VİSAL

70

Çok sevmeye, çok beklemekte dahil miydi?

Yazardan...

Birini en fazla ne kadar sevebilirsiniz? Ne kadar bekleyebilirsiniz en sevdiğinizi? Bir ömür heba edebilir miydiniz sevdiğinizin yoluna ya da ömrümüzden ömür katar miydiniz?

Sorularımın cevaplarını bir gün karşınıza çıkan o harika insanlar beraber cevaplayabilirdiniz ama şimdi bu soruların cevaplari Berdan ve Elis'teydi çünkü onlar bu sandıklarımı çoktan göze almış hatta birbirleri için ölüme gidebilecek kadar gözlerini karartmışlardı, sevgi onlar için hiçbir zaman acı verici olmamıştı belkide...

Yüreklerinde her gün bir önce ki günden daha fazla yanan bir ateş vardı ve bu ateş onların sönmek bilmeyen en garibi her gün daha da harlanan aşklarıydı tıpkı şuan da olduğu gibi...

Uniteden çıkan Berdan, yaralarına aldırış etmeden duvara yasladı ve ayaklarını koridora uzatıp gözünden düşen bir yaşın daha yaralarını yakmasına izin verdi. Yere bakan gözlerinin önüne bir çift ayakkabı geldi, gözlerini ayakkabının sahibine çevirdi gelen abisiydi.

Demir, olan onca şeyi kardeşine nasıl anlayacağını düşüne düşüne Berdan'ın sağ tarafına ilişip kardeşini tıpkı küçükken yaptığı gibi kolunun altına alıp kafasını kafasına yasladi.

- Berdan, benim gördüğüm en şanslı adamsın çünkü daha önce ölümüne sevilen biri görmedim.

Berdan, yaşlı gözlerini abisine çevirdi ve ne demek istediğini anlamaya çalıştı ama şuan beyni idrak etmek istemiyor gibiydi sanki...

- Vurulurken bile bize senin vurulmasında suçun olmadığını ve asla üzülmeni istemediğini söyledi. Can çekişirken bile senin canın için kendi canını es geçti.

- Ne?

Berdan, sanki onca zaman konuşmayı unutmuş gibiydi. Abisinin söylediklerini idrak edebiliyordu nihayet ama bu sefer de boğazında ki yumru kocaman adamın konuşmasına izin vermiyordu.

- Abi, ona bir şey olursa o zaman kafama sıkarım yemin olsun.

- Ne meraklısın ölmeye.

- Ben zaten bir aydır sizden ama en çok Elis'ten ayrı olmanın ölümle eş değer olduğunu anladım abi. Tam kavuştum diye düşünmüştüm gözlerim açıldığında ama şimdi olduğum duruma bakar mısın, yoğun bakım ünitesinde sevdiğim kadının gözlerinin açılmasını bekliyorum hemde yaralar içinde olmama rağmen ama bu yaralar zerre canımı takmıyor çünkü Elis'in o halde olması zaten yeterince acı veriyor bana.

Demir, kardeşine kocaman sarıldı. Berdan henüz geri kalan her şeyi bilmiyordu bir de bilseydi o zaman daha da kahrolacakti.

- Keşke, keşke beni bıraksaydınız da ölseydim o zaman Elis bu halde olmazdı.

- Biz senin ölüm haberini almıştık zaten Berdan ama Elis sayesinde hepimiz umuda kapıldık ve yine Elis'in sayesinde sana kavuştuk.