VİSAL

62

Yanmak her zaman acı vermezdi, bazı yanmalarin sonunda cennet kesindi çünkü...

Yazardan...

Hangi veda kırmaz, demiştik. Aniden olan vedalar hep bir buruk olurdu lakin bile isteye edilen vedalar kadar kırıcı olmazdı. Peki ya şimdi bu hikayenin sonu neydi, gerçekten bir devrin bitişi ve yeni başlangıcı miydi böylesine bir veda? Kalbi küle dönmüş İnsan asıl sahibine nasıl böylesine bir vedayı laik görebilirdi ki, hele ki böylesine bir sevdaya nasıl heba edilirdi masum bir yürek?

Elis, sevdiği adama veda ettikten sonra hayatına nasil tam anlamıyla adapte olacaktı, ailesi nasıl tamamlanacaktı? Efsun, hikayesini yapabilecek kahramana daha yeni kavusmusken nasıl kahramanına böylesine bir veda edebilirdi, peki ya kahramanının ailesi nasıl yapardı bir yanları eksik? Bu kadar soruya kim nasıl asıl cevabı verebilirdi ki sonuçta canı verende alanda birken kime düşerdi bunca sorunun cevabını bulmak?

Küçük bir kız çocuğu sığınacağı limanı kaybetmişti. Elinde ki en değer verdiği oyuncağı birden ortadan kaybolmuştu, nasıl günlerdi böyle ki elinde ne varsa kayıp gitmişti. Dünyası yeşilin en güzel renkleriyken birden katran siyaha bürünmüştü. Kara haber tez duyulur derlerken bu kadar büyük bir kara haber kızın dünyasını kendi karanlığına birden hapsetmişti. Tüm renkleri yine siyah kendi içinde soğurmuştu bir daha çıkmamak üzere içine hapsetmişti neredeyse...

Saçları yastığın üstüne tıpkı Gökyüzüne yayılan yıldızlar gibi serilmisti. Masmavi gözleri kapaliyken bile bir sürü sis bulutuna sahiplik ediyordu. Dudakları susuzluktan bir çöl misali kurumuş ve susuz bir toprak gibi çatlamıştı. İnce parmakları, uzun tırnakları battaniyenin üzerinde sanki emanet gibi konulmuştu. Odaya ölümün sessizliği sahipti ama tüm dünya bir anda konuşsa bu kadar sağır edemezdi.

Hastane odasının kapısı yavaşça aralandı ve içeriye Nesrin hanım elinde tuttuğu serum ile beraber girdi. Tek başına bu odada uyutulan kızı bildiği oğlunun sevgilisine uzunca baktı, olan bu iki güzel kadına olmuştu.

- Nesrin ne yapıyorsun sen burada uzanaman lazım senin.

- Duramadım Naz, Elis benim kızım onu göremeden duramadım. Az önce doktorlarla konuştum Elis için, uzun zamandır neredeyse bir kaç saatlik uykularla idare ediyormuş oğlumun haberini duyunca bünyesi yenik düşmüş. Ah güzel kızım, ne diyeyim sana ben bu haldeyken bilemiyorum ki.

- Çok seviyordu kızım Berdan'ı, gidişini bir türlü kabullenemedi.

- Kimse kabullenemedi hele ki şimdiden sonra hiç kabullenemeyeceğiz...

İki kadın sessizliğe geri gömüldü ve o sıra içeri Vefa bey girdi bitkin bir şekilde.

- Burda olduğunu biliyordum Nesrin'im o yüzden yatağını buraya taşımalarını istedim.