VİSAL

75

Hayat çoğu zaman herkese aydınlık tarafını göstermezdi çünkü; bazılarının aydınlık tarafı görmesi için bazılarımızın karanlık tarafinda gözyaşı dökmesi gerekirdi.

Elis'ten...

Ben, beni seven bu koca adam sayesinde olduğumdan daha büyük biri olmuştum zamanla. Kalbim ne kadar temizse on kat daha temiz olmuştu onun karşısında. Onu severken yorulmak ne mümkündü aksine onu severken her gün bir sonra ki günden borç alıp onu daha da çok seviyordum. Onu sevmek benim için bir sanattı ve ben sanatıma her geçen gün daha fazla tutuluyordum.

Karşımda oturan adamın yeşil gözleri beni ormanın en derinliklerinde hissettiriyordu. Kokusunun cennetin bir köşesinden kopup geldiğine inanır hale gelmiştim çünkü bu koku bana binbir duyguyu aynı anda yaşatmayı her zaman basarabilidiyordu.

Bir saattir hastanede Berdan'ın zoruyla oturmuş serumun bitmesini bekliyordum. Neden mi, çünkü ufak bir ağrım olduğu için. Sanki ölecekmişim gibi beni kucağına alıp hastaneye getirmişti bir de ağrı kesici serumu Vefa Amcaya taktirtmisti.

- Berdan, cidden seni boğmak istiyorum.

- Sebep doktor?

- Yahu o kadar ağrı olması kadar normal bir şey yoktu boşuna evham yaptın ve yapmakla da kalmayıp bana bu serumu taktirttin.

- Tedbir bu hanımefendi.

- Hayır evham beyefendi.

- Tedbir diyorum güzelim.

- Evham.

- Tamam evham.

- Ya hayır Tedbir diyorum Berdan.

Söylediğimi bir iki saniye düşünmek zorunda kaldım, resmen beni tongaya düşürüp ona hak vermemi sağlamıştı.

- Sen her geçen gün biraz daha fena biri olmaya başladın, hiç hoş bir şey değil bu.

- Yo hoş.

- Tamam seninle inatlaşmayacağım ama ne olursun artık çıkalım buradan vallahi üstüme üstüme geliyor bu serum şişesi bile...

- Güzel kafa yapıyor ben morfini seviyorum ya.

- Onu bilmemek ne mümkün.

- Neşeniz bol olsun gençler, bakıyorum da hastaneler ikinci evleriniz olmuş.

Sesin geldiği yöne, tanıdığım o sese baktığımda yüzünde ki alaycı tavırla Vefa Amcayı görmem bir olmuştu.

- Evet baba ya, bir gidip babamın birinci evini ziyaret edelim dedik.

...