#zawgyi
အေရးတႀကီး သြားစရာေပၚလာ၍ အဘိုးႀကီးကင္မ္တစ္ေယာက္ သခင့္ထံတြင္ေတာင္ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းႏိုင္ပဲ ထြက္လာခဲ့ရသည္။
သူထိုသို႔ထြက္လာ၍သာ ေတာ္ေသးသည္။မဟုတ္လ်ွင္ ထိုကေလးငယ္ဘဝက ပ်က္စီးဖို႔သာရိွသည္။
အိမ္ေတာ္ကိုျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ သခင္က လာေတြ့ခိုင္းသည္ဟူေသာ စကားေၾကာင့္ခြင့္ေတာင္းမၫ့္အေၾကာင္းအား ႀကိဳတင္ေတြးေနမိသည္။
သခင္ ေန့လည္ခင္းအခ်ိန္ ေကာ္ဖီမေသာက္ရေသးဘူးဟူေသာ စကားၾကားကာမွ ကမန္းကတမ္းျပင္ဆင္ရသည္။
သူသခင့္အေပၚ ပ်က္ကြက္မိ၍ သခင္စိတ္ကြက္ေနမည္ထင္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေကာ္ဖီခြက္ကို သယ္ေဆာင္ကာ သခင္ရိွရာဒုတိယထပ္က စာဖတ္ခန္းဆီ တက္လာခဲ့လိုက္သည္။
" ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေရာက္ပါၿပီ သခင္ "
စာဖတ္ေနေသာ သခင္သည္ သူ႔အသံၾကားသည္ႏွင့္ လက္ထဲက နီညိုေရာင္ကတၲီပါမ်က္ႏွာဖံုးျဖင့္ ခ်ဳပ္လုပ္ထားေသာ စာအုပ္ကို စားပြဲေပၚသို႔ ညင္သာစြာတင္ကာ သူ႔အားၾကၫ့္လာသည္။
" ကိုယ့္ကိုေတာင္အသိမေပးပဲ ထြက္သြားတာဆိုေတာ့ ေတာ္ရံုအေရးတႀကီးမဟုတ္ေလာက္ဘူးေပါ့ ဘာျပႆနာရိွေနလို႔လဲ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး "
ျပင္ဆင္လာသၫ့္ ေကာ္ဖီပူပူကို စာေပၚပြဲတင္ေပးလိုက္တာမို႔ သခင္က တစ္ခ်က္မ်ွ ယူေသာက္ကာ ေအးေဆးစြာ ေျပာလာသည္။
" ခြင့္လႊတ္ပါသခင္ "
" ကိုယ္ကူညီႏိုင္တာရိွရင္ေျပာပါ "
ထိုအခါမွ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး၏ မ်က္ႏွာမွာ ရႊင္ပ်လာရေတာ့သည္။
သခင္ဟာ သူ႔အတြက္ေတာ့ သားငယ္ေလးလိုေရာ ေက်းဇူးရွင္တစ္ေယာက္လိုပါ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရမၫ့္သူျဖစ္သည္။
သူ၏ေစတနာေတြေၾကာင့္လည္း သခင္ဟာ သူ႔အတြက္ အၿမဲတမ္းလိုလို အခြင့္အေရးတို႔ ေပးထားတတ္သည္။
" ကြၽန္ေတာ့္တူေလးကို အိမ္ေတာ္ရဲ့စားဖိုေဆာင္မွာ အလုပ္ဝင္ခြင့္ျပဳႏိုင္မလား သခင္ "
သူ႔အသံဟာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ အနည္းငယ္ တုန္ခိုက္ေနလိမ့္မည္။သို႔ေသာ္ ထိုကေလးငယ္အား သူမွမကယ္လ်ွင္ ထိုကေလးငယ္၏ ဘဝဟာ ေတြး၍မရႏိုင္ေအာင္ပင္ အခက္အခဲေတြႏွင့္ ႀကံဳရေပလိမ့္ဉီးမည္။
