Longing for Love

28

Livy's POV

Hindi ko maiwasang maiyak habang binibigkas ang mga kataga galing sa kantang iyon. Unti-unti akong naghina

"Mamah" bulong ko sabay kong bitaw sa kahuli-hulihang nota. Masakit, sobrang sakit. Sariwa parin ang sugat na ginawa nya. Kahit pinipilit kong kalimutan pero para itong nakalimbag na sa aking puso at isipan.

Batid kong nandito siya. Kanina ay naamoy ko ang kanyang pabango at narinig ko siyang bumulong. Alam ko rin na siya ang tumugtug ng violin. I've always known her, the way she play with her instruments. I know you too well, Irene.

"Ta? Let's go home. Ayaw ko na dito" I said and stood up. I heard someone waking towards me
"But it's only your first day, Ms. Olivia" I heard the instructor as she patted my shoulders.

"I've changed my mind, ma'am." I chuckled ironically as we go outside.
"Sigurado ka bang ayaw mo na? Kakapasok mo palang ngay" Tita Aimee asked me. Umiling ako at nagsalita
"I don't like here, I don't like the environment it's kinda suffocating" simple kong sabi saka ako sumakay sa kotse.

---

Irene's POV

Nauna na kaming umuwi dahil nag stop over sina Livy para bumili ng kape at donuts. Inaantok na ako at pagod na ang mata ko dahil kanina pa ako umiiyak. Pero inilaban ko paren para makapagluto ng isa sa mga paborito ni Livy. Ang pork adobo at Karekare. Tinulongan na din ako ni Greggy na maghiwa ng mga gagamiting pansahog sinugurado kong sakto sa measurements yung mga herbs and spices para maging perfect. I'm pretty sure Livy would love this!

"Greggy can you pass me the soy sauce?" utos ko habang hinahalo ang adobo. Kanina pa ako nang uutos pero bakit wala akong nakukuhang response? Paglingon ko ay nakita ko si Greggy na nakaupo at payapang natutulog nakasandal Ang ulo nya sa pader mababakas mo talaga ang sobrang pagod sa mukha nya.

I smiled and gently caressed his cheeks he look so cute! I kissed his forehead and got back to what I'm doing malapit na itong maluto kaya inihanda ko na ang hapag.

Nakangiti akong inilapag ang mga Plato sa lamesa umupo muna ako habang hinihintay sila Aimee.

---

Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako buti ay nag text si Aimee na papauwi na sila kaya dali dali kong ininit ang pagkain at nakangiting hinihintay na bumukas ang pinto.

"Dali na Livy, nagpa deliver ako ng pinoy food sakto lang oh nandito na yung rider." Rinig kong sambit ni Aimee. Andito na sila kaya naman ay ginising ko si Greggy.

"Ano bang pinoy food yan tita? Hindi ko alam na mag resto pala dito na nagsi-serve ng Filipino cuisines." She answered.

"Ahhh Basta pasok na dali!" Aimee chortled. Nang makapasok sila ay agad na umupo si Livy sa lamesa. I'm glad she knows how to handle herself na. May guide din naman siya sa paglalakad nya eh.

"Teka lang I'll get you some wet wipes para ma clean ang hand mo. Wag kanang tumayo" she said. I smiled on how hands on Aimee when it comes to Livy.

Everyone is all set. Umupo na kami ni Greggy trying not to make noise at baka mabuking kami dito. We prayed and blessed the food before eating.

"Eto I ordered your favorite! Adobo and Kare Kare!" Aimee exclaimed and Livy frowned I wonder why. Kinakabahan ako baka hindi nya gusto? Baka masyadong maalat or matabang???

Nasi-sense siguro ni Greggy na kabado ako kaya hinawakan nya ang kamay ko at minasahe to give me comfort I look at him and gave him a smile.

We started eating. Ng maisubo ni Livy ang pagkain ay agad nya itong iniluwa
"Who made this!!!!!!" She said.
"Bakit? Masarap Diba? I told you are, you'll gonna love it" Aimee said cheerfully kaya Naman ay nabuhayan ako ng loob.

"Sino bang kakain sa isang piece of shit na kagaya neto!??? This is trash!" She shouted I felt my cheeks getting red in shame.

"Livy what's wrong? Masarap naman ah?" Aimee said worriedly while caressing Livy's back to give her comfort. She gaze on me and mouthed "sorry".

I smiled bitterly as I stood up and lumayo sa table naramdaman kong bumigat at sumikip ang dibdib ko. Tears started to stream it's way down to my cheeks.

Gustong kong humagolgol pero hindi ko magawa, tinakpan ko Ang bibig at dun na ako bumagsak. Masakit, napakasakit na ginanun lang ni Livy ang luto ko. My efforts and time I've poured is all useless!! I feel so defenseless whenever she'll act like that. Hindi kayang tanggapin ng puso ko. Wala akong kalaban-laban sa sarili kong anak.

I never experienced that before. She's not like that before. My cheeks are so red and my tears are about to burst again whenever I think of her.

"Do we have bacon in here?? Or any can goods??.. UGHHHHHH never mind I'll sleep starving nalang!" She nagged at nagdabog pa nga.

"Bullshit" she added whispering but it's loud enough for me to hear. I felt a sting in my heart. Habang tumatagal parang bumabaon yung tinik sa puso ko na parang winawarak ang dibdib ko. Masakit at mabigat, ngunit kailangan ko parin magtiis. Anak ko siya at siya nalang Ang tanging kayamanan na meron ako. Hinding Hindi ko na hahayaan pang pati siya ay nawala.

Kayat gagawin ko ang lahat ng aking makakaya mapatawad nya lang ako.
Kahit ibigay ko pa ang buhay ko ang kaluluwa ko, maging ang aking mga mata__... That thought left me astonished

Greggy tapped my shoulders as we decided to leave and left no trace. Ang hagulhol na kanina ko pa pinipigilan ay kusang lumabas ng maka layo ako kayna Aimee.

"Greggy ang sakit" I whispered. He came closer to me as he hugged me so tight. It is a comforting hug. He kissed my forehead and looked straight to my eyes.

I saw his cheeks sparkling. Is he crying? His lips suddenly curved downwards as tears started to trace on his face. Hi heave a deep sigh as we hugged each other.

"Irene itigil na muna natin ito. Saka na tayo bumalik rito pag hindi na masyadong sariwa para sa anak natin ang mga nangyari." He uttered crying.

"Bigyan na muna natin siya ng space para makapag heal siya at para makapag cope up siya. Atsaka ayaw kitang nasasaktan, Kasi nasasaktan rin ako." He continued as he broke the hug.

"Tara na, Mahal?" He stared into my eyes as he lend his hands waiting for me to grab it. I release a deep sigh at nilingong muli ang lugar bago Kunin ang kamay ni Greggy.

"Pangako? Babalik tayo?" I asked once again. He then kisses my hand and wipes my tears using his thumb before answering.

"Pangako Mahal ko, babalik tayo dito"...

---

Sorry sa delay. Kahiyak maging officer. Can't promise if when maka ud. BWHAHHHAHAHAHAH sobrang busy ko mga vebs