Γιατί με έσωσες;

Κεφάλαιο 12

Η συμβίωση με τον πατέρα μου είναι πολύ πιο δύσκολη από όσο μπορεί να φανταστεί ο καθένας. Για την ακρίβεια είναι σαν μια ωρολογιακή βόμβα που ετοιμάζεται να εκραγεί από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο. Μια λάθος κουβέντα είτε από μεριάς μου είτε από μεριάς του μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική. Γενικότερα δεν ήμουν ποτέ το κοριτσάκι του μπαμπά και αυτός πότε δεν ήταν ο ιππότης, ο πρίγκιπας και ταυτόχρονα ο βασιλιάς μου. Είχαμε από πολύ νωρίς μια σχέση τυπική που με τον καιρό εξελίχθηκε σε άκρως ανταγωνιστική. Όφειλα να γίνω ο γιος που δεν κατάφερε να αποκτήσει ώστε να νιώθει περήφανος. Έπρεπε να γίνω καλή σε όλα: στα μαθήματα, στο μπάσκετ, παράλληλα όμως να μαγειρεύω και να βοηθώ την μητέρα μου στις δουλειές γιατί εκεί ήταν η θέση μου. Στις κοινωνικές εκδηλώσεις με παρουσίαζε με περηφάνια και ας έκρυβαν τα μάτια του μίσος και ντροπή. Τουλάχιστον είχα την ευκαιρία να κερδίσω τον σεβασμό του μέσω της νομικής.. δεν μπορώ να πω το ίδιο για τις αδερφές μου για τις οποίες δεν υπάρχει πατέρας αλλά ένας σύνοικος.

Η μητέρα μου καλλιεργημένη, μορφωμένη, ευγενική, με τόσες δυνατότητες επέλεξε να υποταχθεί στον αφέντη της λες και ζούμε στον δέκατο πέμπτο αιώνα. Κρύβει τον δυναμισμό της ή μάλλον ο φόβος της το κάνει. Θεωρεί τον εαυτό της ανάξιο επειδή δεν κατάφερε να γεννήσει γιο λες και ήταν επιλογή της. Ποτέ δεν λογομαχεί με τον πατέρα μου, δεν φέρνει αντίρρηση ακόμη και όταν βλέπει το λάθος και αυτό μας μαθαίνει να κάνουμε. Ευτυχώς ο πατέρας μου επέλεξε να μείνει μόνο για δύο καταραμένες μέρες και επομένως το μαρτύριο μου έχει ημερομηνία λήξης. Πολλές φορές μου πέρασε από το μυαλό ότι ίσως κακοποιεί την μητέρα μου αλλά ποτέ δεν βρήκα κάτι χειροπιαστό και βέβαια η ίδια δεν επιβεβαιώνει καμία υποψία μου.

Μαγειρεύω κοτόπουλο με πατάτες τελείως αφηρημένη και διορθώνω την θερμοκρασία του φούρνου. «Πατέρα πως είναι τα πράγματα πίσω στην Θεσσαλονίκη;» Ρωτώ απαλά και στρώνω το τραπέζι, κάτι που έχω να κάνω πολύ καιρό.

«Η επιχείρηση πάει πολύ καλά. Τα κέρδη μας αυξάνονται και αυτό έχει σημασία. Η μητέρα σου είναι λίγο κουρασμένη μιας και οι μικρές δεν την βοηθούν σχεδόν καθόλου. Η Όλγα είναι απολύτως λογικό.. διαβάζει μήπως και καταφέρει να περάσει στην ιατρική.. πολύ αμφιβάλλω» Ξεροβήχει και αφαιρεί την γραβάτα του. «Η Φιλοθέη θέλει λέει να γίνει καλλιτέχνης! Απαιτεί να την γράψουμε σε μαθήματα σχεδίου. Ακούς Λυδία; Έχει και απαιτήσεις μικρό παιδί! Το σπίτι γίνεται ρινγκ καθημερινά..» Κάθεται στην καρέκλα και χτυπάει το ποτήρι νευρικά στο τραπέζι θυμίζοντας μου να το γεμίσω με μπίρα ακριβής μάρκας.