*Unicode*
နောက်နေ့ရောက်တော့ ရိပေါ်ဟိုက်ရန်နဲ့ဟိုက်ခွမ်းကိုဆေးရုံက ဆင်းရန်လာကြိုတယ်။
ဆေးရုံအဝမှာတော့ ဟိုနေ့ကတွေ့တဲ့ဆေးအုပ်ရှောင်းဆိုတဲ့တစ်ယောက်။ သူပြုံးနေတယ်မဟုတ်ဘူး။ သူရယ်နေတာ တစ်ခြားgirl nurseတွေboy nurseတွေနဲ့ တစ်ခြားဒေါက်တာတွေနဲ့ပေါ့။
သူရယ်တာလှတယ်။ မဟုတ်ဘူးချစ်ဖို့ကောင်းတာ။ ယုန်လေးတစ်ကောင်အတိုင်းပဲ ပြီးတော့သူ့ကိုမြင်ရင် ရင်းနှီးသလိုဘဲပြီးတော့ မြင်ရင်ငိုချင်တယ်။ ရင်ထဲတစ်မျိုးဘဲငိုချင်လာတယ်။
ရိပေါ်(pov)
ငါဘာတွေတွေးနေတာလဲ.....မနေ့တနေ့ကမှတွေ့ဖူးတဲ့ ဒေါက်တာ အကြောင်းစဉ်းစားနေမိတယ်....ငါရူးနေပြီလား.....။
ရိပေါ်ဘာမှဆက်မတွေးတော့ပဲ ဟိုက်ရန်တို့ရှိရာအခန်းဆီကိုလာခဲ့တယ်။
"ဟာဒယ်ဒီလာပြီ......"
ဟိုက်ရန်က ရိပေါ်ကို ပြေးဖက်လာတယ်။ ရိပေါ်လဲ ဟိုက်ရန်လေးကိုချီကာ...။
"သားတောင်ဆေးရုံဆင်းကတော့မယ်ဆိုတော့ပျော်နေတယ်ပေါ့"
"ဟုတ်.."
"သားပျော်ရင် ပါးကျေနပ်ပါတယ်ကွာ။ ငါ့သားကိုတောင် သားလို့ပေါ်တင်ခေါ်ခွင့်မရှိတဲ့ ငါကသားအတွက် ဘာမှမလုပ်ပေးနိုင်တာ။ ငါ့သားလေးအတွက် ငါ့ညီကဘာမှဆိုလုပ်ပေးနိုင်တယ်။ အဲ့တာဆိုငါ့သားပျော်နေမှာပါ......ကျန်းချန်...သဲငယ်လေး....မင်းကောင်းရာဘုံကနေမြင်နေမှာပေါ့။ ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ။ သားကောင်းစားဖို့။ ကိုယ်ဒီလမ်းကိုရွေးချယ်ခဲ့တာပါ။ သဲငယ် ကိုယ့်ကိုနားလည်မယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်"
ရိပေါ်တို့မိသားစုအိမ်ကို ပြန်လာကြတော့တယ်။ အိမ်ရောက်တော့....
"သားရန်လေး......."
"ဦးဦးရွှမ်း.....သားကိုလာစောင့်နေတာလား..."
"ဒါပေါ့....ဦးဦးကရန်လေးကိုလာစောင့်နေတာ...."
"သားဦးဦးရွှမ်းနဲ့နေခဲ့နော်။ ဒယ်ဒီအပေါ်တက် ရေချိုးပြီးပြန်ဆင်းလာမယ်"
"ဟုတ်..."
ရိပေါ်လဲအပေါ်တက်ကာရေသွားချိုးတယ်။
![လူနာကပိုအရေးကြီးတယ် [ 𝐂𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝 ]](https://img.wattpad.com/cover/324108203-64-k734564.jpg)