Chapter 14

35 1 0
                                    

It's been 2 days since we came back from Siargao. Nathan has been so busy because of meetings after meetings. We rarely see each other in the office for 2 days because of his business. Dalawang kompanya ba naman ang hinahawakan mo, tapos may problema pa siya sa isang kompanya.





















I was also stress because a lot of schedule should be written in his schedule book. Nasa loob ako ng opisina niya habang wala siya dito. His table was empty, at hindi ako sanay kasi palagi ko siyang nakikita.






















Nabawi kaagad sa'min ang isang linggong bakasyon sa Siargao. Huminga muna ako ng malalim at tinignan ang mga nakatambak na papel sa lamesa ko. He has a lot of papers to sign also in his table.





















A knock on the door went me back from my reverie. Sinabihan ko lang na pumasok at hindi ko alam kung sino man ang pumasok. Hinintay ko lang siyang makapasok at ng makita ko kung sino 'yon, ay nanlaki ang mata ko.






















Pumasok ang isang mestizo na lalaki, matangos ang ilong, his define jawline made him look strict, his hair was messy na para bang sinad'ya niya ang gano'ng ayos. He was tall na mga nasa 6'0 ang height. His familiar to me. Hindi ko matandaan saan ko siya nakita! Damn it mind, work.
























"You'll just gonna stare at me?" His playful voice made me wake-up from thinking.


























"Sino ka nga ulit? I kinda know you but I don't remember how?" Takang tanong ko.























"Ouch. You're hurting my feelings, Miss Secretary." Sabi niya at madramang hinawakan ang dibdib. "Anyway, I'm Leon Zyre Tan..."
























Nanlaki ang mata ko ng maalala ang pangalan niya. Siya 'yong kaibigan ni Nathan na nag-message sa kan'ya sa ig after ko mag myday! Oh no. The model friend.























"Oh! I'm sorry, nakalimutan ko. Ikaw pala 'yong nakausap ko no'ng tumawag ka sa phone ni Nathan." Nahihiya akong ngumiti. "Have a seat."





















"No need... I won't take long. Pinapabigay lang ni Nathan 'to sa'yo. He thinks you're hungry that's why he asked me to hand this to you." He smiled.
























Binigay niya sa'kin ang isang brown paperbag. Nakakunot naman ang noo kung tumingin do'n. Ano 'to? Pagkain? Hindi pa naman ako nagugutom pero malapit na ang lunch break. Hindi ko nga sure kung bababa ako para kumain sa dami ng trabaho ko.























"S-Sige... Naabala ka pa tuloy. Salamat dito." Ngumiti ako.

























"No wonder that man is so whipped at you. You have such a genuine smile, Miss Secretary." Nang-aasar na sabi niya.


























"Hala. Nakakahiya! Hindi naman." I chuckled.






















"Tsh. I have to go, have a good lunch, Miss Secretary!" He waved his hand.
























Tanging Dahilan (Daylight Series #2)Where stories live. Discover now