#unicode
သခင်ဟာ ကိစ္စတစ်ခုအား စောင့်ဆိုင်းနေတတ်ရိုးမရှိမှန်း ထယ်ယောင်းသိလိုက်ရသည်။
ရယ်ရခက် ငိုရခက် သခင့်အခန်းထဲတွင်ရောက်နေသာ သူ၏ အဝတ်စားအိပ်ကလေးက ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် အခန့်သား ...
" ကောင်းပါ့မလား သခင် "
အခန်းထဲနေလျှင် bathrobeပဲ ဝတ်လေ့ရှိသည့်သခင်ဟာ ယခုတွင်လည်း နက်ဆွေးနေသည့် bathrobeဖြင့် ခန့်ညားနေဆဲဖြစ်သည်။
" ဘာကိုလဲ ဘေဘီ ဒီစံအိမ်မှာ ကိုယ်ကသခင် ကိုယ့်မိတ်ဖက် ကိုယ်သဘောကျရသူက ကိုယ်နဲ့အတူရှိနေတာက ပြဿနာရှိနေလို့လား "
တကယ်ကို လက်ပေါက်ကပ်သည့် Alphaကြီးပေ။ထယ်ယောင်းကတော့ အနေခက်ရ၍ သက်ပြင်းလေး ချမိသည်။
မနက်ဘက် မနက်စာပြင်ဖို့အတွက် စားဖိုဆောင်ကို သွားစဥ်က အိမ်စေမိန်းကလေးတစ်ချို့က ထယ်ယောင်းအား အထင်သေးသလို အပြောမျိုးတွေ အချင်းချင်း တွတ်ထိုးပြောဆိုနေကြသည်ကို အမှတ်မထင် ကြားခဲ့ရသည်။
ထယ်ယောင်း အခန်းထဲဝင်သွားကာမှ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေကြကာ တစ်ချို့ကလည်း ထယ်ယောင်းအား မနှစ်မြို့သလိုကြည့်လာကြသည်။
အကိုလီထယ်ကတော့ ထယ်ယောင်းအတွက် ဝမ်းသာမဆုံးဖြစ်နေကာ ဘာကိုမှဂရုမစိုက်ဖို့သာ ပြောရှာနှစ်သိမ့်ရှာသည်။
ထယ်ယောင်းမှာ သခင့်ထံတွင်လည်း ထိုအကြောင်းတို့အား မပြောပြချင်ပေ။အကြောင်းမှာ စံအိမ်တွင်းတွင် အလုပ်လုပ်ရဖို့လည်းမလွယ်သလို စံအိမ်မှ အလုပ်ထွက်ရသူတိုင်းဟာလည်း အပြင်တွင် အလုပ်တစ်ခုပြန်ရဖို့ မလွယ်ကူတော့ပေ။
စံအိမ်တွင်းမှာပြုလုပ်ခဲ့သော ပစ်ချက်သည် ထိုလူ၏ ဘဝတစ်ခုလုံးအား အရိပ်တစ်ခုလို တစ်သက်လုံးလိုက်နေတော့မှာဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် မိမိဘက်မှ ဆင်ခြင်မည်ဟုတွေးရုံပင်ရှိသေး စိတ်မြန်သူကြီးဟာ ထယ်ယောင်းအဝတ်စားထုတ်လေးအား သူကိုယ်တိုင် လာရောက်သယ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်လေသည်။
" အဲ့ဒီမျက်နှာလေးက ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲကွာ "
အနားကိုဘယ်ချိန်ရောက်လာမှန်းမသိသူက ထယ်ယောင်းအား ခါးတွေဆီကနေ ပွေ့ဖက်က ပါးပြင်အား ပွတ်သပ်ကြည်စယ်လာသည်။
