Εκείνος δεν είναι εδώ και δεν θα σε βλάψει. Εκπνοή.》Με αργή και ψύχραιμη φωνή με καθοδηγεί μέχρι να ηρεμήσω και να χαλαρώσει κάθε εκατοστό του σώματος μου.
《Είσαι πραγματικά εξαιρετικός σε αυτό. Σε ευχαριστώ.》Αγγίζω απαλά τις παλάμες του με τις δικές μου και τον νιώθω να απομακρύνεται από κοντά μου.
《Έχω κάνει αρκετή εξάσκηση.. τόσο σε άλλους όσο και στον εαυτό μου.》Αναφέρει βιαστικά και στέκεται απέναντι μου με τα χέρια στις τσέπες. 《Αύριο είναι η μεγάλη μέρα, το χεις; Πρέπει να το κάνεις να φανεί πιστευτό..》

Καταπίνω αργά με κόπο λες και κάτι εμποδίζει να συμβεί φυσιολογικά. Δεν είχα σκεφτεί την αυριανή μέρα μέχρι τώρα. Το κινητό μου δεν το έχω ακουμπήσει εδώ και λίγες μέρες, κίνηση που με χαλαρώνει και μου επιτρέπει να δραπετεύσω για λίγο από την κόλαση μου. Γνωρίζω πως η μητέρα μου τηλεφωνεί καθημερινά ίσως από άγχος ίσως από ενδιαφέρον- δεν θα μάθω ποτέ. Ο Σταύρος είναι εξαφανισμένος και η Βαλέρια το ίδιο. Εξάλλου δεν αποζητώ την προσοχή κανενός, θέλω απλά την ησυχία μου. Βέβαια όλη αυτή η ηρεμία θα κατεδαφιστεί άγρια αύριο καθώς θα παρευρεθώ στο συνέδριο ή καλύτερα ομιλία μου και όλοι θα παρατηρήσουν τα σημάδια στο πρόσωπο μου. Εκείνη την στιγμή θα πρέπει να υποδυθώ τον σημαντικότερο και ελπίζω μοναδικό ρόλο στην ζωή μου. Αυτόν της ψεύτρας.