Başımı yan tarafa çevirdiğim zaman, ağaçların arkasında birinin olduğunu fark ettim. Yüzü belli olunmuyordu, sadece gözleri ve yandan sallanan uzun siyah saçları görünüyordu.
Evet... Onunla gözgöze geldikten sonra her şey başladı...
¡ANGST DEĞİLDİR...
Dün gece, Jeonginle ola bildiği kadar çok konuşmuştuk. Onun acı dolu hayatını dinlemek, kalbimi yaralıyordu. Sanki, kendi hayatımı dinliyormuşum gibi geliyordu.
Bugün yine Ryunjinin yanına gidicektim. Çıkmaya hazırlanıyordum, ama biran da kapım çalındı. Kaşlarımı çatmış, kapıya doğru yöneldim. Kim gelmiş ola bilirdi ki ?
Kapıyı açtığım zaman, bir kargocu kaşımda duruyordu.
!NOT! Arkadaşlar bazı sözlerin anlamını Türkçe bilmeye bilirim, o yüzden lütfen çok takılmayın. Eğer, yanlışım varsa lütfen söyleyin, çabucak düzenleyim. Teşekkürler ❤️
"Selam" dedi, saygı karşılığında ben de ona "Selam" dedim. Elindeki bir zarfı bana doğru uzattı. "Bu sizin." Dedi.
Kaşlarımı çatmış hâlde zarfı elinden aldım. "Kimden ?" Diye sordum. "Bilmiyorum." Dedi. "İyi günler." Diyerek, sözünün devamını getirdi. Bende ona saygı karşılığında "İyi günler." Dedim.
Kapıyı kapatıp zarfı açtım. İçinde isim falan yoktu. İçinde bir güzel katlanmış kağıt parçası vardı. Kağıtı götürüp, açtım. İçinde çok garip sözler, daha doğrusu şiir vardı.
Kaşlarımı daha çok çatıp, okumaya başladım.
~Hayalde, ya da hiçbirinde, Yaslansam güzel yârimin körpe göğsüne. Uçup gittiyse umut yine de, Nur yüzlüm, peki kaybımda eksilen ne ? Jilet, sence yeterli mi ? İnce sözlerin, gözlerin kalbimi deler mi ? Nabzımı hızlandırıyorsun, her zaman ki gibi...~
'Ne ? Bu şiirin anlamı ne ? Bunu bana kim yolladı ? Kim bana böyle birşey yazdı ? Kesin yanlış düşmüştür.'
Diyerek içimden geçirdim. Kağıtı bir tarafa koydum, ve odama geçip hazırlanmaya başladım. Acaba Jeongini, Ryunjine söylesem mi ?
Hayır hayır ! Söylememeliyim. O bana güvenip anlatmıştı, onun güvenini yerle bir edemem. Peki, acaba bana gelen bu şiiri ona anlatsam mı ? Ama şiirin yanlış gelme olasılığı var. Öyle olsaydı, neden buraya getirsin ki ? Şu anki dövrümüzde böyle şeyler görünmez oldu artık.
Hazırlanıp odadan çıktım. Masanın üzerindeki şiire yine kafam daldı. Masaya taraf gidip, kağıtı elime aldım. Kağıtı incelemeye başladım. Yan tarafında çok küçük harflerle yazılmış birşey vardı.
Kang Angelina...
Ama... Benim ismim... Demek, zarf yanlış gelmemiş... Peki bunu bana kim yolladı, kim yazdı ?! Böyle şeyler beni çok korkutuyordu. Kimseyle, aile dediklerim dışında, muhatap olmazdım. Sadece, dün gece Jeonginle arkadaş oldum. Ama o böyle bir zarf ve içinde garip bir şiir göndermezdi.
Peki, kimdi ? Beni nereden tanıyordu, ne istiyordu benden ? Ama şiirdeki sözler, aşk sözleri gibiydi...
Yüzümü burşutmuştum. Böyle konuları cidden saçma bulan biriydim. Her kese sadece kardeş gözlüyle bakan, aşkın anlamsız, sadece kalp yakıcı, kırıcı birşey olduğunu düşünen biriydim.
Üstelik, bana bunu yollayan beni tanıyan biri olmalı, yoksa neden bana yollasın ? Yalnız bu değil, ismimi bile biliyordu ! Bunları Ryunjine danışmalıydım. O mantıklı düşüne bilirdi. Evet, ona danışmalıyım bu konuyu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlk ve 2. Fotoğrafta nah çekiyor sandım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
