VİSAL

42

Dünyanın yükü vardı insanların her birinde. Her bir omuzda senelerin ağırlığı yük ederdi insana ve ona rağmen devam ederdi devran dönmeye.

Elis'ten...

Berdan'ın evinde Berdan'sızdım. Onsuzluğun olduğu bu evde onsuzluğun acısını çekiyordum her bir saniye. Sevgi ne demek her geçen gün onunla daha iyi anlamış oluyordum. Onu yanimda olmadığı zamanlarda bile seviyorum, bu hep böyle olacaktı bundan eminim. Kalbimin her atışında onu sevdiğimi hissedecektim, bunu da biliyordum.

Bana seneler önce böyle güzel bir sevdaya düşeceğimi deseydi birileri inanın gülerdim hemde kahkahalarla gülerdim çünkü Berdan yokken sevilmenin ve sevmenin bana çok uzak olduğuna inanırdım her zaman. Oysa hayat bana ilmek ilmek Berdan'ımın sevdasını işlemiş.

Güneş gökyüzünden ayrılmış yerini aya bırakmıştı fakat Berdan hâlâ ortalarda yoktu. Yatma vakti gelmişti ve ben bana ayrılan odada değilde Berdan'ın odasında uyumak istiyordum çünkü onun varlığını hissetmek bana her şeyden daha iyi geliyordu.

- Şey Nesrin Teyze senden bir şey isteyebilir miyim?

- Tabi ki kızım.

- Berdan bu gece gelmeyecek anlaşılan çünkü bir kaç gün yokum dedi ben onun odasında uyuyabilir miyim?

- Tabi ki kızım yoksa yatağın rahat değil mi Vefa'ya diyeyim yeni yatak alsın...

- Yok yok ondan değil Nesrin Teyze, ben sadece onun kokusuyla uyumak istiyorum o kadar.

- Ah öyle desene kızım tabi ki gidebilirsin istersen nevresimleri değiştirebilirim.

- Yok yok ben öyle yatarım sorun yok.

- Tamam iyi geceler kızım.

Tam iyi geceler diyecektim ki Nesrin Teyze beni kollari arasına aldı, anne şefkati kokuyordu bu kokuyu ilk kez işitiyordum.

- Sen yeter ki mutlu ol kızım. Hadi uyu kuzum benim.

Saçlarıma bir öpücük kondurdu ve geri çekilip kendi odasına gitti. Gözlerim dolu bir şekilde odama gidip kulaklıklarımı aldım ve Berdan'ın odasına girdim. 'Güncel Gürsel Artıkay - Ölmezdim' açtım ve pencereden baktım tam bizim eve doğru işte o an içimde ki tüm duygular gözümden akmaya başladı.

Seneler önce bir anı...

Okuldan eve gelmiştim tam kapıyı çalacakken içeriden yine bağırış sesleri geldi, acaba yine neden kavga ediyorlardı belki ben içeri girince susarlar. Anahtarımı cebimden çıkarıp kapıyı açtım o küçük bedenimle koşarak içeri girdim o an korkudan bir köşeye aniden sinmistim. Küçük bedenim için tüm bunlar ağırdı. Annem eline ne geçirdiyse babama atıyordu

- Senden de kızından da nefret ediyorum. Sizin yüzünüzden gençlik yıllarım heba oluyor şuna bak. Elis okuldan gelecek evde olmam lazımmışmış. Onun uşağı mı var kaç yaşına geldi büyüsün artık.