Yetişkinler için uygundur!+18
Bir üniversite aşkı ve mahâlle hikayesi🌺
&&&
Her şey, kazananı olmayan bir iddiayla başladı. Peki, oyun gerçeğe dönerse ve ömür boyunca unutulmayacak bir aşk yaşanırsa...
...
Bütün gün huzursuzca derslerin bitişini bekledim desem yeriydi. Kafamı ne kadar başka şeylerle meşgul etmeye çalışsam da maalesef olmuyordu. Bir ara Tarık Hoca yanına çağırdı, projeyle ilgili yapılmasını istediği ekstra şeyleri aktardı. Bunun için hafta sonu ekiple toplanmamızı istiyordu; koordinasyonu sağlama görevini bana verdiği için düzenlemeleri yapmak üzere hemen harekete geçmem gerekiyordu. Önce yer ayarlamasını halledip sonra ekip üyelerini arayacaktım.
Kafam dolup taşmış bir vaziyette son derse girmek üzere bölüm binasına doğru koşturdum. Neyse ki hoca gelmeden yetişmiş, yerime geçmiştim. Yan tarafta oturan Miraç beni görünce, "Oğlum yerinde durmuyorsun," dedi gür bir sesle, orta boylu, kumral, kendi halinde bir insandı. Anında önünde oturan Beyza ile Ebru da bana dönmüştü. "Harbi," dedi Ebru da hafif sitemkar bir tavırla. "Seni yakalayabilene aşk olsun, doğum günün için konuşalım dedik, bir fırsat vermedin."
Onlar söyleyince kafama dank etmişti; hafta sonu benim doğum günümdü! Yüzüm asıldı istemsizce, zira proje toplantısı vardı. Evde annem ve abim, semtten arkadaşlarım ve okuldakiler...
Yüzümün halini farklı yorumlayan Beyza, "Ne o? Yoksa bizi ekmeyi mi düşüyordun?" diye sordu alaycı bir sesle. "Belki Yaman beyimizin farklı planları vardır Ebrucum, hiç sordun mu?"
Şimdi üç çift göz de bana dönmüştü. Onun kastının Naz olduğunu çok iyi anlasam da aptala yatmak en güzeliydi. Zira, onunla ilgili düşüncelerimi kimseye açıklamak gibi bir niyetim yoktu. "Aşk olsun Beyza," dedim kırgın bir tavırla. "Ebru söylemese doğum günümün yaklaştığını hatırlamayacaktım bile." Sesimdeki samimiyete inanmış olmalıydı ki hemen müdafaaya geçti. "Ne bilelim, sosyeteden hatunlarla takılmaya başlayınca acaba, dedik."
Naz ile basketbol müsabakası sonrası onlara verdiğim izahat anlaşılan yeterli gelmemişti. Ebru, Miraç'ın kız arkadaşıydı; Beyza ise Mehmet'in hoşlandığı ama bir türlü karşılık bulamadığı arkadaşımızdı. Gerçi bir süredir onun tavırlarından bana karşı bir şeyler hissettiğini çıkarıyordum ama görmezden geliyordum. Zira, böyle bir durum Mehmet için yıkım olurdu, arkadaşıma böyle bir kötülük yapamazdım. Aptalı oynamaya devam etmek en iyisiydi.
"Onun açıklamasını yapmıştım sanırım, tekrara gerek var mı Beyza?" derken sinirlendiğim belli oluyordu. "Tarık hocanın ricası..."
"Evet, evet, şu ünlü Tarık hocan!" diyerek kestirip attı kız.
"Neyse..." Araya giren Miraç ortamı yumuşatmaya çalışarak, "Hafta sonu toplanıyoruz öyleyse?" dedi ılık bir sesle. Onun bu sakin, pozitif halini çok taktir ediyordum.
