Ξεκλειδώνω την πόρτα του σπιτιού μου και βγάζω τα παπούτσια στην άκρη προτείνοντας στον Σωτήρη να κάνει το ίδιο.
《Εντάξει πριγκίπισσα δεν θα σου λερώσω το σπίτι ηρέμησε!》Απαντά και αφήνει τα παπούτσια του έξω. 《Ελπίζω να μου δώσεις κάτι αξιοπρεπές να φορέσω ε;》
Ξεφυσάω και ανοίγω το τελευταίο φύλλο της ντουλάπας μου προκειμένου να βρω διάφορα ρούχα που έχει ξεχάσει ο πατέρας μου κατά καιρούς από τις διάφορες επισκέψεις του. 《Χμ φόρμα έχω βρει αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια μπλούζα Σωτ-》Γυρίζω προς το μέρος του κρατώντας μια μαύρη βαμβακερή φόρμα και τον αντικρίζω γυμνό από την μέση και πάνω. 《Τι κάνεις γυμνός εδώ!; Πάρε αμέσως την φόρμα και ντύσου!》
《Μα αν βάλω βρεγμένα ρούχα θα αρρωστήσω και μετά θα χάσω την δουλειά μου.. θα ψήνομαι στον πυρετό.》 Με πλησιάζει με ένα ειρωνικό χαμόγελο ή μάλλον έτσι μου φαίνεται. 《Θα με προσέχεις Λυδιάκι; Να αρρωστήσω τότε..》
《Βάλε αμέσως την φόρμα και σκουπίσου. Θα πάρω την μπλούζα σου για να την στεγνώσω..》τραβάω την βρεγμένη μπλούζα από τον ώμο του και παίρνω το σεσουάρ πάνω από το κρεβάτι μου.
《Πεινάω! Δεν έχω φάει πρωινό!》Ακούω την γκρινιάρικη φωνή του καθώς συνδέω το σεσουάρ στην πρίζα.
《Αχ αυτό μας έλειπε, θα με βάλεις να μαγειρέψω κύριε Δασκαλάκη;》Ένα γελάκι μου ξεφεύγει και αρχίζω να στεγνώνω την μαύρη μπλούζα. Χάνομαι στις σκέψεις μου για λίγο.
Όλα θα ήταν πολύ πιο εύκολα αν είχα μια φυσιολογική παιδική ηλικία, εάν μου είχαν δώσει στοργή και αγάπη εκτός από ξύλο και πόνο. Έχω κουραστεί να προσπαθώ τόσο πολύ να αλλάξω και να δείξω σε όλους ότι μπορώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ..
《Μικρή.. που χάθηκες;》Νιώθω την ανάσα του στον λαιμό μου και ταράζομαι τόσο που το σεσουάρ μου πέφτει απο τα χέρια.
《Με τρόμαξες!》Του φωνάζω και απομακρύνομαι βιαστικά. 《Πάρε την μπλούζα σου και φάε ο,τι έχει στο ψυγείο..》Μουρμουρίζω και του πετάω την μπλούζα με νεύρο.
《Τώρα τι σε έπιασε;》Σηκώνει το φρύδι του και περνάει την μπλούζα στον ώμο του.
《Ξέρεις τι; Κουράστηκα Σωτήρη! Δεν μπορώ να σε καταλάβω, την μία μέρα μου φέρεσαι καλά και με προστατεύεις! Την άλλη δεν μου δίνεις καν σημασία, μετά σε ενοχλεί που προχωράω στην ζωή μου και στο τέλος έρχεσαι στο σπίτι μου και προσπαθείς να μου την πέσεις!》Σχεδόν ουρλιάζω, νιώθω τα πνευμόνια μου να χάνουν τον αέρα που έχουν μέσα, ενώ δάκρυα απειλούν να στάξουν από τα μάτια μου.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Γιατί με έσωσες;
Teen Fiction"Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ' όλους τους σωτήρες· αυτή 'ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;" Νίκος Καζαντζάκης Τα ετερώνυμα έλκονται μας διδάσκει η φυσική. Το άκρως αντίθετο μας διδάσκει η ζωή! Γίν...
