*Unicode*
၂ပတ်ခန့်ကြာသော်
သားဝေ့ရှောင်းရဲ့ ၅နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ကိုလဲဆေးရုံမှာ ကျင်းပလိုက်ရတာပေါ့။ ကောကဆေးရုံမဆင်းရသေးတာနဲ့။ ဒါပေမဲ့လဲအခုတော့ ကောဆေးရုံဆင်းရပြီလေ။သူခဗျာပျော်နေရှာတာ
"ကော...ဆေးရုံဆင်းရတော့မယ်ဆိုတော့ ပျော်နေတာပေါ့"
"ဒါပေါ့...ဆေးရုံမှာဆိုဆေးအနံ့တွေနဲ့လေကောင်းလေသန့်မရဘူး။ အိမ်မှာဆိုလေကောင်းလေသန့်လဲရတယ်။လွတ်လဲလတ်လပ်တယ်"
"ဟားးးးဟားးးဟုတ်ပါပြီဗျာ...."
"မောင်...."
"ဟမ်...ကော...ကောကျွန်တော့်ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာ...."
"မောင်လို့ခေါ်လိုက်တာလေ။ ဘာလဲမကြိုက်လို့လား"
ရှောင်းကျန့်တို့သဘာဝ စိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်တာနဲ့ နှုတ်ခမ်းဟာ ချက်ချင်းလက်ငင်း ဘဲနှုတ်ခမ်းဖြစ်သွားတော့တာပေါ့။
"ဟား...မဟုတ်ပါဘူးဗျာ။ကြိုက်တာပေါ့။ ကဲ...အဲ့ဘဲနှုတ်ခမ်းလေးကိုပြန်သိမ်းလိုက်ပါတော့"
"မင်းကဘာလဲငြိုငြင်တာလား"
"ဟားးးဟားးကောရာ...သားတောင်ကောလောက်မချွဲဘူးသိလား"
ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်ကို ပြောရင်းရှောင်ကျန့်ရဲ့ပါးကိုအသာလေးဆွဲလိုက်တယ်။
"အဲ့တော့သားကမချွဲတာနဲ့ငါကမချွဲရဘူးလား။ ဒီမှာအမောင်ဝမ်ရိပေါ်ဝ မ်ဝေ့ရှောင်းဆိုတာ ကျုပ်နောက်မှရောက်လာတာပါနော်"
ဝေ့ရှောင်း: သားနာမည်ကြားလိုက်သလားလို့...။
သူတို့နှစ်ယောက် စကားပြောနေတုန်းဆေးရုံအခန်းထဲကိုအ ပြင်ကနေခေါင်းစောင်းကြည့်လာတဲ့ဝမ်ဝေ့ရှောင်း။
ရိပေါ်: ဒီမှာမင်းပါးပါးစိတ်ကောက်တော်မူနေလို့ဟေ့။
ဝေ့ရှောင်း: ပါးပါးကလဲကလေးလဲမဟုတ်ဘဲစိတ်ကောက်နေတယ်။
ရှောင်းကျန့်: ရားးးးးဝမ်ဝေ့ရှောင်း ငါမင်းကိုမွေးထားတဲ့မင်းပါးပါးနော်။
ဝေ့ရှောင်း: သိတယ်လေ....
° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° °
![လူနာကပိုအရေးကြီးတယ် [ 𝐂𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝 ]](https://img.wattpad.com/cover/324108203-64-k734564.jpg)